Ο Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1930. Είχε άλλα 16 αδέλφια. Το κοσμικό όνομά του ήταν Βασίλειος. Υπήρξε χαρισματικός από μικρό παιδί. Σύμφωνα με τον Μιλτιάδη Γ. Βιτάλη Νομικό, συγγραφέα και αρθρογράφο, έδειχνε να αγιάζει κιόλας από αυτή την ηλικία. Είχε ορθόδοξη πίστη και τον ενδιέφεραν θέματα της χριστιανικής παιδείας, την οποία και είχε. Μάλιστα, σαν παιχνίδι, του άρεσε να ντύνεται με άμφια Ιερέα και να κάνει "Λειτουργίες" και "Μυστήρια" με τη φαντασία του.
Ήταν πολύ ταπεινός, από νεαρή ηλικία και τις ελεύθερες ώρες του διάβαζε θρησκευτικά βιβλία. Έκρυβε τα Σημεία που του έστελνε ο Θεό, γι' αυτό δεν έγιναν γνωστά τότε και πολλοί άνθρωποι δεν καταλάβαιναν την κλήση, αλλά και τα χαρίσματά του. Υπήρξε για πολλά χρόνια παπαδάκι στην ενορία του, όπου Εφημέριος και πρώτος πνευματικός του ήταν ο Αρχιμανδρίτης π. Μακάριος Κυκκώτης, ο μετέπειτα αείμνηστος Εθνάρχης και Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Παρά την αδιαφορία και κυρίως άγνοια των πολλών, εκείνος είχε ανθίσει πνευματικά και ακολουθούσε δια Χριστόν πνευματικό βίο. Χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του ήταν ότι πάντα θεωρούσε τον εαυτό του όχι απλά κατώτερο από τους άλλους, αλλά ένα "μηδενικό".
Υπήρξε Εφημέριος και κτήτωρ του Ι. Ναού του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα Λαυρίου και παράλληλα Καθηγούμενος της Ι. Μονής Αγ. Αθανασίου Κουβαρά (από το 1992). Ήταν πατριώτης και υποστηρικτής της απειλούμενης Μακεδονίας και μάλιστα για ΄κείνην έλεγε: "Την Ελλάδα μας πρέπει να φυλάξουμε και να υπερασπιστούμε. Ο Ιησούς Χριστός ευλογεί όλο τον κόσμο με το ένα Του χέρι και την πατρίδα μας και με τα δυο".
Ο Γέροντας απέκτησε και πολλά πνευματικά τέκνα, για τα οποία προσευχόταν με τον Παρακλητικό Κανόνα της Παναγίας και άλλες αυτοσχέδιες προσευχές. Με αυταπάρνηση προσευχόταν, επίσης, για όλους τους πιστούς που έρχονταν στον Ι. Ναό, στην Καμάριζα Λαυρίου, αλλά και για όλο τον κόσμο.
Ήταν γνωστός για την διακονία του στο φτωχό κόσμο της περιοχής και είχε επισκεφτεί πολλές ενορίες βγάζοντας λόγους. Θεωρείται από τους πιο σπουδαίους Έλληνες Ορθόδοξους μοναχούς που είχε η Ελλάδα. Με την προσευχή του είχαν γίνει πάρα πολλά θαύματα. Η προσωπική του η ζωή ήταν γεμάτη από αυτά και είχε ακόμα μιλήσει για τις δύσκολες εποχές που η χώρα μας περνάει, αλλά και θα περάσει.
Η πνευματική σχέση του με τον Άγιο Νεκτάριο Αιγίνης, Μητροπολίτη Πενταπόλεως, φέρεται να είναι γνωστή από τα εφηβικά χρόνια του Βασιλείου, που αργότερα πήρε τ΄ όνομα Νεκτάριος. Στα 17 του πραγματοποίησε επίσκεψη στην Αίγινα, μαζί με τ' αφεντικό του και προσκύνησε στον τάφο του Αγίου. Ήταν Απρίλιος του 1948. Εκεί, μετά από σχετική ερώτησή του, με τρόπο θαυμαστό του αποκαλύφθηκε από τον Άγιο Νεκτάριο ότι θα γινόταν Ιερέας και θα ονομαζόταν Νεκτάριος. Αυτό το γεγονός τον σημάδεψε τόσο, που ο Άγιος έγινε προστάτης του και αχώριστος "φίλος του". Έμαθε από αυτόν πολλά πράγματα, όπως για παράδειγμα τι σημαίνει ακτημοσύνη, ελεημοσύνη, καρτερία. Μετά από τρία χρόνια, σε ηλικία 20 ετών, ο Βασίλειος "εκάρη" μοναχός, με τ' όνομα Νεκτάριος, στην Ι. Μονή Αγ. Μελετίου, στον Κιθαιρώνα, δηλαδή στην νοτιοανατολική Βοιωτία, στα σύνορα της Αττικής κι αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, πρωτοπρεσβύτερος, Αρχιμανδρίτης.
Το 1965, αξίζει να σημειωθεί πως για μέρες ολόκληρες ήταν σε άσχημη κατάσταση λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου, που όμως δεν του άφησε σοβαρά προβλήματα, γιατί θεραπεύτηκε από τον προστάτη του Άγιο Νεκτάριο. Μόλις ανάρρωσε διορίστηκε στο Λαύριο και μετά από λίγους μήνες είδε τον Άγιο Νεκτάριο στον ύπνο του, ο οποίος του ζήτησε να του χτίσει εκεί το σπίτι του και του υποσχέθηκε πως θα τον βοηθήσει.
Για την επίτευξη του στόχου αυτού, επειδή δεν είχε χρήματα, όπως του συνέστησε ο Άγιος, πούλησε τον επιστήθιο σταυρό του και ξεκίνησε να φτιάξει ένα προσκυνητάρι στο κοιμητήριο, για να βάλει την Εικόνα του. Τον είδε όμως στον ύπνο του και του υπέδειξε πού ακριβώς ήθελε να του χτίσει Ι. Ναό κι όχι προσκυνητάρι, όπως προαναφέραμε. Πράγματι ξεκίνησε με πολύ χαρά, προσβλήθηκε όμως από καρκίνο και το έργο δεν προχωρούσε. Αλλά το 1980 είχε ζωντανή συνομιλία με τον Άγιο Νεκτάριο, που εμφανίστηκε μέσα στον Ι. Ναό και του είπε, παρουσία και δύο άλλων προσώπων, ότι η αρρώστια του (καρκίνος στον πνεύμονα διεγνωσμένος) ήταν δοκιμασία, πως θα γινόταν καλά και το θαύμα θ' ακουγόταν σ' όλο τον κόσμο, όπως κι έγινε. Μετά από δυόμιση μήνες (6/1980), ο Δ/ντής του Νοσοκομείου του Αγίου Σάββα, έκπληκτος, τον διαβεβαίωσε πως είχε εντελώς θεραπευθεί. Το μεγάλο αυτό θαύμα διαδόθηκε γρήγορα, οπότε πολλοί προσέφεραν χρήματα και ως εκ θαύματος χτίστηκε στην Καμάριζα περικαλλής Ι. Ναός και η προσφορά τους έπιασε τόπο, καθόσον πολλοί προσκυνητές προσήλθαν στο προσκύνημα και χιλιάδες ακόμη συνεχίζουν μέχρι σήμερα, γιατί είναι αναρίθμητα τα θαύματα που επιτελούνται εκεί από τον Άγιο Νεκτάριο.
Το 2015, ο Γέροντας σωριάστηκε κατά γης κατά τη διάρκεια της Αποκαθήλωσης, τη Μεγάλη Παρασκευή. Είχε νιώσει μεγάλη αναταραχή και δυσφορία και διαγνώστηκε κλινικά νεκρός. Επανήλθε όμως στη ζωή από θαύμα, σύμφωνα με τους γιατρούς. Ύστερα περιέγραψε σε βίντεο τα όσα είδε και έζησε στον Παράδεισο μπροστά στα έκπληκτα μάτια πολλών.
Εξεδήμησε στις 8 Φεβρουαρίου 2018 και ώρα 05.30΄ τα ξημερώματα, σε ηλικία 88 ετών (1930-2018). Κατάκοιτος δεχόταν τους προσκυνητές τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ενώ πάντοτε μνημόνευε τον Άγιο Νεκτάριο, που σύμφωνα με τα λεγόμενα του τον έσωσε από πολλά δεινά και τον είχε δει πολλές φορές τόσο στον ύπνο του, αλλά και ξύπνιος. Πριν καθηλωθεί ο Γέροντας οδηγούσε πιστούς, αλλά και τα πνευματικά του παιδιά, μπροστά στην Εικόνα του Αγίου Νεκταρίου, εξιστορώντας λεπτομέρειες του βίου του προς όφελός τους. Έλεγε τότε: «Σας αγαπώ, παιδιά μου, και προσεύχομαι για εσάς, αλλά μη με ξεχνάτε και εσείς στις προσευχές σας».[3][4]
Επίσης, συνήθιζε να λέει στα άτεκνα ζευγάρια αν θα τεκνοποιήσουν και τι θα απογίνει το παιδί τους, αλλά και σε περίπτωση που δεν τεκνοποιούσαν για ποιο λόγο δεν το επέτρεπε ο Θεός.
Η κηδεία του τελέσθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2018, στις 12 το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου στο Λαύριο. Η συγκέντρωση του κόσμου είχε αρχίσει από τη νύχτα, ενώ πολλοί πιστοί ζητούσαν από τον ιερέα ν΄ ακουμπήσει αντικείμενα τους πάνω στο νεκρό σώμα του γέροντος.
" Άγιος", βροντοφώναζε ο λαός εκείνες τις ώρες. Όντως, έχει καθιερωθεί στη συνείδηση των πιστών σαν Άγιος κι όσοι τον γνώρισαν εύχονται να γίνει σύντομα και η επίσημη αγιοκατάταξή του.
Ο τάφος του βρίσκεται στη βάση του κωδωνοστασίου του Ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου. Τον είχαν ετοιμάσει από χρόνια πνευματικά του παιδιά, κάτι που τον ευχαρίστησε ιδιαίτερα, γιατί, εκτός των άλλων, θα βρισκόταν πολύ κοντά στο σημείο της συνάντησής του με τον προστάτη του Άγιο.
Θαυμαστά γεγονότα στη ζωή του (συνοπτικά).
Όταν βαπτίστηκε εσπευσμένα, γιατί κινδύνευε να πεθάνει, στην κολυμβήθρα σχηματίστηκε ένας Σταυρός κι ο Ιερέας είπε: Ή θα πεθάνει ή θα φορέσει Σταυρό.
Μια μέρα, όντας 17 ετών, πήγε στον τάφο του Αγίου Νεκταρίου και τον ρώτησε αν θα γίνει Ιερέας. Εκείνος του απάντησε πως θα γίνει κι ότι θα πάρει τ΄ όνομά του.
Την ίδια χρονιά βρήκε με θαυμαστό τρόπο (κατόπιν σχετικού ενυπνίου) μια Εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, θαμμένη στη γη.
Η απαλλαγή του από τα προβλήματα που προκλήθηκαν από το εγκεφαλικό επεισόδιο που έπαθε το 1965.
Η θεραπεία του από τον καρκίνο. "Με έσωσε ο Άγιος Νεκτάριος", έλεγε ο ίδιος.
Χαρακτηριστικά θαύματα που έχουν γίνει στον Γέροντα είναι τα εξής:
Ήδη από τότε που ήταν μωρό παιδί, αβάπτιστο ακόμα, τον σκέπαζε η χάρις του Θεού, γιατί ενώ ήταν βαρειά άρρωστος και αναγκάστηκαν να επισπεύσουν την βάπτιση, έκπληκτος ο ιερέας που τον βάπτιζε, είδε στην κολυμβήθρα να σχηματίζεται ένας σταυρός και τότε το ερμήνευσε ότι η το παιδί τελικά θα πεθάνει η θα είναι εκλεκτός του Θεού.
Από εκεί και πέρα, σ’ όλη τη ζωή του έχει πάμπολλες μαρτυρίες και σωρεία θαυμάτων που πιστοποιούν ότι ο π. Νεκτάριος είναι πράγματι ο εκλεκτός του Θεού.
Τον Απρίλιο του 1948 ήταν η πρώτη φορά που ο π. Νεκτάριος ως λαϊκός, μικρό παιδί ακόμα 17 ετών, έφτασε με λαχτάρα στην Αίγινα για να προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Νεκταρίου.
Μπορεί ο ‘Αγιος να μην είχε επίσημα ανακηρυχθεί, αλλά τι σημασία είχε αυτό, αφού στις συνειδήσεις όλων είχε καταξιωθεί ως Άγιος και πλήθος κόσμου συνέρρεε στην Αίγινα, στο μοναστήρι του, για να τον προσκυνήσουν.
Μετά από θερμή παράκληση του νεαρού τότε Βασιλείου, του π. Νεκταρίου δηλαδή, ο Άγιος του εμφανίστηκε και μάλιστα στην ερώτησή του αν θα γίνει ιερέας, όπως το ποθούσε, άκουσε την φωνή του Αγίου από τον τάφο που του απαντούσε ότι και ιερέας θα γίνει και το όνομά του θα πάρει.
Τα θαύματα όμως δεν σταματούν εδώ.
Βλέπει σε όραμα ο π. Νεκτάριος τον Απρίλιο του 1948, ότι στην άκρη του ναού της Αγίας Βαρβάρας στο Αιγάλεω θα πρέπει να πάει να σκάψει για να βρει την εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης των Ισαποστόλων.
Και πράγματι ο Γέροντας έσκαψε εκεί που του υπέδειξε ο ‘Αγιος Κωνσταντίνος και, ω! του θαύματος!
βρήκε την εικόνα, όπως μαρτυρούν και τα δημοσιεύματα του τύπου εκείνης της εποχής.
Λίγο αργότερα, σε ηλικία 20 ετών, μόνασε στην Ιερά Μονή Αγίου Μελετίου στην Κιθαιρώνα, όπου εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Νεκτάριος.
Κατόπιν χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και έτσι ρασοφόρος πια, πήγε για να προσκυνήσει και πάλι στην Αίγινα τον προστάτη Αγιό του ,για να τον ευχαριστήσει για την μεγάλη δωρεά που του έκανε.
Όταν το 1965 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, η κατάστασή του ήταν κρίσιμη, μα ο ‘Αγιος Νεκτάριος, ο θαυματουργός, του χάρισε την ίαση.
Μόλις ανάρρωσε, διορίστηκε στο Λαύριο.
Ανήμερα Μεγάλης Παρασκευής ο Γέροντας και κατά την ακολουθία της Αποκαθήλωσης ένιωσε αδιαθεσία και μέσα σε λίγα λεπτά έχασε την επαφή με τον περιβάλλον. Έσπευσαν γιατροί από το πλήθος των προσκυνητών και διαπίστωσαν ότι έχει πεθάνει. Πανικόβλητοι οι διακονητές του παρήγγειλαν το φέρετρο και ειδοποιήθηκαν Ιερείς για να τον ντύσουν. Ωστόσο λίγο αργότερα ανένηψε και τους διηγήθηκε μια συγκλονιστική εμπειρία.
Πριν από λίγα χρόνια είδε μέσα στο εκκλησάκι μια μαυροφορεμένη γυναίκα να προσεύχεται γονατιστή στην εικόνα του Χριστού.
πριν από πολλά χρόνια από μια σοβαρή ασθένεια και σώθηκε από θαύμα του γέροντα.
«Οι γιατροί έλεγαν ότι δεν θα ζήσω. Ηρθε και με βρήκε στο νοσοκομείο και μου είπε πως θα τα καταφέρω. Ολο το βράδυ προσευχόταν μπροστά από μια εικόνα της Παναγίας και είπε ότι, αν ζήσω, θα τη βάλει στην εκκλησία. Τα κατάφερα και η εικόνα είναι από τότε στον Αγιο Νεκτάριο» τονίζει η κυρία Καλλιόπη για τον δικό της άγιο, ο οποίος θα ταφεί πλάι στην εκκλησία, κοντά στους ανθρώπους που τον λάτρεψαν.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε
Ὁσίως ἐβίωσας ἐν Καμαρίζῃ κλεινέ, Νεκτάριε Ὅσιε, ὑπηρετήσας πιστῶς, συνώνυμον Ἅγιον· ὅστις ἐξ ἐπαράτου, Σέ ἀπήλλαξε νόσου, ὅθεν καί τούς πιστούς Του, διηκόνεις προφρόνως· διό δυσωποῦμεν Σε, πρέσβευε ἀεί δι᾽ ἡμᾶς
Μεγαλυνάρια
Χαῖροις Καμαρίζης νέος ἀστήρ, καί τῶν Ὀρθοδόξων καταφύγιον ἀσφαλές, χαῖροις ὁμωνύμου, ὁ ἐκλεκτός Ἁγίου, ὅστις ἐξ ἐπαράτου, νόσου Σ᾽ ἀπήλλαξε.
Πλήρου τάς αἰτήσεις τῶν εὐλαβῶς, πίστει ἐκζητούντων, Σήν βοήθειαν καί εὐχήν, Νεκτάριε Νέε, Σέ νύν παρακαλοῦμεν, ὡς ἔχων παρρησίαν, τῷ Παντοκράτορι.
Δεῦτε προσκυνήσωμεν ἀδελφοί, ἐν τῇ Καμαρίζῃ, τόν Νεκτάριον τόν κλεινόν, σύν τῷ συνωνύμῳ, Γέροντι Ἡγουμένῳ, καί Τούτων ταῖς πρεσβείαις, πίστει αἰτήσωμεν.
Δεῦτε εὐφημήσωμεν οἱ πιστοί, Νεκταρίου Νέου, τήν τιμίαν τήν βιοτήν, ὅστις ἐμιμήθη, Νεκτάριον Αἰγίνης, καί νύν μετά Ὁσίων, ὅντως ἀγάλλεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου