Άγιοι Ιερομάρτυς Τιμόθεος ο Διάκονος, Ελένη η αδελφή αυτού και νηπίου βρέφους της, εν Κορώνη Μεσσηνίας μαρτυρησάντων εν έτει 1816. Ημέρα Μνήμης: 8 Σεπτεμβρίου.
Ο Φρανσουά Σαρλ Υγκ Λοράν Πουκεβίλ στην Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως ήτοι η Αναγέννησις της Ελλάδος αναφέρει ότι την 8ην Σεπτεμβρίου, την ημέρα εορτής της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου οι νεομάρτυρες Τιμόθεος ο Διάκονος, η αδελφή του Ελένης και βρέφος αυτής οδηγούνται μαζί με πάμπολλους Έλληνας, από τους βαρβάρους στη Κορώνη της Μεσσηνίας, όπου τους ανέμειναν τα βασανιστήρια και τέλος η αγχόνη.
Ο Διάκονος σε όλη αυτή την δοκιμασία βαδίζων προς το μαρτύριο επικαλείτο το όνομα του Υψίστου, ενώ από τους Τούρκους επιζητούσε να ελευθερώσουν την αδελφή του και το βρέφος, που κρατούσε αυτήν στις αγκάλες της. Το ίδιο έκανε και η νεαρή αδελφή του, της οποίας το μόνο ανθρώπινο στήριγμα της, ήταν ο αδελφός της, επειδή οι Τούρκοι είχαν σφάξει τον σύζυγό της.
Η Ελένη κρατώντας το βρέφος, είχε προσπέσει στα πόδια των δημίων και τους παρακαλούσε να λυπηθούν τον αδελφό της. Επειδή αυτή η προσπάθεια εμπόδιζε τις προετοιμασίες για την αγχόνη και τον απαγχονισμό, τότε ‘’εν εκ των τεράτων αρπάζον το τέκνον αυτής εκσφεδονίζει αυτό επί τοίχου τινός και το φονεύει’’. Η μητέρα του βρέφους ‘’επί τω τοιούτω θεάματι ορμά εναντίον του δολοφόνου και δέχεται τον θάνατον παρά της αυτής χειρός’’ με την μάχαιρα του ενώ εκείνη ανυμνούσα τον Χριστό και παρευθύς την σκοτώνει και το αίμα της ρέει στη γη, αποθνήσκουσα. Την ίδια ώρα ο Διάκονος Τιμόθεος απαγχονίζεται, υμνολογώντας το όνομα του Σωτήρος Χριστού.
Ο Φρανσουά Σαρλ Υγκ Λοράν Πουκεβίλ στην Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως ήτοι η Αναγέννησις της Ελλάδος αναφέρει ότι την 8ην Σεπτεμβρίου, την ημέρα εορτής της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου οι νεομάρτυρες Τιμόθεος ο Διάκονος, η αδελφή του Ελένης και βρέφος αυτής οδηγούνται μαζί με πάμπολλους Έλληνας, από τους βαρβάρους στη Κορώνη της Μεσσηνίας, όπου τους ανέμειναν τα βασανιστήρια και τέλος η αγχόνη.
Ο Διάκονος σε όλη αυτή την δοκιμασία βαδίζων προς το μαρτύριο επικαλείτο το όνομα του Υψίστου, ενώ από τους Τούρκους επιζητούσε να ελευθερώσουν την αδελφή του και το βρέφος, που κρατούσε αυτήν στις αγκάλες της. Το ίδιο έκανε και η νεαρή αδελφή του, της οποίας το μόνο ανθρώπινο στήριγμα της, ήταν ο αδελφός της, επειδή οι Τούρκοι είχαν σφάξει τον σύζυγό της.
Η Ελένη κρατώντας το βρέφος, είχε προσπέσει στα πόδια των δημίων και τους παρακαλούσε να λυπηθούν τον αδελφό της. Επειδή αυτή η προσπάθεια εμπόδιζε τις προετοιμασίες για την αγχόνη και τον απαγχονισμό, τότε ‘’εν εκ των τεράτων αρπάζον το τέκνον αυτής εκσφεδονίζει αυτό επί τοίχου τινός και το φονεύει’’. Η μητέρα του βρέφους ‘’επί τω τοιούτω θεάματι ορμά εναντίον του δολοφόνου και δέχεται τον θάνατον παρά της αυτής χειρός’’ με την μάχαιρα του ενώ εκείνη ανυμνούσα τον Χριστό και παρευθύς την σκοτώνει και το αίμα της ρέει στη γη, αποθνήσκουσα. Την ίδια ώρα ο Διάκονος Τιμόθεος απαγχονίζεται, υμνολογώντας το όνομα του Σωτήρος Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου