Άγιος Ουλρίκιος (Ulrich), Επίσκοπος Άουγκσμπουργκ (Augsburg) Γερμανίας. Ημέρα Μνήμης: 4 Ιουλίου.
Παιδικά χρόνια.
Πολλές από τις πληροφορίες που αφορούν τον βίο του Αγίου Ουλρίκιου (Ulrich) προέρχονται από το βιβλίο "Ο Βίος του Αγίου Ουλδάρικου Επισκόπου Άουγκσμπουργκ, Γερμανίας" που γράφτηκε από τον Γεράρδο (Gerhard) του Άουγκσμπουργκ μεταξύ του 982 και του 993. Ο Άγιος Ουλρίκιος γεννήθηκε το 890 στο Κόμπουργκ (Kyburg) της Ζυρίχης στην σημερινή Ελβετία.
Ήταν ο γιος του Ουπάλδου (Hupald), Κόμη του Ντίλινγκεν (Dillingen) και της Ντήτπιρχ (Dietpirch) της Σουαβίας (Swabia) (επίσης γνωστή ως Θεοβέργα). Ο παππούς του ήταν ο Μπούρχαρτ Α’ (Burchard I), Δούκας της Σουαβίας. Ο Μπούρχαρτ ήταν σύμφωνα με πληροφορίες ο δεύτερος σύζυγος της Λιουτγκάρδης της Σαξωνίας (Liutgard), η οποία ήταν χήρα του Λουδοβίκου Γ’ του Νεότερου. Τα αδέλφια της Ντήτπιρχ ήταν ο Μπούρχαρτ Β’ (Burchard II), Δούκας της Σουαβίας. Η οικογένειά του συνδέεται με τους Δούκες της Αλαμαννίας και τον Οίκο των Οθωνιδών. Επίσης υπήρχε και μία αδελφή της οποίας το όνομα δεν διασώζεται που υπηρέτησε ως μοναχή στο Μπουχάου (Buchau – σημερινό Μάινλεους/Mainleus).
Όπως ήταν συνηθισμένο, οι γονείς του τον αφιέρωσαν στην υπηρεσία του Θεού ενώ ήταν ακόμα παιδί. Ο Άγιος στην παιδική του ηλικία ήταν ασθενικός, σε ηλικία επτά ετών εστάλη στο μοναστήρι του Αγίου Γάλλου (τιμάται 16 Οκτωβρίου), όπου αποδείχθηκε εξαιρετικός μελετητής. Εκεί, έγινε φίλος με την Αγία Γουϊβοράδα/Wiborada (τιμάται 2 Μαϊου), ερημήτρια που έμενε κοντά στο μοναστήρι και προφήτεψε ότι ο νεαρός φίλος της ήταν προορισμένος να γίνει επίσκοπος. Αποφάσισε να εισέλθει στην ιεροσύνη, αλλά είχε αμφιβολίες για το αν θα έμπαινε στην Ιερά Μονή του Αγίου Γάλλου ή θα γινόταν ιερέας έξω στον κόσμο. Κάποια στιγμή πριν από τον Απρίλιο του 910, στάλθηκε για περαιτέρω εκπαίδευση σε έναν συγγενή, τον Αδαλβέρο (Adalbero), Επίσκοπο του Άουγκσμπουργκ , ο οποίος τον έκανε Οικονόμο της Εκκλησίας. Μετά τον θάνατο του Αδαλβέρδου (28 Απριλίου 910) ο Άγιος Ουλρίκιος επέστρεψε στο σπίτι. Ο Δούκας της Σουαβίας τον παρουσίασε στην αυλή του βασιλιά Ερρίκου Α’ της Γερμανίας, όπου ο Άγιος Ουλρίκιος διορίστηκε Οικονόμος της Βασιλικής Αυλής.
Επίσκοπος του Άουγκσμπουργκ.
Μέσω της επιρροής του θείου του, Μπούρχαρτ Β’, του Δούκα της Σουαβίας και άλλων συγγενών, ο Άγιος Ουλρίκιος διορίστηκε Επίσκοπος Άουγκσμπουργκ από τον Ερρίκο Α’ της Γερμανίας και χειροτονήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 923.
Επιδίωξε να βελτιώσει τη χαμηλή ηθική και κοινωνική κατάσταση του κλήρου. Η Επισκοπή του Άουγκσμπουργκ μπήκε σε μία περίοδο μεγάλης ακμής κάτω από την διοίκηση του Αγίου, αύξησε το επίπεδο εκπαίδευσης και πειθαρχίας των κληρικών με την αναμόρφωση των υφιστάμενων σχολείων και την ίδρυση νέων καθώς και με θεολογικές επισκέψεις και Συνόδους. Παρείχε βοήθεια στους φτωχούς και αστέγους και ξαναέχτισε εκκλησίες και
μοναστήρια που είχαν καταστραφεί. Έχτισε εκκλησίες προς τιμήν της Αγίας Μάρτυρος Άφρας (τιμάται 5 Αυγούστου) και του Αγίου Ιωάννη και ίδρυσε την γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Στεφάνου. Για τους σκοπούς απόκτησης Ιερών Λειψάνων πραγματοποίησε δύο ταξίδια στη Ρώμη το 910 και το 952 ή το 953. Ο Γερμανός αυτοκράτορας Όθωνας Α’ ο Μέγας έδωσε στον Άγιο Ουλρίκιο το δικαίωμα να ιδρύσει νομισματοκοπείο.
Κατά τη διάρκεια της διαμάχης μεταξύ Όθωνα Α’ και του γιου του Λιούντολφ (Liudolf), Δούκα της Σουαβίας, ο Άγιος Ουλρίκιος παρέμεινε πιστός στον Όθωνα κρατώντας γι 'αυτόν το κάστρο του Σβαμπμούνχεν (Schwabmünchen), το οποίο βρισκόταν στην εδαφική δικαιοδοσία του Επίσκοπου του Άουγκσμπουργκ. Όταν το καλοκαίρι του 954 πατέρας και γιος ήταν έτοιμοι να επιτεθούν ο ένας στον άλλο στο Ιλλέρτισεν (Illertissen) στη Σουαβία, την τελευταία στιγμή ο Άγιος Ουλρίκιος και ο Επίσκοπος Χαρτβέρτος (Hartbert) του Κουρ (Chur) κατάφεραν να μεσολαβήσουν μεταξύ Όθωνος και Λιούντολφ. Ο Άγιος Ουλρίκιος κατάφερε να πείσει τον Λιούντολφ και τον Κορράδο (Conrad), Δούκα της Λωρραίνης και γαμπρό του Όθωνα, να ζητήσουν χάρη από τον βασιλιά στις 17 Δεκεμβρίου 954.
Μέτρα κατά των Μαγυάρων.
Οι Μαγυάροι (Ούγγροι) επιτίθονταν επανειλημμένα στα εδάφη της Βαυαρίας και της Σουαβίας. Ο Άγιος Ουλρίκιος εκτέλεσε καθήκοντα στρατηγού στην υπεράσπιση του Άουγκσμπουργκ. Έχτισε οχυρωματικά πέτρινα τείχη γύρω από την πόλη. Κατά τη διάρκεια αυτών των επιθέσεων καταστράφηκαν πολλές εκκλησίες και κτίρια, τα οποία αργότερα ανακατασκεύασε ο Άγιος. Ο Άγιος Ουλρίκιος έλαβε μέρος σε αρκετές αυτοκρατορικές συναντήσεις και συνόδους, όπως στο Ίνγκελχαϊμ (Ingelheim) το 948, στο Άουγκσμπουργκ το 952, στη Ρώμη το 972 και πάλι στο Ίνγκελχαϊμ το 972.
Λίγο αργότερα, οι Μαγυάροι μπήκαν στη Γερμανία, λεηλατώντας και καίγοντας τα πάντα στο πέρασμά τους και το 955 προχώρησαν μέχρι το Άουγκσμπουργκ, το οποίο πολιορκούσαν. Λόγω της ικανότητας και του θάρρους του Αγίου Ουλρικίου η πόλη του Άουγκσμπουργκ μπόρεσε να συγκρατήσει τους πολιορκητές έξω από τα τείχη μέχρις ότου έφθασε ο αυτοκράτορας Όθωνας. Σύμφωνα με τον βιογράφο του Άγιου Ουλρικίου, Γεράρδο, ο Άγιος Επίσκοπος ανέλαβε την υπεράσπιση της πόλης. Την πρώτη ημέρα της επίθεσης, ο Άγιος Ουλρίκιος βγήκε για να ενθαρρύνει τους στρατιώτες της πόλης να υπερασπιστούν τα τείχη και την πύλη της πόλης. Ενώ η μάχη είχε ξεκινήσει και εξαπλωνόταν, ο Επίσκοπος, ντυμένος με την εκκλησιαστική του αμφίεση, ενέπνεε τους στρατιώτες, με τον 22ο Ψαλμό του Βασιλέως και Προφητάνακτος Δαβίδ (Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει. εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με, τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν. ὡδήγησέ με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ· ἡ ῥάβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν. ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξεναντίας τῶν θλιβόντων με· ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον. καὶ τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν).
Ενώ η υπεράσπιση της πόλης συνεχιζόταν, ο βασιλιάς ανέβαινε με το στρατό του για να πορευθεί νότια. Οι πιο σκληρές μάχες κατά πάσα πιθανότητα έλαβαν χώρα στις 8 Αυγούστου στην ανατολική πύλη, την οποία οι Ούγγροι προσπάθησαν να κατακλύσουν. Οι άνδρες του Επισκόπου υπερασπίστηκαν γενναία την πόλη και σκότωσαν τον ηγέτη της επίθεσης, αναγκάζοντας τους Ούγγρους να αποσυρθούν. Εκείνη τη βραδιά ο Άγιος Ουλρίκιος επέστρεψε στην πόλη για να οργανώσει όλη τη νύχτα την επισκευή και την ενίσχυση των τειχών. Την επόμενη μέρα οι Ούγγροι ξεκίνησαν μια ευρύτερη γενική επίθεση. Κατά τη διάρκεια της μάχης έφτασε ο Μπέρχτολντ (Berchtold) του Risinesburg, ο οποίος προανήγγειλε την προσέγγιση του γερμανικού στρατού. Στο τέλος της ημέρας, η πολιορκία ανεστάλη. Ο Άγιος Ουλρίκιος συνέβαλε στη συνέχεια στην αποφασιστική νίκη στη Μάχη του Λέχφελντ (Lechfeld) (10 Αυγούστου 955), όπου οι εισβολείς τελικά νικήθηκαν. Ωστόσο, ο Ουλρίκιος Σμιντ (Ulrich Schmid) υποστηρίζει ότι "Η αργότερη διαπίστωση ότι ο ίδιος ο Άγιος Ουλρίκιος συμμετείχε στη μάχη είναι λανθασμένος."
Ο Άγιος Ουλρίκιος είχε θέσει πολύ υψηλά επίπεδα ηθικής τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους. Εκατό χρόνια μετά το θάνατό του, εμφανίστηκε ξαφνικά μια επιστολή που αποδιδόταν σε αυτό, στην οποία ο Άγιος φαινόταν να υποστηρίζει τον γάμο των ιερέων και ότι έβλεπε αυτό το φορτίο - δηλαδή την αγαμία των ιερέων - περιττό βάρος. Ο πλαστογράφος της επιστολής δεν παρέλειψε μάλιστα να επικαλεστεί και τη γνώμη του λαού, ο οποίος θεωρούσε αδικία να μην παντρεύονται οι ιερείς, όμως αυτή η άποψη απέχει πολύ από την άποψη του Αγίου αν υπολογίσει κανείς την αυστηρότητα που κρατούσε ο Άγιος Ουλρίκιος πάνω σε θέματα ηθικής αλλά και ότι αύξησε τα επίπεδα πειθαρχίας του κλήρου όταν ανέβηκε στον Επισκοπικό Θρόνο.
Ο Άγιος Ουλρίκιος ήταν επίσης σταθερά πιστός, ως πρίγκιπας της αυτοκρατορίας, στον αυτοκράτορα Όθωνα. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα στηρίγματα της Οθωνικής πολιτικής, η οποία στηριζόταν κυρίως στους εκκλησιαστικούς πρίγκιπες. Παρακολουθούσε ανελλιπώς τα δικαστήρια του βασιλιά και τις αυτοκρατορικές συνελεύσεις (Imperial Diets). Συμμετείχε μάλιστα στη Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 972, όταν υπερασπίστηκε τον εαυτό του ενάντια στην κατηγορία για νεποτισμό σε σχέση με τον ανιψιό του Αδαλβέρο (Adalbero), τον οποίο είχε διορίσει στη θέση του λόγω της ασθένειας του και της επιθυμίας του να παραιτηθεί από τον Επισκοπικό Θρόνο και να αποσυρθεί σε ένα μοναστήρι
Καθώς ξημέρωνε η 4η Ιουλίου 973, ο Άγιος Ουλρίκιος, προαισθανόμενος το τέλος του σε αυτό τον κόσμο, είχε σκορπίσει στάχτη στο έδαφος σε σχήμα Σταυρού, ράντισε το Σταυρό με Αγιασμό, και τοποθετήθηκε πάνω του. Ο ανιψιός του Ριχουίνος (Richwin) ήρθε με ένα μήνυμα και χαιρετισμό από τον αυτοκράτορα Όθωνα Β ', καθώς ο ήλιος και ο κλήρος έψελνε, ο Άγιος Ουλρίκιος πάρεδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Τάφηκε στον Ιερό Ναό της Αγίας Μάρτυρος Άφρας. Η Εξόδιος Ακολουθία πραγματοποιήθηκε από τον Επίσκοπο Άγιο Βολφράγγο (Wolfgang) του Ρέγκενσμπουργκ (Regensburg) (τιμάται 31 Οκτωβρίου). Αργότερα κτίσθηκε Ιερός Ναός αφιερωμένος στους Αγίους Ουλρίκιο και Άφρα στο ίδιο σημείο. Τον διαδέχτηκε στον Επισκοπικό Θρόνο ο Ερρίκος Α’, Επίσκοπος Άουγκσμπουργκ
Όταν ο Άγιος Ουλρίκιος έφτασε σε μεγάλη ηλικία και ήταν πολύ αδύναμος για να τελέσει τη Θεία Λειτουργία, λέγεται ότι οι Άγγελοι κατέβαιναν σε αυτόν και συλλειτουργούσαν μαζί του. Πολλά θαύματα έγιναν στον τάφο του Αγίου. Είκοσι (20) χρόνια μετά την οσιακή κοίμησή του ο Άγιος Ουλρίκιος αγιοκατατάχθηκε από τον Επίσκοπο (Πάπα) Ρώμης Ιωάννη ΙΕ’ (1η Απριλίου 996 μ.Χ.) στις 4 Ιουλίου του 993 μ.Χ. Είναι ο πρώτος Άγιος που αγιοκατατάσεται κατευθείαν από τον Επίσκοπο Ρώμης και όχι από κάποια τοπική Αρχή.
Μαζί με την Αγία Μάρτυρα Άφρα, ο Άγιος Ουλδάριχος είναι πολιούχος Άγιος του Άουγκσμπουργκ. Σύμφωνα με την παράδοση όσες έγκυες γυναίκες έπιναν από το δισκοπότηρό του είχαν ανώδυνο τοκετό και έτσι ο Άγιος Ουλδάριχος έγινε ο προστάτης Άγιος των εγκύων. Επίσης όσοι δαγκώνονταν από σκυλιά μολυσμένα με Λύσσα και σταυρώνονταν με τον επιστήθιο Σταυρό του Αγίου, θεραπευόντουσαν αμέσως θαυματουργικά.
Παιδικά χρόνια.
Πολλές από τις πληροφορίες που αφορούν τον βίο του Αγίου Ουλρίκιου (Ulrich) προέρχονται από το βιβλίο "Ο Βίος του Αγίου Ουλδάρικου Επισκόπου Άουγκσμπουργκ, Γερμανίας" που γράφτηκε από τον Γεράρδο (Gerhard) του Άουγκσμπουργκ μεταξύ του 982 και του 993. Ο Άγιος Ουλρίκιος γεννήθηκε το 890 στο Κόμπουργκ (Kyburg) της Ζυρίχης στην σημερινή Ελβετία.
Ήταν ο γιος του Ουπάλδου (Hupald), Κόμη του Ντίλινγκεν (Dillingen) και της Ντήτπιρχ (Dietpirch) της Σουαβίας (Swabia) (επίσης γνωστή ως Θεοβέργα). Ο παππούς του ήταν ο Μπούρχαρτ Α’ (Burchard I), Δούκας της Σουαβίας. Ο Μπούρχαρτ ήταν σύμφωνα με πληροφορίες ο δεύτερος σύζυγος της Λιουτγκάρδης της Σαξωνίας (Liutgard), η οποία ήταν χήρα του Λουδοβίκου Γ’ του Νεότερου. Τα αδέλφια της Ντήτπιρχ ήταν ο Μπούρχαρτ Β’ (Burchard II), Δούκας της Σουαβίας. Η οικογένειά του συνδέεται με τους Δούκες της Αλαμαννίας και τον Οίκο των Οθωνιδών. Επίσης υπήρχε και μία αδελφή της οποίας το όνομα δεν διασώζεται που υπηρέτησε ως μοναχή στο Μπουχάου (Buchau – σημερινό Μάινλεους/Mainleus).
Όπως ήταν συνηθισμένο, οι γονείς του τον αφιέρωσαν στην υπηρεσία του Θεού ενώ ήταν ακόμα παιδί. Ο Άγιος στην παιδική του ηλικία ήταν ασθενικός, σε ηλικία επτά ετών εστάλη στο μοναστήρι του Αγίου Γάλλου (τιμάται 16 Οκτωβρίου), όπου αποδείχθηκε εξαιρετικός μελετητής. Εκεί, έγινε φίλος με την Αγία Γουϊβοράδα/Wiborada (τιμάται 2 Μαϊου), ερημήτρια που έμενε κοντά στο μοναστήρι και προφήτεψε ότι ο νεαρός φίλος της ήταν προορισμένος να γίνει επίσκοπος. Αποφάσισε να εισέλθει στην ιεροσύνη, αλλά είχε αμφιβολίες για το αν θα έμπαινε στην Ιερά Μονή του Αγίου Γάλλου ή θα γινόταν ιερέας έξω στον κόσμο. Κάποια στιγμή πριν από τον Απρίλιο του 910, στάλθηκε για περαιτέρω εκπαίδευση σε έναν συγγενή, τον Αδαλβέρο (Adalbero), Επίσκοπο του Άουγκσμπουργκ , ο οποίος τον έκανε Οικονόμο της Εκκλησίας. Μετά τον θάνατο του Αδαλβέρδου (28 Απριλίου 910) ο Άγιος Ουλρίκιος επέστρεψε στο σπίτι. Ο Δούκας της Σουαβίας τον παρουσίασε στην αυλή του βασιλιά Ερρίκου Α’ της Γερμανίας, όπου ο Άγιος Ουλρίκιος διορίστηκε Οικονόμος της Βασιλικής Αυλής.
Επίσκοπος του Άουγκσμπουργκ.
Μέσω της επιρροής του θείου του, Μπούρχαρτ Β’, του Δούκα της Σουαβίας και άλλων συγγενών, ο Άγιος Ουλρίκιος διορίστηκε Επίσκοπος Άουγκσμπουργκ από τον Ερρίκο Α’ της Γερμανίας και χειροτονήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 923.
Επιδίωξε να βελτιώσει τη χαμηλή ηθική και κοινωνική κατάσταση του κλήρου. Η Επισκοπή του Άουγκσμπουργκ μπήκε σε μία περίοδο μεγάλης ακμής κάτω από την διοίκηση του Αγίου, αύξησε το επίπεδο εκπαίδευσης και πειθαρχίας των κληρικών με την αναμόρφωση των υφιστάμενων σχολείων και την ίδρυση νέων καθώς και με θεολογικές επισκέψεις και Συνόδους. Παρείχε βοήθεια στους φτωχούς και αστέγους και ξαναέχτισε εκκλησίες και
μοναστήρια που είχαν καταστραφεί. Έχτισε εκκλησίες προς τιμήν της Αγίας Μάρτυρος Άφρας (τιμάται 5 Αυγούστου) και του Αγίου Ιωάννη και ίδρυσε την γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Στεφάνου. Για τους σκοπούς απόκτησης Ιερών Λειψάνων πραγματοποίησε δύο ταξίδια στη Ρώμη το 910 και το 952 ή το 953. Ο Γερμανός αυτοκράτορας Όθωνας Α’ ο Μέγας έδωσε στον Άγιο Ουλρίκιο το δικαίωμα να ιδρύσει νομισματοκοπείο.
Κατά τη διάρκεια της διαμάχης μεταξύ Όθωνα Α’ και του γιου του Λιούντολφ (Liudolf), Δούκα της Σουαβίας, ο Άγιος Ουλρίκιος παρέμεινε πιστός στον Όθωνα κρατώντας γι 'αυτόν το κάστρο του Σβαμπμούνχεν (Schwabmünchen), το οποίο βρισκόταν στην εδαφική δικαιοδοσία του Επίσκοπου του Άουγκσμπουργκ. Όταν το καλοκαίρι του 954 πατέρας και γιος ήταν έτοιμοι να επιτεθούν ο ένας στον άλλο στο Ιλλέρτισεν (Illertissen) στη Σουαβία, την τελευταία στιγμή ο Άγιος Ουλρίκιος και ο Επίσκοπος Χαρτβέρτος (Hartbert) του Κουρ (Chur) κατάφεραν να μεσολαβήσουν μεταξύ Όθωνος και Λιούντολφ. Ο Άγιος Ουλρίκιος κατάφερε να πείσει τον Λιούντολφ και τον Κορράδο (Conrad), Δούκα της Λωρραίνης και γαμπρό του Όθωνα, να ζητήσουν χάρη από τον βασιλιά στις 17 Δεκεμβρίου 954.
Μέτρα κατά των Μαγυάρων.
Οι Μαγυάροι (Ούγγροι) επιτίθονταν επανειλημμένα στα εδάφη της Βαυαρίας και της Σουαβίας. Ο Άγιος Ουλρίκιος εκτέλεσε καθήκοντα στρατηγού στην υπεράσπιση του Άουγκσμπουργκ. Έχτισε οχυρωματικά πέτρινα τείχη γύρω από την πόλη. Κατά τη διάρκεια αυτών των επιθέσεων καταστράφηκαν πολλές εκκλησίες και κτίρια, τα οποία αργότερα ανακατασκεύασε ο Άγιος. Ο Άγιος Ουλρίκιος έλαβε μέρος σε αρκετές αυτοκρατορικές συναντήσεις και συνόδους, όπως στο Ίνγκελχαϊμ (Ingelheim) το 948, στο Άουγκσμπουργκ το 952, στη Ρώμη το 972 και πάλι στο Ίνγκελχαϊμ το 972.
Λίγο αργότερα, οι Μαγυάροι μπήκαν στη Γερμανία, λεηλατώντας και καίγοντας τα πάντα στο πέρασμά τους και το 955 προχώρησαν μέχρι το Άουγκσμπουργκ, το οποίο πολιορκούσαν. Λόγω της ικανότητας και του θάρρους του Αγίου Ουλρικίου η πόλη του Άουγκσμπουργκ μπόρεσε να συγκρατήσει τους πολιορκητές έξω από τα τείχη μέχρις ότου έφθασε ο αυτοκράτορας Όθωνας. Σύμφωνα με τον βιογράφο του Άγιου Ουλρικίου, Γεράρδο, ο Άγιος Επίσκοπος ανέλαβε την υπεράσπιση της πόλης. Την πρώτη ημέρα της επίθεσης, ο Άγιος Ουλρίκιος βγήκε για να ενθαρρύνει τους στρατιώτες της πόλης να υπερασπιστούν τα τείχη και την πύλη της πόλης. Ενώ η μάχη είχε ξεκινήσει και εξαπλωνόταν, ο Επίσκοπος, ντυμένος με την εκκλησιαστική του αμφίεση, ενέπνεε τους στρατιώτες, με τον 22ο Ψαλμό του Βασιλέως και Προφητάνακτος Δαβίδ (Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει. εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με, τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν. ὡδήγησέ με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ· ἡ ῥάβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν. ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξεναντίας τῶν θλιβόντων με· ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον. καὶ τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν).
Ενώ η υπεράσπιση της πόλης συνεχιζόταν, ο βασιλιάς ανέβαινε με το στρατό του για να πορευθεί νότια. Οι πιο σκληρές μάχες κατά πάσα πιθανότητα έλαβαν χώρα στις 8 Αυγούστου στην ανατολική πύλη, την οποία οι Ούγγροι προσπάθησαν να κατακλύσουν. Οι άνδρες του Επισκόπου υπερασπίστηκαν γενναία την πόλη και σκότωσαν τον ηγέτη της επίθεσης, αναγκάζοντας τους Ούγγρους να αποσυρθούν. Εκείνη τη βραδιά ο Άγιος Ουλρίκιος επέστρεψε στην πόλη για να οργανώσει όλη τη νύχτα την επισκευή και την ενίσχυση των τειχών. Την επόμενη μέρα οι Ούγγροι ξεκίνησαν μια ευρύτερη γενική επίθεση. Κατά τη διάρκεια της μάχης έφτασε ο Μπέρχτολντ (Berchtold) του Risinesburg, ο οποίος προανήγγειλε την προσέγγιση του γερμανικού στρατού. Στο τέλος της ημέρας, η πολιορκία ανεστάλη. Ο Άγιος Ουλρίκιος συνέβαλε στη συνέχεια στην αποφασιστική νίκη στη Μάχη του Λέχφελντ (Lechfeld) (10 Αυγούστου 955), όπου οι εισβολείς τελικά νικήθηκαν. Ωστόσο, ο Ουλρίκιος Σμιντ (Ulrich Schmid) υποστηρίζει ότι "Η αργότερη διαπίστωση ότι ο ίδιος ο Άγιος Ουλρίκιος συμμετείχε στη μάχη είναι λανθασμένος."
Ο Άγιος Ουλρίκιος είχε θέσει πολύ υψηλά επίπεδα ηθικής τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους. Εκατό χρόνια μετά το θάνατό του, εμφανίστηκε ξαφνικά μια επιστολή που αποδιδόταν σε αυτό, στην οποία ο Άγιος φαινόταν να υποστηρίζει τον γάμο των ιερέων και ότι έβλεπε αυτό το φορτίο - δηλαδή την αγαμία των ιερέων - περιττό βάρος. Ο πλαστογράφος της επιστολής δεν παρέλειψε μάλιστα να επικαλεστεί και τη γνώμη του λαού, ο οποίος θεωρούσε αδικία να μην παντρεύονται οι ιερείς, όμως αυτή η άποψη απέχει πολύ από την άποψη του Αγίου αν υπολογίσει κανείς την αυστηρότητα που κρατούσε ο Άγιος Ουλρίκιος πάνω σε θέματα ηθικής αλλά και ότι αύξησε τα επίπεδα πειθαρχίας του κλήρου όταν ανέβηκε στον Επισκοπικό Θρόνο.
Ο Άγιος Ουλρίκιος ήταν επίσης σταθερά πιστός, ως πρίγκιπας της αυτοκρατορίας, στον αυτοκράτορα Όθωνα. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα στηρίγματα της Οθωνικής πολιτικής, η οποία στηριζόταν κυρίως στους εκκλησιαστικούς πρίγκιπες. Παρακολουθούσε ανελλιπώς τα δικαστήρια του βασιλιά και τις αυτοκρατορικές συνελεύσεις (Imperial Diets). Συμμετείχε μάλιστα στη Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 972, όταν υπερασπίστηκε τον εαυτό του ενάντια στην κατηγορία για νεποτισμό σε σχέση με τον ανιψιό του Αδαλβέρο (Adalbero), τον οποίο είχε διορίσει στη θέση του λόγω της ασθένειας του και της επιθυμίας του να παραιτηθεί από τον Επισκοπικό Θρόνο και να αποσυρθεί σε ένα μοναστήρι
Καθώς ξημέρωνε η 4η Ιουλίου 973, ο Άγιος Ουλρίκιος, προαισθανόμενος το τέλος του σε αυτό τον κόσμο, είχε σκορπίσει στάχτη στο έδαφος σε σχήμα Σταυρού, ράντισε το Σταυρό με Αγιασμό, και τοποθετήθηκε πάνω του. Ο ανιψιός του Ριχουίνος (Richwin) ήρθε με ένα μήνυμα και χαιρετισμό από τον αυτοκράτορα Όθωνα Β ', καθώς ο ήλιος και ο κλήρος έψελνε, ο Άγιος Ουλρίκιος πάρεδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Τάφηκε στον Ιερό Ναό της Αγίας Μάρτυρος Άφρας. Η Εξόδιος Ακολουθία πραγματοποιήθηκε από τον Επίσκοπο Άγιο Βολφράγγο (Wolfgang) του Ρέγκενσμπουργκ (Regensburg) (τιμάται 31 Οκτωβρίου). Αργότερα κτίσθηκε Ιερός Ναός αφιερωμένος στους Αγίους Ουλρίκιο και Άφρα στο ίδιο σημείο. Τον διαδέχτηκε στον Επισκοπικό Θρόνο ο Ερρίκος Α’, Επίσκοπος Άουγκσμπουργκ
Όταν ο Άγιος Ουλρίκιος έφτασε σε μεγάλη ηλικία και ήταν πολύ αδύναμος για να τελέσει τη Θεία Λειτουργία, λέγεται ότι οι Άγγελοι κατέβαιναν σε αυτόν και συλλειτουργούσαν μαζί του. Πολλά θαύματα έγιναν στον τάφο του Αγίου. Είκοσι (20) χρόνια μετά την οσιακή κοίμησή του ο Άγιος Ουλρίκιος αγιοκατατάχθηκε από τον Επίσκοπο (Πάπα) Ρώμης Ιωάννη ΙΕ’ (1η Απριλίου 996 μ.Χ.) στις 4 Ιουλίου του 993 μ.Χ. Είναι ο πρώτος Άγιος που αγιοκατατάσεται κατευθείαν από τον Επίσκοπο Ρώμης και όχι από κάποια τοπική Αρχή.
Μαζί με την Αγία Μάρτυρα Άφρα, ο Άγιος Ουλδάριχος είναι πολιούχος Άγιος του Άουγκσμπουργκ. Σύμφωνα με την παράδοση όσες έγκυες γυναίκες έπιναν από το δισκοπότηρό του είχαν ανώδυνο τοκετό και έτσι ο Άγιος Ουλδάριχος έγινε ο προστάτης Άγιος των εγκύων. Επίσης όσοι δαγκώνονταν από σκυλιά μολυσμένα με Λύσσα και σταυρώνονταν με τον επιστήθιο Σταυρό του Αγίου, θεραπευόντουσαν αμέσως θαυματουργικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου