Όσιος Βαρθολομαίος ο Νέος του Σίμερι (ή της Τρυγόνας), κτίτωρ της Ιεράς Μονής Παναγίας της Οδηγήτριας, της επικαλουμένης «των Πατέρων». Ημέρα Μνήμης: 19 Αυγούστου.
Ο Όσιος Βαρθολομαίος ο Νέος του Σίμερι (ή της Τρυγόνας) γεννήθηκε περί το 1050 στο Σίμερι της Κοσέντζας της Κεντρικής 0Καλαβρίας από τον Γεώργιο και την Ελένη και στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Βασίλειος. Νεαρός ακόμη έλαβε την μοναχική κουρά στην Ιερά Μονή του Αγίου Αγγέλου στο Μιλιτέλλο από τον ηγούμενο Κύριλλο και έλαβε το όνομα Βαρθολομαίος.
Επιζητώντας μεγαλύτερη ησυχία αποσύρθηκε στην Τρυγόνα στα όρη της Σίλας στην Κεντρική Καλαβρία όπου για αρκετά χρόνια έζησε σε απόλυτη απομόνωση με σκληρή άσκηση και αδιάλλειπτη προσευχή. Κάποτε, όμως, ανακαλύφθηκε από μερικούς κυνηγούς και έτσι πολλοί άρχισαν να προστρέχουν κοντά του, αναζητώντας πνευματική καθοδήγηση. Μετά από ένα όραμα της Παναγίας, ο Άγιος αποφάσισε να μεταβεί στο Ροσσάνο για να χτίσει μια μονή, στην οποία στεγάστηκε η αδελφότητα που είχε μαζευτεί γύρω του. Η μονή χτίστηκε με την ενίσχυση του κόμητα Ρογήρου Α' και της συζύγου του Αδελαΐδας προς τιμήν της Παναγίας «Οδηγήτριας» και έγινε γνωστή ως «Μονή των Πατέρων».
Αυτή την εποχή ο Άγιος χειροτονείται πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο του Μπελκάστρο, Πολυχρόνιο για να εξυπηρετεί τις πνευματικές ανάγκες των αδελφών. Στη μονή λειτουργούσε επίσης οργανωμένο Σκριπτόριον δηλαδή εργαστήριο γραφής, ειδικό δωμάτιο ή αίθουσα προορισμένο και εξοπλισμένο για χρήση από γραφείς, ιδιαίτερα σε μοναστήρια όπου γράφονταν εξ αρχής ή αντιγράφονταν, εικονογραφούν και κοσμούνταν μεσαιωνικά ή αρχαία (ελληνικά ή λατινικά) χειρόγραφα. Στην Ιερά Μονή αντεγράφησαν πολλά έργα Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων, καθώς και έργα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Επειδή, όμως, ο επίσκοπος του Ροσσάνο Νικόλαος δεν έβλεπε με καλό μάτι την εξέλιξη αυτή του μοναστηριού και επιθυμούσε να τεθεί υπό την άμεση κυριαρχία του, ο Άγιος κατέφυγε στον Αρχιεπίσκοπο (Πάπα) Πασχάλη τον Β' ο οποίος το έθεσε υπό την προστασία του κάνοντάς της Σταυροπηγιακή.
Έπειτα, ο Άγιος Βαρθολομαίος φροντίζοντας για τον εξοπλισμό της μονής σε άμφια, εικόνες, ιερά σκεύη κ.α. μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου έγινε δεκτός με τιμές και σεβασμό από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α' τον Κομνηνό (1081 - 1118) και τη σύζυγό του Ειρήνη. Αφού συγκέντρωσε αρκετές προσφορές για τη Μονή, καθώς και ένα αντίγραφο της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας «Οδηγήτριας», ο Όσιος δέχθηκε την πρόσκληση του αξιωματούχου της Αυλής Βασιλείου Καλημέρη,να μεταβεί στο Άγιο Όρος με σκοπό την αποκατάσταση της τάξης και της πειθαρχίας στην ιερά μονή του Αγίου Βασιλείου της οποίας ήταν και κτίτωρ. Ο Άγιος κατάφερε να αναδιοργανώσει το μοναστήρι το οποίο έκτοτε έμεινε γνωστό ως «Μονή του Καλαβρού». Κατόπιν τούτου, επέστρεψε στην Καλαβρία.
Η φήμη του Αγίου όμως, ο οποίος έχαιρε της εκτίμησης πάντων, προκάλεσε τον φθόνο των Λατίνων κληρικών. Έτσι το 1125, δύο Βενεδικτίνοι μοναχοί του Αγίου Αγγέλου του Μιλέτο (αρχαία Μίλητος), κατηγόρησαν τον Άγιο στον κόμη Ρογήρο Β', πως οικειοποιήθηκε τις δωρεές του κόμητα για να πλουτίσει τους συγγενείς του. Ο Άγιος αναγκάσθηκε να μεταβεί στη Μεσσήνη της Σικελιας για να δικαστεί. Εκεί, κατόπιν της καταδικης του σε θάνατο δια πυρός - ο Άγιος δεν υπερασπίατηκε καθόλου τον εαυτό του - ζήτησε να τελέσει για τελευταία φορά τη Θεία Λειτουργία. Κατά τη διάρκεια του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων, όλοι είδαν μία στήλη φωτός να σκεπάζει τον Άγιο και να ανεβαίνει στον ουράνο, και έτσι αποδείχθηκε η αθωότητά του. Στο σημείο που επιτελέσθηκε το θαύμα χτίστηκε από τον Ρογήρο το Μοναστήρι του Σωτήρος Χριστού στο οποίο ο Όσιος διέμεινε έως το 1128 για να οργανώσει την εσωτερική ζωή των μοναχών. Αφού το επάνδρωσε με δώδεκα μοναχούς από την Ιερά Μονή Παναγίας «Οδηγήτριας» με ηγούμενο τον Όσιο Λουκά, ο Άγιος επέστρεψε στη μονή του όπου εκοιμήθη στις 19 Αυγούστου 1130.
Η μνήμη του Αγίου στους αιώνες που ακολούθησαν σιγά - σιγά σβήστηκε από τους Λατίνους κατακτητές και σήμερα τιμάται μόνο στη Γκροτταφερράτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου