Όσιος Μαύρος, μαθητής του Αγίου Βενεδίκτου. Ημέρα Μνήμης: 15 Ιανουαρίου.
Γεννημένος το 512 στη Ρώμη, ο Άγιος Μαύρος ανήκε σε πλούσια και επιφανή οικογένεια της Συγκλήτου. Σε ηλικία δώδεκα ετών τον εμπιστεύτηκαν στη φροντίδα του Αγίου Βενέδικτου, που οργάνωνε τότε την κοινοβιακή ζωή των μαθητών του στο Σουμπιάκο (τιμάται 14 Μαρτίου). Το αγόρι πρόκοψε γρήγορα σε όλες τις αρετές της μοναστικής ζωής, τόσο που ο Δάσκαλος μπορούσε να τον προτείνει ως παράδειγμα εγκράτειας, σιωπής και προσήλωσης στην προσευχή, και τον έκανε τον πιστό του συνεργάτη.
Μία μέρα, καθώς ο μακάριος Άγιος Βενέδικτος είχε στείλει έναν άλλο από τους νέους μαθητές του, τον Πλακίδα, να φέρει νερό από τη λίμνη, του αποκαλύφθηκε ότι το παιδί καθώς πήγαινε να πιάσει τον κουβά του που γλίστρησε, έπεσε κι αυτό μέσα και κινδύνευε να πνιγεί. Έστειλε και τον Άγιο Μαύρο που με την ευλογία του Πατρός, τρέχει ως τη λίμνη, φθάνει στο μέρος όπου το ρεύμα είχε παρασύρει τον Πλακίδα, τον πιάνει από τα μαλλιά και τον βγάζει στην όχθη. Γυρνώντας διαπίστωσε κατάπληκτος ότι είχε βαδίσει επί των υδάτων όπως σε στέρεη γη.
Όταν το είπε στον Άγιο Βενέδικτο, ο Άγιος απέδωσε αυτό το κατόρθωμα στην υπακοή του μαθητή του, αλλά ο Άγιος Μαύρος διαμαρτυρήθηκε, λέγοντας ότι αυτός δεν είχε καμία σχέση με αυτό που συντελέσθηκε ασυνείδητα και πως με τη Χάρη του Θεού ο έπαινος έπρεπε να αποδοθεί στην ευλογία του Πατρός. Ο νεαρός Πλακίδας παρενέβη σ'αυτήν την άγια φιλονικία λέγοντας: Τη στιγμή που βγήκα από το νερό, είδα πάνω από το κεφάλι μου το πανωφόρι του Αββά, και είχα την εντύπωση ότι αυτός με τραβούσε από το νερό.
Μετά από αυτά, ο Μαύρος ακολούθησε τον Άγιο Βενέδικτο στο όρος Κασσέν, συνεργάσθηκε στην ίδρυση του ενδόξου μοναστηριού του και ανέλαβε τη διοίκηση. Επικαλούμενος τη βοήθεια των προσευχών του Γέροντα, γιάτρευε τις αρρώστιες τόσο καλά που όλοι τον θεωρούσαν κληρονόμο των χαρισμάτων του Αγίου Βενεδίκτου και άξιο διάδοχό του.
Περί τα τέλη του 542 όμως, δύο απεσταλμένοι του επισκόπου Μανς ήλθαν να ζητήσουν από τον μακάριο Γέροντα να στείλει μερικούς μοναχούς στη Γαλατία, για να ιδρύσουν μοναστήρι. Ο Άγιος Βενέδικτος φωτισμένος από θεία αποκάλυψη, συναίνεσε τότε να αποχωριστεί τον πιστό του μαθητή. Έδωσε στον Άγιο Μαύρο ένα αντίγραφο του Κανόνα του και τον έστειλε εφοδιασμένο με την ευλογία του, να διαδώσει στη Γαλατία την ουράνια βιοτή που είχε εγκαταστήσει στο κοινόβιό του.
Ο Άγιος Μαύρος και οι συνοδοί του, ύστερα από πολλές περιπέτειες έλαβαν, χάρη στην προστασία του βασιλιά της Αυστρασίας (του ανατολικού τμήματος της Γαλλίας), μία έκταση στο Γκλανφέιγ, κοντά στον ποταμό Λίγηρα, όπου οικοδόμησαν ένα μοναστήρι (552) που απέβη γρήγορα κέντρο πλατιάς εξάπλωσης των πνευματικών τέκνων του Αγίου Βενεδίκτου σε όλη τη χώρα.
Σε διάρκεια τριάντα οκτώ ετών ηγουμενίας κοσμημένης με πλήθος θαυμάτων, ο Άγιος Μαύρος αποσύρθηκε μοναχικά για να ετοιμάσει την εκδημία του προς τον Κύριο. Εκοιμήθη εν ειρήνη, στις 15 Ιανουαρίου 584, τη στιγμή που η χολέρα κατέβαλε μεγάλο αριθμό των μαθητών του.
Πηγή: Νέος Συναξατιστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος πέμπτος, Ιανουάριος, 15. Εκδόσεις Ορμύλια.
Γεννημένος το 512 στη Ρώμη, ο Άγιος Μαύρος ανήκε σε πλούσια και επιφανή οικογένεια της Συγκλήτου. Σε ηλικία δώδεκα ετών τον εμπιστεύτηκαν στη φροντίδα του Αγίου Βενέδικτου, που οργάνωνε τότε την κοινοβιακή ζωή των μαθητών του στο Σουμπιάκο (τιμάται 14 Μαρτίου). Το αγόρι πρόκοψε γρήγορα σε όλες τις αρετές της μοναστικής ζωής, τόσο που ο Δάσκαλος μπορούσε να τον προτείνει ως παράδειγμα εγκράτειας, σιωπής και προσήλωσης στην προσευχή, και τον έκανε τον πιστό του συνεργάτη.
Μία μέρα, καθώς ο μακάριος Άγιος Βενέδικτος είχε στείλει έναν άλλο από τους νέους μαθητές του, τον Πλακίδα, να φέρει νερό από τη λίμνη, του αποκαλύφθηκε ότι το παιδί καθώς πήγαινε να πιάσει τον κουβά του που γλίστρησε, έπεσε κι αυτό μέσα και κινδύνευε να πνιγεί. Έστειλε και τον Άγιο Μαύρο που με την ευλογία του Πατρός, τρέχει ως τη λίμνη, φθάνει στο μέρος όπου το ρεύμα είχε παρασύρει τον Πλακίδα, τον πιάνει από τα μαλλιά και τον βγάζει στην όχθη. Γυρνώντας διαπίστωσε κατάπληκτος ότι είχε βαδίσει επί των υδάτων όπως σε στέρεη γη.
Όταν το είπε στον Άγιο Βενέδικτο, ο Άγιος απέδωσε αυτό το κατόρθωμα στην υπακοή του μαθητή του, αλλά ο Άγιος Μαύρος διαμαρτυρήθηκε, λέγοντας ότι αυτός δεν είχε καμία σχέση με αυτό που συντελέσθηκε ασυνείδητα και πως με τη Χάρη του Θεού ο έπαινος έπρεπε να αποδοθεί στην ευλογία του Πατρός. Ο νεαρός Πλακίδας παρενέβη σ'αυτήν την άγια φιλονικία λέγοντας: Τη στιγμή που βγήκα από το νερό, είδα πάνω από το κεφάλι μου το πανωφόρι του Αββά, και είχα την εντύπωση ότι αυτός με τραβούσε από το νερό.
Μετά από αυτά, ο Μαύρος ακολούθησε τον Άγιο Βενέδικτο στο όρος Κασσέν, συνεργάσθηκε στην ίδρυση του ενδόξου μοναστηριού του και ανέλαβε τη διοίκηση. Επικαλούμενος τη βοήθεια των προσευχών του Γέροντα, γιάτρευε τις αρρώστιες τόσο καλά που όλοι τον θεωρούσαν κληρονόμο των χαρισμάτων του Αγίου Βενεδίκτου και άξιο διάδοχό του.
Περί τα τέλη του 542 όμως, δύο απεσταλμένοι του επισκόπου Μανς ήλθαν να ζητήσουν από τον μακάριο Γέροντα να στείλει μερικούς μοναχούς στη Γαλατία, για να ιδρύσουν μοναστήρι. Ο Άγιος Βενέδικτος φωτισμένος από θεία αποκάλυψη, συναίνεσε τότε να αποχωριστεί τον πιστό του μαθητή. Έδωσε στον Άγιο Μαύρο ένα αντίγραφο του Κανόνα του και τον έστειλε εφοδιασμένο με την ευλογία του, να διαδώσει στη Γαλατία την ουράνια βιοτή που είχε εγκαταστήσει στο κοινόβιό του.
Ο Άγιος Μαύρος και οι συνοδοί του, ύστερα από πολλές περιπέτειες έλαβαν, χάρη στην προστασία του βασιλιά της Αυστρασίας (του ανατολικού τμήματος της Γαλλίας), μία έκταση στο Γκλανφέιγ, κοντά στον ποταμό Λίγηρα, όπου οικοδόμησαν ένα μοναστήρι (552) που απέβη γρήγορα κέντρο πλατιάς εξάπλωσης των πνευματικών τέκνων του Αγίου Βενεδίκτου σε όλη τη χώρα.
Σε διάρκεια τριάντα οκτώ ετών ηγουμενίας κοσμημένης με πλήθος θαυμάτων, ο Άγιος Μαύρος αποσύρθηκε μοναχικά για να ετοιμάσει την εκδημία του προς τον Κύριο. Εκοιμήθη εν ειρήνη, στις 15 Ιανουαρίου 584, τη στιγμή που η χολέρα κατέβαλε μεγάλο αριθμό των μαθητών του.
Πηγή: Νέος Συναξατιστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος πέμπτος, Ιανουάριος, 15. Εκδόσεις Ορμύλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου