Ἁγία Παρθενομάρτυς Ὀλιβία, ἡ ἐν Παλέρμῳ τῆς Σικελίας: Ήμέρα Μνήμης: 10 Ἰουνίου.

Ἁγία Παρθενομάρτυς Ὀλιβία, ἡ ἐν Παλέρμῳ τῆς Σικελίας: Ήμέρα Μνήμης: 10  Ἰουνίου.

῾Η Ἁγία Ὀλιβία γεννήθηκε στὸ Παλέρμο τὸ 448 ἀπὸ πολὺ εὐγενεῖς Χριστιανοὺς γονεῖς. Ἦταν μία 

ὄμορφη νεάνιδα. Ἀπὸ τὰ παιδικά της χρόνια ἀφιερώθηκε στὸν Κύριο, ἔδειξε μεγάλη περιφρόνησι στὶς τιμὲς καὶ πλούτη καὶ ἀγαποῦσε νὰ δίνη ἐλεημοσύνη στοὺς πτωχούς.

Τὸ ἔτος 454 ὁ Γιζέριχος (Genseric, 428-477), ὁ Βασιλεὺς τῶν Βανδάλων, κατέκτησε τὴν Σικελία καὶ κατέλαβε τὸ Παλέρμο. Ὡδήγησε στὸ Μαρτύριο πολλοὺς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀρνήθηκαν νὰ ἀπασθοῦν τὸ Ἀρειανισμό.

Ἡ Ὀλιβία, δεκατριῶν τότε ἐτῶν, προσεπάθησε νὰ παρηγορῆ τοὺς φυλακισμένους καὶ νὰ παροτρύνη τοὺς Χριστιανοὺς νὰ παραμένουν σταθεροὶ στὴν Πίστι τους. Οἱ Βάνδαλοι, ἔκπληκτοι ἀπὸ τὸ σθένος τῆς νεάνιδος, βλέποντες ὅτι δὲν μποροῦσαν νὰ κάνουν τίποτα ἐναντίον τῆς Πίστεώς της, καὶ μὴ θέλοντες νὰ τὴν βασανίσουν ἀπὸ σεβασμὸ γιὰ τὴν εὐγενική της καταγωγή, ἔστειλαν αὐτὴν στὴν Τύνιδα, ὅπου ὁ κυβερνήτης Ἀμιρὰ (Amira) θὰ προσπαθοῦσε νὰ 

κάμψη τὴν σταθερότητά της. 

Στὴν Τύνιδα ἔκανε Θαύματα, μὲ τὰ ὁποῖα ἄρχισε νὰ προσηλυτίζη τοὺς εἰδωλολάτρες. Τότε ὁ Ἀμιρὰ διέταξε νὰ τὴν μεταφέρουν σὲ ἕνα ἔρημο μέρος γεμᾶτο ἄγρια ζῶα, μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι τὰ θηρία θὰ τὴν κατασπαράξουν ἢ θὰ ἀποθάνη ἀπὸ τὴν πεῖνα. Ἐκεῖ ὅμως συνέβη τὸ ἀντίθετο: τὰ θηρία τῆς ὑποκλίθηκαν καὶ τῆς ὑποτάχθηκαν. Ἔτσι ἔζησε ἥσυχα δύο ἔτη.

Μία ἡμέρα, κάποιοι ἄνδρες ἀπὸ τὴν Τύνιδα, οἱ ὁποῖοι ἦσαν κυνηγοί, τὴν συνάντησαν καὶ βλέποντες τὴν ὑπέροχη ὀμορφιά της, ἠθέλησαν νὰ τὴν δυναστεύσουν. Ὅμως ἡ Ὀλιβία μὲ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου καὶ τὴν προσευχή της ἔφερε αὐτοὺς στὴν Πίστι καὶ βαπτίσθηκαν.

Ὁ Ἀμιρά, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἀκόμη καὶ στὴν ἔρημο ἐξακολουθοῦσε νὰ προσελκύη τοὺς ἀνθρώπους στὴν Χριστιανικὴ Πίστι, ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὴν συλλάβουν, νὰ τὴν φέρουν πίσω στὴν πόλι καὶ νὰ τὴν κλείσουν στὴν φυλακή. Ἐκεῖ, τὴν ἐμαστίγωσαν, τὴν ἀπογύμνωσαν, τὴν ἐβύθισαν σὲ ἕνα καζάνι κοχλάζοντος ἐλαίου. Ἡ Ἁγία ὅμως δὲν 

ἔπαθε κανένα κακό, οὔτε βεβαίως ἀρνήθηκε τὴν Πίστι της. Τελικά, τὴν ἀποκεφάλισαν τὴν 10η Ἰουνίου 463 καὶ ἡ ψυχή της φάνηκε, ὅτι πέταξε στὸν οὐρανὸ ἐν εἴδει περιστερᾶς. Ἦταν δεκαπέντε ἐτῶν.

Τὸ ἱερὸ Σκήνωμά της μεταφέρθηκε ἀπὸ πιστοὺς Χριστιανοὺς στὸ Παλέρμο, προκειμένου νὰ ταφῆ ἐκεῖ. Στὴν Τύνιδα ὑπάρχει ἕνα τζαμὶ ποὺ φέρει τὸ ὄνομα «Jāmi῾ alzaytūna», ἢ «Τζαμὶ τῆς ἐλιᾶς»: στὴν τοποθεσία αὐτὴ εἶχε ἀνεγερθῆ ἕνας Ναός, τὸν ὁποῖον οἱ Ἄραβες στὴν συνέχεια μετέτρεψαν σὲ τζαμί, διατηρώντας ὅμως τὸ ὄνομά του, μεταφρασμένο στὰ ἀραβικά.

Ἡ Ἁγία τιμᾶται ἰδιαίτερα στὴν Τύνιδα, ὅπου πιστεύεται ὅτι, ἐὰν βεβηλωθοῦν ἡ τοποθεσία καὶ ἡ μνήμη της, τότε θὰ συμβῆ μεγάλη συμφορά. Πιστεύεται ἐπίσης, ὅτι ἂν τὰ Λείψανά της ἀνακαλυφθοῦν, ἡ ἐπικράτησις τοῦ Ἰσλὰμ θὰ τελειώση. Αὐτὸς ὁ θρῦλος γιὰ τὴν Ἁγία Ὀλιβία, σχετικὰ μὲ τὴν ἀνακάλυψι τῶν λειψάνων της, εἶναι εὐρέως διαδεδομένος στὴν Σικελία.