Όσιος Φιλάρετος ο Κηπουρός, ο εν Σεμινάρα Καλαβρίας. Ημέρα Μνήμης: 8 Απριλίου.
Ο Βίος του Οσίου Φιλαρέτου γράφηκε λίγο μετά από την κοίμηση του αγίου από τον μοναχό Νείλο. Ο Άγιος γεννήθηκε στο Παλέρμο της Σικελίας το 1020, από καλαβρούς γονείς οι οποίοι είχαν εκτοπιστεί από τους Σαρακηνούς στην Σικελία. Αν και ζούσε σε μουσουλμανικό περιβάλλον, ο Φίλιππος – όπως ονομαζόταν ο άγιος πριν από την μοναχική του κουρά – διατήρησε την χριστιανική του πίστη.
Το 1038, σε ηλικία 18 ετών ελεύθερος πλέον μαζί με τους γονείς του επέστρεψε στην Καλαβρία και εγκαταστάθηκε στο χωριό Σινόπολη. Κατόπιν, σε ηλικία 25 ετών, ο όσιος άρχισε την μοναστική ζωή του στη μονή του Αγίου Ηλία του νέου στη γη των Σαλινών, όπου έλαβε το μοναχικό σχήμα από τον ηγούμενο Ορέστη. Έλαβε το διακόνημα να καλλιεργεί τον λαχανόκηπο της μονής, από την οποία δεν απομακρύνθηκε ποτέ σε όλη του τη ζωή. Λόγω του διακονήματός του ονομάστηκε «κηπουρός». Πέρασε όλη του τη ζωή φτωχικά και με σκληρή άσκηση. Ζούσε σε ένα καλυβάκι δίπλα στον κήπο που καλλιεργούσε και για ένδυμα είχε ένα ρούχο πλεγμένο από άχυρο.
Χρησιμοποιούσε για κρεβάτι ένα στρώμα από κλαδιά και μια πέτρα για μαξιλάρι. Πέθανε σε ηλικία 50 ετών, στις 8 Απριλίου του 1070 από τις κακουχίες και τις στερήσεις και ενταφιάστηκε κοντά στον ιδρυτή της Μονής, Όσιο Ηλία τον Νέο. Έκτοτε, το μοναστήρι έγινε γνωστό ως «μονή των αγίων Ηλία και Φιλαρέτου». Κατά τον 18ο αιώνα, μετά την καταστροφή και ερήμωση της Μονής, τα λείψανα των αγίων μεταφέρθηκαν στη γειτονική Σεμινάρα και ένα μέρος τους στο Παλέρμο, γενέτειρα του Οσίου Φιλαρέτου.
Ο Βίος του Οσίου Φιλαρέτου γράφηκε λίγο μετά από την κοίμηση του αγίου από τον μοναχό Νείλο. Ο Άγιος γεννήθηκε στο Παλέρμο της Σικελίας το 1020, από καλαβρούς γονείς οι οποίοι είχαν εκτοπιστεί από τους Σαρακηνούς στην Σικελία. Αν και ζούσε σε μουσουλμανικό περιβάλλον, ο Φίλιππος – όπως ονομαζόταν ο άγιος πριν από την μοναχική του κουρά – διατήρησε την χριστιανική του πίστη.
Το 1038, σε ηλικία 18 ετών ελεύθερος πλέον μαζί με τους γονείς του επέστρεψε στην Καλαβρία και εγκαταστάθηκε στο χωριό Σινόπολη. Κατόπιν, σε ηλικία 25 ετών, ο όσιος άρχισε την μοναστική ζωή του στη μονή του Αγίου Ηλία του νέου στη γη των Σαλινών, όπου έλαβε το μοναχικό σχήμα από τον ηγούμενο Ορέστη. Έλαβε το διακόνημα να καλλιεργεί τον λαχανόκηπο της μονής, από την οποία δεν απομακρύνθηκε ποτέ σε όλη του τη ζωή. Λόγω του διακονήματός του ονομάστηκε «κηπουρός». Πέρασε όλη του τη ζωή φτωχικά και με σκληρή άσκηση. Ζούσε σε ένα καλυβάκι δίπλα στον κήπο που καλλιεργούσε και για ένδυμα είχε ένα ρούχο πλεγμένο από άχυρο.
Χρησιμοποιούσε για κρεβάτι ένα στρώμα από κλαδιά και μια πέτρα για μαξιλάρι. Πέθανε σε ηλικία 50 ετών, στις 8 Απριλίου του 1070 από τις κακουχίες και τις στερήσεις και ενταφιάστηκε κοντά στον ιδρυτή της Μονής, Όσιο Ηλία τον Νέο. Έκτοτε, το μοναστήρι έγινε γνωστό ως «μονή των αγίων Ηλία και Φιλαρέτου». Κατά τον 18ο αιώνα, μετά την καταστροφή και ερήμωση της Μονής, τα λείψανα των αγίων μεταφέρθηκαν στη γειτονική Σεμινάρα και ένα μέρος τους στο Παλέρμο, γενέτειρα του Οσίου Φιλαρέτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου