Όσιος Μιχαήλ του Κλόπσκ ο δια Χριστόν σαλός, ο Θαυματουργός. Ημέρα Μνήμης: 11 Ιανουαρίου.
Ό άγιος εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά, στις 23 Ιουνίου 1408 μ.Χ. η 1412 μ.Χ, παραμονή της γιορτής του Τιμίου Προδρόμου, ενώ οι μοναχοί στο μοναστήρι του Κλόπσκ, κοντά στο Νόβγκοροντ, έψαλλαν το 2ο τροπάριο του κανόνα. "Ενας μοναχός βγήκε από το ναό για να λιβανίσει το κελί του και προς μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε ένα μοναχό ν' αντιγράφει υπό το φως των κεριών τις Πράξεις των αποστόλων. Μόλις τελείωσε ό Όρθρος ειδοποίησε τον ηγούμενο και με συνοδεία άλλων μοναχών πήγαν εκεί για να τον βρουν να συνεχίζει να γράφει. Σ' όλες τις ερωτήσεις ό ξένος απαντούσε επαναλαμβάνοντας τις, όπως κάνουν τα παιδιά για να πειράξουν το ένα το άλλο. Στή συνέχεια, νομίζοντας ότι πρόκειται για κάποιο κακό πνεύμα, το λιβάνισαν για ν' ανακαλύψουν ότι ό ξένος ανάμεσα στους καπνούς από το θυμιατήρι παρέμενε ασυγκίνητος. Τους συνόδεψε στη λειτουργία ψάλλοντας μαζί τους και αργότερα διάβασε στην τράπεζα για να τους υποδείξει τον ευχάριστο τρόπο διαβάσματος, πού ή γλυκιά και πράα φωνή του σκορπούσε.
Άφοΰ άρεσε στον ηγούμενο, του παραχώρησε ένα κελί, στο όποιο ό άγιος κοιμόταν καταγής. Τροφή του λίγο νερό καΐ λίγο ψωμί. Ασχολούνταν περισσότερο με την προσευχή και τις ολονύκτιες αγρυπνίες καί, για να μη γίνει αντιληπτή ή άσκηση του, έκανε διάφορες κουταμάρες επιδεικτικά, όπως όταν μια μέρα σκαρφάλωσε στο καμπαναριό και άρχισε να κτυπά τις καμπάνες μ' όλη του τη δύναμη. Όταν έτρεξαν και τον ρώτησαν τί συμβαίνει, τους απάντησε ότι εκείνη την ώρα γεννιόταν ό άνθρωπος πού θα ένωνε όλη τη ρωσική γη. Πράγματι στις 22 Ιανουαρίου 1440 μ.Χ. γεννήθηκε ό Ιδρυτής της ρωσικής αυτοκρατορίας, Ίβάν ό Γ'. Κατά τη διάρκεια μιας ξηρασίας ή όλόθερμη προσευχή του κάνει ν' αναβλύσει νερό από μια ξερή πηγή. "Αλλοτε κατά τη διάρκεια ενός φοβερού λιμού επιμένει να θρέψουν τον κόσμο από τ' αποθέματα της μονής. Στή συνέχεια παίρνει τους μοναχούς και τον ηγούμενο και τους πηγαίνει στις αποθήκες, οπού βλέπουν τα κελάρια τους γεμισμένα πάλι με θαυματουργικό τρόπο. Κάποτε απουσίαζε όλη μέρα από τη μονή και όταν τον ρώτησαν σχετικά, απάντησε ότι πέταξε μέχρι την Κωνσταντινούπολη για προσκύνημα. Κατά τη διάρκεια μιας φοβερής καταιγίδας ό όσιος βγήκε έξω και υψώνοντας τα χέρια στον ουρανό άρχισε να προσεύχεται. Ευθύς ή θεομηνία σταμάτησε.
Τη μέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του 1419 μ.Χ. φτάνει στη μονή τους ό πρίγκιπας Κωνσταντίνος Δημητρίεβιτς διωγμένος από το φέουδο του. Κατά τη διάρκεια του φαγητού κοιτάζει επίμονα τον αναγνώστη πού διάβαζε από το βιβλίο του Ίώβ. Το ίδιο βράδυ αποκαλύπτει στον ηγούμενο την ταυτότητα του μέχρι τότε άγνωστου ξένου σάλου μοναχού. «Είναι ό Μιχαήλ, γιος τον Μάξιμου. Φρόνησε τον. Είναι από τους δικούς μας». Όταν αργότερα ρωτήθηκε ό ίδιος αν είναι ό πρίγκιπας Μιχαήλ, απάντησε: «Ο Θεός ξέρει». Τελικά ομολόγησε ότι τ' όνομα του είναι Μιχαήλ, χωρίς ν' αρνηθεί ή να επιβεβαιώσει τους γαλαζοαίματους δεσμούς του.
Στόν Κωνσταντίνο προφήτεψε ότι αν κτίσει ένα ναό αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα, θα ανακτούσε το τιμάριο του. Πράγματι μετά από καιρό, την ημέρα των εγκαινίων αυτού του ναού, φτάνει αντιπροσωπεία της περιοχής του και του αναγγέλλει ότι το φέουδο του είναι και πάλι δικό του. Άλλοτε πάλι προλέγει στον πρίγκιπα Σερμιάκα ότι αν δεν σταματήσει να σπέρνει τη διχόνοια, τον περιμένει ό θάνατος. Εκείνος αδιόρθωτος πεθαίνει πρόωρα.
Σάν προφήτης ό Μιχαήλ, προλέγει και την ημέρα του δικού του θανάτου. Καλεί όλους τους μοναχούς και τους αποχαιρετά. Στή συνέχεια πήγε μαζί τους στο ναό όπου κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων και επιστρέφει στο κελί του μ' ένα θυμιατήρι γεμάτο κάρβουνα αναμμένα και λιβάνι. Το μεσημέρι τον βρίσκουν πεθαμένο, ξαπλωμένο με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος. Ήταν το 1453/1455 η 1456 μ.Χ. Το κελί του γεμάτο από καπνούς και την εύωδία του λιβανιού.
Ό βιογράφος του Αρχιεπισκόπου του Νόβγκοροντ αγίου Ίωνά, διηγείται ότι ό Μιχαήλ πριν πάει στο Κλόπσκ πέρασε από την πόλη τους, οπού στην κεντρική πλατεία τα παιδία του πετούσαν πέτρες. Εκείνος πρόσεξε ένα παιδάκι σοβαρό να στέκεται παράμερα, κοντά στο ναό. Το πλησίασε, του χάιδεψε τα μαλλιά και σηκώνοντας το ψηλά, του είπε ότι θα γινόταν Αρχιεπίσκοπος. Ήταν ό Ίωνάς.
Πηγή: Από το βιβλίο του Ι.Πετρίδη Εμπαίζοντες ''ημείς μωροί δια Χριστόν''.
Ό άγιος εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά, στις 23 Ιουνίου 1408 μ.Χ. η 1412 μ.Χ, παραμονή της γιορτής του Τιμίου Προδρόμου, ενώ οι μοναχοί στο μοναστήρι του Κλόπσκ, κοντά στο Νόβγκοροντ, έψαλλαν το 2ο τροπάριο του κανόνα. "Ενας μοναχός βγήκε από το ναό για να λιβανίσει το κελί του και προς μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε ένα μοναχό ν' αντιγράφει υπό το φως των κεριών τις Πράξεις των αποστόλων. Μόλις τελείωσε ό Όρθρος ειδοποίησε τον ηγούμενο και με συνοδεία άλλων μοναχών πήγαν εκεί για να τον βρουν να συνεχίζει να γράφει. Σ' όλες τις ερωτήσεις ό ξένος απαντούσε επαναλαμβάνοντας τις, όπως κάνουν τα παιδιά για να πειράξουν το ένα το άλλο. Στή συνέχεια, νομίζοντας ότι πρόκειται για κάποιο κακό πνεύμα, το λιβάνισαν για ν' ανακαλύψουν ότι ό ξένος ανάμεσα στους καπνούς από το θυμιατήρι παρέμενε ασυγκίνητος. Τους συνόδεψε στη λειτουργία ψάλλοντας μαζί τους και αργότερα διάβασε στην τράπεζα για να τους υποδείξει τον ευχάριστο τρόπο διαβάσματος, πού ή γλυκιά και πράα φωνή του σκορπούσε.
Άφοΰ άρεσε στον ηγούμενο, του παραχώρησε ένα κελί, στο όποιο ό άγιος κοιμόταν καταγής. Τροφή του λίγο νερό καΐ λίγο ψωμί. Ασχολούνταν περισσότερο με την προσευχή και τις ολονύκτιες αγρυπνίες καί, για να μη γίνει αντιληπτή ή άσκηση του, έκανε διάφορες κουταμάρες επιδεικτικά, όπως όταν μια μέρα σκαρφάλωσε στο καμπαναριό και άρχισε να κτυπά τις καμπάνες μ' όλη του τη δύναμη. Όταν έτρεξαν και τον ρώτησαν τί συμβαίνει, τους απάντησε ότι εκείνη την ώρα γεννιόταν ό άνθρωπος πού θα ένωνε όλη τη ρωσική γη. Πράγματι στις 22 Ιανουαρίου 1440 μ.Χ. γεννήθηκε ό Ιδρυτής της ρωσικής αυτοκρατορίας, Ίβάν ό Γ'. Κατά τη διάρκεια μιας ξηρασίας ή όλόθερμη προσευχή του κάνει ν' αναβλύσει νερό από μια ξερή πηγή. "Αλλοτε κατά τη διάρκεια ενός φοβερού λιμού επιμένει να θρέψουν τον κόσμο από τ' αποθέματα της μονής. Στή συνέχεια παίρνει τους μοναχούς και τον ηγούμενο και τους πηγαίνει στις αποθήκες, οπού βλέπουν τα κελάρια τους γεμισμένα πάλι με θαυματουργικό τρόπο. Κάποτε απουσίαζε όλη μέρα από τη μονή και όταν τον ρώτησαν σχετικά, απάντησε ότι πέταξε μέχρι την Κωνσταντινούπολη για προσκύνημα. Κατά τη διάρκεια μιας φοβερής καταιγίδας ό όσιος βγήκε έξω και υψώνοντας τα χέρια στον ουρανό άρχισε να προσεύχεται. Ευθύς ή θεομηνία σταμάτησε.
Τη μέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του 1419 μ.Χ. φτάνει στη μονή τους ό πρίγκιπας Κωνσταντίνος Δημητρίεβιτς διωγμένος από το φέουδο του. Κατά τη διάρκεια του φαγητού κοιτάζει επίμονα τον αναγνώστη πού διάβαζε από το βιβλίο του Ίώβ. Το ίδιο βράδυ αποκαλύπτει στον ηγούμενο την ταυτότητα του μέχρι τότε άγνωστου ξένου σάλου μοναχού. «Είναι ό Μιχαήλ, γιος τον Μάξιμου. Φρόνησε τον. Είναι από τους δικούς μας». Όταν αργότερα ρωτήθηκε ό ίδιος αν είναι ό πρίγκιπας Μιχαήλ, απάντησε: «Ο Θεός ξέρει». Τελικά ομολόγησε ότι τ' όνομα του είναι Μιχαήλ, χωρίς ν' αρνηθεί ή να επιβεβαιώσει τους γαλαζοαίματους δεσμούς του.
Στόν Κωνσταντίνο προφήτεψε ότι αν κτίσει ένα ναό αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα, θα ανακτούσε το τιμάριο του. Πράγματι μετά από καιρό, την ημέρα των εγκαινίων αυτού του ναού, φτάνει αντιπροσωπεία της περιοχής του και του αναγγέλλει ότι το φέουδο του είναι και πάλι δικό του. Άλλοτε πάλι προλέγει στον πρίγκιπα Σερμιάκα ότι αν δεν σταματήσει να σπέρνει τη διχόνοια, τον περιμένει ό θάνατος. Εκείνος αδιόρθωτος πεθαίνει πρόωρα.
Σάν προφήτης ό Μιχαήλ, προλέγει και την ημέρα του δικού του θανάτου. Καλεί όλους τους μοναχούς και τους αποχαιρετά. Στή συνέχεια πήγε μαζί τους στο ναό όπου κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων και επιστρέφει στο κελί του μ' ένα θυμιατήρι γεμάτο κάρβουνα αναμμένα και λιβάνι. Το μεσημέρι τον βρίσκουν πεθαμένο, ξαπλωμένο με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος. Ήταν το 1453/1455 η 1456 μ.Χ. Το κελί του γεμάτο από καπνούς και την εύωδία του λιβανιού.
Ό βιογράφος του Αρχιεπισκόπου του Νόβγκοροντ αγίου Ίωνά, διηγείται ότι ό Μιχαήλ πριν πάει στο Κλόπσκ πέρασε από την πόλη τους, οπού στην κεντρική πλατεία τα παιδία του πετούσαν πέτρες. Εκείνος πρόσεξε ένα παιδάκι σοβαρό να στέκεται παράμερα, κοντά στο ναό. Το πλησίασε, του χάιδεψε τα μαλλιά και σηκώνοντας το ψηλά, του είπε ότι θα γινόταν Αρχιεπίσκοπος. Ήταν ό Ίωνάς.
Πηγή: Από το βιβλίο του Ι.Πετρίδη Εμπαίζοντες ''ημείς μωροί δια Χριστόν''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου