Άγιος Ηλίας ο Σπηλαιώτης ο εν Καλαβρία. Ημέρα Μνήμης: 11 Σεπτεμβρίου.
Ο όσιος Ηλίας γεννήθηκε το 864 στην Καλαβρία. Ήταν γόνος ευγενών. Μια μέρα καθώς βρισκόταν στην Εκκλησία, εμφανίστηκε ένας μοναχός και τον επέπληξε για τα πολυτελή ενδύματα που φορούσε και για την κοσμική ζωή του. Από τότε εγκατέλειψε τον μάταιο βίο και επιδόθηκε στην άσκηση. Με έναν φίλο του έφυγαν μαζί για την Σικελία. Ο φίλος του όμως δεν άντεξε για πολύ και ο Ηλίας ταξίδεψε για την Ρώμη για να προσκυνήσει τους τάφους των αγίων Αποστόλων. Τελικά επέστρεψε στην πατρίδα του στο Ρήγιο όπου ζήτησε να γίνει μαθητής του ασκητού Αρσενίου ο οποίος ζούσε έξω απ’ την πόλη.
Μετά από πολλές ασκήσεις και πειρασμούς οι δύο ασκητές προγνωρίζοντας την επέλαση των Αράβων στην περιοχή τους, διέφυγαν στην Ελλάδα. Έμειναν στην Πάτρα οκτώ χρόνια σε έναν πύργο απ’ όπου φυγάδευσαν δαιμόνια και έγιναν ονομαστοί στους κατοίκους για την αρετή και τα θαύματα που επιτελούσαν.
Αργότερα όταν πέρασε ο κίνδυνος των Αράβων, οι δύο συνασκητές θέλησαν να επιστέψουν στην Καλαβρία, όμως ο επίσκοπος αντέδρασε διότι ήθελε να τους κρατήσει κοντά του. Διέδωσε μάλιστα ψευδείς φήμες ότι ο Ηλίας είχε κλέψει ιερά σκεύη. Ο άγιος δέχτηκε τις συκοφαντίες εν σιωπή και φυλακίστηκε. Λίγο αργότερα όμως ο επίσκοπος μετανόησε και επέτρεψε στους δύο ασκητές να επιστρέψουν στην Καλαβρία.
Το 904 ο Αρσένιος εκοιμήθη δίδοντας πνευματική παρακαταθήκη στον Ηλία να ηγηθεί της αδελφότητας του αγίου Ευστρατίου που είχαν προσφάτως δημιουργήσει.
Ο Ηλίας όμως επιθυμούσε να ζήσει κατά μόνας ανεβαίνοντας μόνος μόνω τω Θεώ τα πνευματικά σκαλοπάτια που οδηγούν στην τελειότητα. Μια μέρα είδε σε όραμα σμήνος μελισσών να πετούν γύρω του και να βομβούν γλυκύτατη μελωδία. Τις μάζεψε σε δοχείο και τις τοποθέτησε σε θαυμάσιο κήπο. Με την οπτασία αυτή κατάλαβε ότι ήταν θέλημα του Θεού να ξεκινήσει να δέχεται μαθητές. Πολύ γρήγορα ο αριθμός των μαθητών έγινε τόσο μεγάλος ώστε ένα μεγάλο σπήλαιο το διαρρύθμισαν σε μοναστήρι το οποίο αφιέρωσαν στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο.
Στο μοναστήρι αυτό ο άγιος δίδαξε τους μαθητές του τον τρόπο με τον οποίο με σοφία μπορούσαν να υπερπηδούν τις παγίδες των δαιμόνων. Πλήθη κόσμου συνέρεαν στον άγιο για να ωφεληθούν και να θεραπευτούν θαυματουργικά. Ο άγιος όμως πάντοτε με ταπείνωση απέδιδε τα θαύματα που επιτελούσε στην πίστη των ανθρώπων.
Όταν γέρασε χείμαρροι δακρύων έτρεχαν ασταμάτητα από τα μάτια του. Περνούσε όλη τη νύχτα με προσευχή και ψάλλοντας ύμνους. Εν τέλη αρρώστησε, αποσύρθηκε σε ένα μικρό σπήλαιο γειτονικό του μοναστηριού όπου προείπε τον θάνατό του στους συγκεντρωθέντες μαθητές του. Εκοιμήθη στις 11 Σεπτεμβρίου του 960 σε ηλικία ενενήντα έξι ετών. Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του την ημέρα της οσιακής του κοίμησης.
Ο όσιος Ηλίας γεννήθηκε το 864 στην Καλαβρία. Ήταν γόνος ευγενών. Μια μέρα καθώς βρισκόταν στην Εκκλησία, εμφανίστηκε ένας μοναχός και τον επέπληξε για τα πολυτελή ενδύματα που φορούσε και για την κοσμική ζωή του. Από τότε εγκατέλειψε τον μάταιο βίο και επιδόθηκε στην άσκηση. Με έναν φίλο του έφυγαν μαζί για την Σικελία. Ο φίλος του όμως δεν άντεξε για πολύ και ο Ηλίας ταξίδεψε για την Ρώμη για να προσκυνήσει τους τάφους των αγίων Αποστόλων. Τελικά επέστρεψε στην πατρίδα του στο Ρήγιο όπου ζήτησε να γίνει μαθητής του ασκητού Αρσενίου ο οποίος ζούσε έξω απ’ την πόλη.
Μετά από πολλές ασκήσεις και πειρασμούς οι δύο ασκητές προγνωρίζοντας την επέλαση των Αράβων στην περιοχή τους, διέφυγαν στην Ελλάδα. Έμειναν στην Πάτρα οκτώ χρόνια σε έναν πύργο απ’ όπου φυγάδευσαν δαιμόνια και έγιναν ονομαστοί στους κατοίκους για την αρετή και τα θαύματα που επιτελούσαν.
Αργότερα όταν πέρασε ο κίνδυνος των Αράβων, οι δύο συνασκητές θέλησαν να επιστέψουν στην Καλαβρία, όμως ο επίσκοπος αντέδρασε διότι ήθελε να τους κρατήσει κοντά του. Διέδωσε μάλιστα ψευδείς φήμες ότι ο Ηλίας είχε κλέψει ιερά σκεύη. Ο άγιος δέχτηκε τις συκοφαντίες εν σιωπή και φυλακίστηκε. Λίγο αργότερα όμως ο επίσκοπος μετανόησε και επέτρεψε στους δύο ασκητές να επιστρέψουν στην Καλαβρία.
Το 904 ο Αρσένιος εκοιμήθη δίδοντας πνευματική παρακαταθήκη στον Ηλία να ηγηθεί της αδελφότητας του αγίου Ευστρατίου που είχαν προσφάτως δημιουργήσει.
Ο Ηλίας όμως επιθυμούσε να ζήσει κατά μόνας ανεβαίνοντας μόνος μόνω τω Θεώ τα πνευματικά σκαλοπάτια που οδηγούν στην τελειότητα. Μια μέρα είδε σε όραμα σμήνος μελισσών να πετούν γύρω του και να βομβούν γλυκύτατη μελωδία. Τις μάζεψε σε δοχείο και τις τοποθέτησε σε θαυμάσιο κήπο. Με την οπτασία αυτή κατάλαβε ότι ήταν θέλημα του Θεού να ξεκινήσει να δέχεται μαθητές. Πολύ γρήγορα ο αριθμός των μαθητών έγινε τόσο μεγάλος ώστε ένα μεγάλο σπήλαιο το διαρρύθμισαν σε μοναστήρι το οποίο αφιέρωσαν στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο.
Στο μοναστήρι αυτό ο άγιος δίδαξε τους μαθητές του τον τρόπο με τον οποίο με σοφία μπορούσαν να υπερπηδούν τις παγίδες των δαιμόνων. Πλήθη κόσμου συνέρεαν στον άγιο για να ωφεληθούν και να θεραπευτούν θαυματουργικά. Ο άγιος όμως πάντοτε με ταπείνωση απέδιδε τα θαύματα που επιτελούσε στην πίστη των ανθρώπων.
Όταν γέρασε χείμαρροι δακρύων έτρεχαν ασταμάτητα από τα μάτια του. Περνούσε όλη τη νύχτα με προσευχή και ψάλλοντας ύμνους. Εν τέλη αρρώστησε, αποσύρθηκε σε ένα μικρό σπήλαιο γειτονικό του μοναστηριού όπου προείπε τον θάνατό του στους συγκεντρωθέντες μαθητές του. Εκοιμήθη στις 11 Σεπτεμβρίου του 960 σε ηλικία ενενήντα έξι ετών. Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του την ημέρα της οσιακής του κοίμησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου