Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Νικόλαος Φλορώφ, ο Ομολογητής. Ημέρα Μνήμης: 3 Ιουλίου.

Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Νικόλαος Φλορώφ, ο Ομολογητής. Ημέρα Μνήμης: 3 Ιουλίου.

Στις 3 Ιουλίου 2020 ο Επίσκοπος Γιαράνσκ και Λούζα κ. Παΐσιος τέλεσε Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στην πόλη Κοτέλνιτς της Περιφέρειας Κίροφ, συλλειτουργησάσης πλειάδας κληρικών της εκκλησιαστικής επαρχίας Γιαράνσκ. Κατά τη Θεία Σύναξη πραγματοποιήθηκε αγιοκατάταξη του Πρωθιερέα Νικολάου Φλορώφ, ο οποίος υπηρέτησε στο Κοτέλνιτς και τα περίχωρα στις αρχές του 20ου αιώνος.

Στο ναό παρέστησαν προσευχόμενοι η Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής της Παναγίας Βλαδιμήρου του χωριού Πιξούρ του δήμου Ντάροφ μοναχή Βαρβάρα Σκβορτσόβα, κάτοικοι του Κοτέλνιτς και προσκυνητές.

Η τελετή αγιοκατατάξεως πραγματοποιήθηκε κατά την μικρά είσοδο. Αφού η τιμία εικόνα του ιερο-ομολογητή Νικολάου από το ιερό τοποθετήθηκε στο κέντρο του ναού, ο Επίσκοπος Παΐσιος ανέγνωσε την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας (Πρακτικά υπ᾽ αριθμ. 16 από 11ης Μαρτίου 2020) περί εντάξεως του ονόματος αυτού στη Σύναξη των Νεομαρτύρων και Ομολογητών της Εκκλησίας της Ρωσίας. Στη συνέχεια, ψαλλομένου του απολυτίκιου του νεοκαταταχθέντος Αγίου, ο Θεοφιλέστατος ευλόγησε το εκκλησίασμα με την τιμία εικόνα του.

Σε ανάμνηση της αγιοκατατάξεως του ιερο-ομολογητού Νικολάου κάθε μέτοχος της πανηγυρικής τελετής παρέλαβε από μια εικονίτσα του Αγίου και ένα φυλλάδιο με το βίο του.

Ο Πρωθιερέας Νικόλαος Φλορώφ γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1870 στο χωριό Πουσεΐσκογιε του δήμου Σλομποντά του Κυβερνείου Βιάτκα και ήταν υιός του Ιερέα Συμεών Φλορώφ.

Μετά την αποπεράτωση σπουδών στην Ιερατική Σχολή το 1894 διορίσθηκε δάσκαλος στο εκκλησιαστικό ενοριακό σχολείο του χωριού Γιούμυ του δήμου Κοτέλνιτς.

Μετά τη σύναψη γάμου το 1895, ο Νικόλαος Φλορώφ χειροτονήθηκε διάκονος και ακολούθως πρεσβύτερος. Υπηρετώντας σε διάφορα χωριά του Κυβερνείου Βιάτκα ο πατήρ Νικόλαος δραστηριοποιήθηκε ενεργώς στον τομέα διαφωτισμού του λαού: εργάσθηκε ως δάσκαλος θρησκευτικών σε σχολές, συνέταξε το χρονικό της Εκκλησίας Αναλήψεως του Κυρίου του χωριού Γκόστεβο, αποσπώντας επαίνους από τον ιστορικό της περιοχής Βιάτκα Βερεσιάγκιν, διοργάνωσε σειρά διαλέξεων για τους Αγίους Τόπους για το λαό, είχε επανειλημμένες δημοσιεύσεις σε τοπική εκκλησιαστική εφημερίδα, χρημάτισε διευθυντής των εκκλησιαστικών ενοριακών σχολείων.

Το διάστημα του Μεγάλου Πολέμου του 1914-1918 ο Ιερέας Νικόλαος διακρίθηκε για το πλούσιο συγγραφικό του έργο, γράφοντας πολλά για τους πεσόντες Ρώσους ήρωες, τελούσε δοξολογίες, πραγματοποιούσε κηρύγματα, όπου καλούσε στο έλεος, στη βοήθεια προς τους τραυματισμένους και παραμορφωμένους στρατιώτες. Το διάστημα 1914-1915 ο πατήρ Νικόλαος συνεργαζόταν καρποφόρα με πνευματικές εκδόσεις πανρωσικής εμβέλειας. Αυτά τα χρόνια συνέταξε και δημοσίευσε 120 κηρύγματα, ομιλίες και λόγους, οι οποίοι αποδεικνύουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για απλούς ανθρώπους.

Τον Μάιο του 1918 ο Ιερέας Νικόλαος διορίζεται προσωρινά στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου του χωριού Γκόστεβο. Τον Ιούλιο 1918 στην πόλη Κοτέλνιτς ως όμηροι συνελήφθησαν κληρικοί, μεταξύ των οποίων και ο Ιερέας Νικόλαος Φλορώφ. Κατά τον ίδιο, αποφυλακίσθηκε χάριν στη μεσολάβηση του στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού και υιού Ιερέα Ιβάν Τεπλιάσιν.  

Από την κατάσταση του Ιερού Ναού Αναστάσεως του Κυρίου του χωριού Γκόστεφ για το έτος 1921 αποδεικνύεται ότι ο Ιερέας Νικόλαος Φλορώφ δραστηριοποιήθηκε ενεργώς στην ενορία του. Ιδιοχείρως εγράφη στην κατάσταση ότι το ενοριακό συμβούλιο φρόντισε για τη θρησκευτική και ηθική διαφώτιση της ενορίας, τη διδασκαλία των θρησκευτικών στα παιδιά και την εκκλησιαστική μουσική στο κτήριο του Ναού.

Το 1923 ο π. Νικόλαος Φλορώφ εξελέγη Αρχιερατικός Επίτροπος της Α’ Αρχιερατικής Περιφέρειας Κοτέλνιτς. Τον Φεβρουάριο του 1924, στα πλαίσια της ομιλίας του στο επαρχιακό συνέδριο νεωτεριστών άσκησε κριτική στο κίνημα νεωτεριστών. Προήχθη στο βαθμό του Πρωθιερέα.

Το 1929 ο Πρωθιερέας Νικόλαος διορίσθηκε Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού στο γειτονικό χωρίο Οκάτγιεβο. Εφημέριος του ίδιου Ναού Πρωθιερέας Αλέξανδρος Τσεμοντάνωφ γράφοντας στο επαρχιακό εκκλησιαστικό συμβούλιο τόνισε την άθλια οικονομική κατάσταση των κληρικών, οι οποίοι, συμπεριλαμβανομένου του π. Νικολάου, κυκλοφορούν ρακένδυτοι, μη έχοντας χρήματα για αγορά νέων ρούχων. Την ίδια στιγμή ο π. Νικόλαος έγραφε στη σύζυγό του ότι ζει ήσυχα, μελετά τα έργα του Αγίου Επισκόπου Θεοφάνη του Εγκλείστου και συνθέτει εκκλησιαστική μουσική.

Τον Οκτώβριο του 1932 ο Πρωθιερέας Νικόλαος Φλορώφ συλλαμβάνεται. Σχεδόν ένα χρόνο πριν τη σύλληψη σημείωσε πάνω στο φύλλο τετραδίου: «Παραμένω ανάμεσα στους χριστιανούς για πάντα, 28 Οκτωβρίου 1931».

Από τη φυλακή ο Πρωθιερέας Νικόλαος έγραφε στον Αρχιεπίσκοπο Ευγένιο Ζερνώφ: «Ως κατηγορία μου συνάπτουν την «καταχώρηση της ενορίας». Εκτέλεσα το καθήκον μου, ίδρυσα κοινότητα και τελούσα ιερές ακολουθίες. Φρονώ ότι μιμήθηκα τον αποστολικό ζήλο και υποφέρω για το Όνομα του Χριστού».

Ο Πρωθιερέας Νικόλαος καταδικάσθηκε σε εξορία στο Βορρά της Ρωσίας. Όμως ως βαριά ασθενής αποφυλακίσθηκε στις 3 Ιουλίου 1933 εξαιτίας του υπερπληθυσμού στις φυλακές σε άθλια φυσική κατάσταση και την ίδια ημέρα αποδήμησε προς Κύριον.