Στις 14 Οκτωβρίου, 1066, στο Χέιστινγκς στη νότια Αγγλία, ο τελευταίος Ορθόδοξος βασιλιάς της Αγγλίας, Χάρολντ ο δεύτερος , σκοτώνεται σε μία μάχη ενάντια στον Δούκα Γουλιέλμο της Νορμανδίας. Ο Γουλιέλμος έλαβε την ευλογία να εισβάλει στην Αγγλία από τον πάπα της Ρώμης Αλέξανδρο προκειμένου να φέρει την Αγγλική Εκκλησία σε πλήρη επαφή με τον "αναμορφωμένο παπισμό". Από το 1052 ο Άγγλος αρχιεπίσκοπος τιμωρήθηκε και καταγγέλθηκε σαν σχισματικός από τη Ρώμη.
Το αποτέλεσμα της Νορμανδικής Κυριαρχίας ήταν ότι η Αγγλική εκκλησία και οι άνθρωποι της ενσωματώθηκαν στην αιρετική "εκκλησία" της Δύσης, στην παπική χριστιανοσύνη, η οποία το 1054 εξέπεσε και απομακρύνθηκε από την επικοινωνία της με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η οποία αντιπροσωπεύεται από τους ανατολικούς πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης, της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ. Αυτό τελείωσε 500 χρόνια ιστορίας της Άγγλο - Σαξονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, επακολούθησε ο θάνατος της Κελτικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουαλία, την Σκωτία και την Ιρλανδία.
Χέιστινγκς (Hastings) - 1066 -1993.
Ο βασιλιάς Χάρολντ σφαγιάστηκε, και ο Λέοφγουΐν και ο Γκυρθ, τα αδέρφια του, και πολλοί καλοί άνδρες. Αυτή η μάχη συνέβη την ημέρα της εορτής του Αγίου Καλλίστου.
Το Άγγλο-Σαξονικό χρονικό.
Μπροστά μας μία πεδιάδα γεμάτη τρόμο,
κορμιά σε εκατοντάδες κείτονται νεκρά,
άλογα χωρίς αναβάτη περιφέρονται,
σπαθιά, πανοπλίες, τριξίματα, στενάζουν διαπεραστικά.
Ο θάνατος είναι που πέταξε πάνω από το πεδίο της μάχης, πάνω από τους πεσόντες και τα ατσαλένια σπαθιά. Θάνατο βλέπω, καθώς παρασέρνει και πετάει, οι ψυχές δείχνουν να λαχταρούν να αναστηθούν, μα δεν τολμούν ακόμη τα σώματα τους να αφήσουν,
πράγματι, ψυχές είναι αυτές και όχι σκιές.
(μετάφραση από τον I. Avtamonov από κείμενο του ποιήματος του για τους Βλαδίμηρο τον Μονομάχο και την Γκύθα κόρη του Χάρολντ).
Συνοδευόμενος από τον Μάλκολμ Ντάνσταλ (Malcolm Dunstall), πραγματοποίησα μία επίσκεψη στο πεδίο της μάχης του Χέιστινγκς στις 27 Οκτωβρίου αυτού του έτους. Ο Μάλκολμ Ντάνσταλ είναι ο ιδρυτής των "Άγγλων Συντρόφων", μία κοινότητα που ως σκοπό έχει να προωθήσει το ενδιαφέρον και τις αξίες της Άγγλο - Σαξονικής Αγγλίας. Μέσα από αυτό μου δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσω μία παιδική επιθυμία, να πάω και να προσευχηθώ για εκείνους που σφαγιάστηκαν στο Χέιστινγκς από τον εισβολέα του 1066 και πέθαναν επικαλούμενοι τον Τίμιο Σταυρό.
Έχοντας ζητήσει και παραλάβει μία άδεια από την "Αγγλική Κληρονομιά", μου δόθηκε η δυνατότητα να υπηρετήσω το Ορθόδοξο μνημόσυνο για τους Σφαγιασθέντες Ορθόδοξους Πολεμιστές. Αυτό συνέβη στην περιοχή Χάρολντ - Στόουν, στο σημείο όπου 927 χρόνια πριν σφραγίστηκε η μοίρα του Αγγλικού έθνους, των Βρετανικών Νήσων και όλου του γύρω κόσμου που ομιλούσε την Αγγλική.
Αποτελεί ένθερμη ελπίδα μας και προσευχή, με τη Χάρη του Θεού, αυτό το ιστορικό μνημόσυνο, που γίνεται σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο την ημέρα της μοιραίας μάχης, 14 Οκτωβρίου σύμφωνα με τα Ορθόδοξα ημερολόγια και τα ημερολόγια της Παλιάς Αγγλίας, να γίνει ένα σταθερό και ποιο ευρέως διαδεδομένο γεγονός.
Παρά τον αφορισμό που υπέβαλε ο Πάπας Λέοντας Θ' δώδεκα χρόνια πριν από τη μάχη, το 1054, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Αγγλία της περιόδου αυτής βρισκόταν ακόμη σε επικοινωνία με εκείνους που δεν εξέπεσαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία, στην Ανατολή. Αυτό αποδεικνύετε από το γεγονός του ότι η Νορμανδική εισβολή ευλογήθηκε από τους Πάπες και μαρτυρείτε επίσης από τις πολλές αλληλογραφίες μετά το 1066 μεταξύ των Αγγλοσαξόνων και της Κωνσταντινούπολης, όπου πολλοί χιλιάδες Άγγλων που υπηρετούσαν την Ορθοδοξία κατέφυγαν με τους ιερείς τους για να γλυτώσουν από την πίεση των Νορμανδών τυράννων.
Στον Ορθόδοξο νου, υπάρχει ουσιαστικότερος σύνδεσμος με το Χέιστινγκς. Η κόρη του Χάρολντ (γεννημένη το 1056) επρόκειτο να εγκαταλείψει την Αγγλία μετά την εισβολή και να πάει στη φιλική Δανία και από εκεί στη Ρωσία. Εκεί παντρεύτηκε τον μελλοντικό πρίγκιπα του Κιέβου, τον Βλαδίμηρο τον Μονομάχο, στον Ιερό ναό του Σωτήρος στο Τσέρνιγκωφ τον Απρίλιο του 1074.
Ο Βλαδίμηρος, ο οποίος ήταν μισός Έλληνας, ήταν εγγονός της Αγίας Άννας του Νόβγκοροντ (τιμάται 10 Φεβρουαρίου) , ο οποίος βαπτίστηκε από τον μοναχό και ιεραπόστολο του Γκλανστόνμπερυ, Άγιο Ζιγεφρείδο από την Σουηδία (τιμάται 15 Φεβρουαρίου).
Ανάμεσα στα παιδιά του Βλαδίμηρου και της Γκύθα ήταν ο Άγιος Μστισλάβ - Χάρολντ
(Mstislav - Harold), στην βάπτιση του Θεόδωρος, η μνήμη του εορτάζεται στις 15 Απριλίου, ο οποίος έφερε ένα σλαβικό όνομα καθώς και το όνομα του παππού του από την πλευρά της μητέρας του (το όνομα του βασιλιά Χάρολντ δηλαδή).
Σύμφωνα με τα χρονικά, "καμία γυναίκα σε όλο τον κόσμο δεν ήταν τόσο ευτυχισμένη όσο αυτή", η Γκύθα είχε δώδεκα παιδιά, ανάμεσα σε αυτά ο Γεώργιος (Yuri) που ίδρυσε τη Μόσχα.
Στο έπος των 200 σελίδων για τον Βλαδίμηρι και την Γκύθα(τυπωμένο με τις ευλογίες του Επισκόπου Ιλαρίωνα), ο Ρώσος ποιητής Igor Avtamonov γράφει τα ακόλουθα:
Ο Χάρολντ ο βασιλιάς πέθανε άφοβα, όμως μας είπε πριν τη σφαγή, πως αν επρόκειτο να χαθεί εκεί, έπρεπε να σώσουμε την κόρη του Γκύθα, και να της δώσουμε το στέμμα της παλιάς Αγγλίας, και να νικήσουμε τους Νορμανδούς!
Μακάρι ο Κύριος να κοιτάξει προς εμάς τους αμαρτωλούς και να μας δωρήσει, σε εμάς που ακολουθήσαμε την Γκύθα πνευματικά και αναζητήσαμε να εκδιώξουμε τους δαίμονες, αιώνια στέμματα στο ανέσπερο φως της Ουράνιας Βασιλείας του.
Στον ύπνο των ευλογημένων δώρησε Κύριε, αιώνια ανάπαυση στις ψυχές των υπηρετών σου που αποχώρησαν από αυτή τη ζωή, τον Χάρολντ τελευταίο βασιλιά της Αρχαίας Αγγλίας, τους αδερφούς του Λέοφγουΐν και Γκυρθ, στους ακολούθους του και σε όσους έδωσαν τη ζωή τους στο πεδίο της μάχης για την Πίστη και την Αγγλία και δώρησε τους αιώνια μνήμη.
Ο Άγιος Χάρολντ Γκόντουινσον (Harold Godwinson, 1022 - 14 Οκτωβρίου 1066), αποκαλούμενος συχνά ως Χάρολντ Β΄, ήταν ο τελευταίος εστεμμένος Αγγλοσάξονας βασιλιάς της Αγγλίας.
Ήταν γιος του Γκόντουιν του Ουέσσεξ και της Γκύθα Θόρκελσντατερ αδελφής του Ουλφ Γιαρλ του πατέρα του Σβεν Β΄ της Δανίας. Έπεσε στην μάχη του Χέιστινγκς (14 Οκτωβρίου) εναντίον των Νορμανδών εισβολέων με επικεφαλής τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή, ο θάνατός του σήμανε το τέλος της κυριαρχίας των Αγγλοσαξόνων στην Αγγλία. Ο Χάρολντ ήταν ισχυρός κόμης και μέλος εξέχουσας Αγγλοσαξονικής οικογένειας με δεσμούς με τον Κνούτο. Μετά τον θάνατο του Εδουάρδου του Εξομολογητή τον Ιανουάριο του 1066 το βασιλικό συμβούλιο κάλεσε τον Χάρολντ Γκόντουινσον να τον διαδεχτεί, η στέψη του Χάρολντ ως νέου βασιλιά έγινε στο Αββαείο του Ουέστμινστερ. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους αντιμετώπισε επιτυχώς μια επίθεση ενός άλλου διεκδικητή του θρόνου της Αγγλίας του Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας μόλις δυο βδομάδες αργότερα ο στρατός του αντιμετωπίσει τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή στην μάχη του Χέιστινγκς, στην μάχη έπεσε ο Χάραλντ Χαράλντα. Ο αδελφός της μητέρας του Ουλφ Γιαρλ είχε παντρευτεί την αδελφή του Κνούτου Έστριντ Σβέινσνταττερ,με τον γάμο αυτό ο θείος του έγινε γαμπρός του Σβεν Α΄ της Δανίας. Ο γιος τους Σβεν Β΄ της Δανίας έγινε κατόπιν βασιλιάς της Δανίας (1047).
Ο πατέρας του Χάρολντ Γκόντουιν ήταν γιος του Βούλφνοθ ενός γηγενούς ευγενή από το Σάσσεξ, ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία στο πλευρό του βασιλιά Έντμουντ του Σιδηρόπλευρου αλλά στην συνέχεια όταν ο Κνούτος τον διόρισε κόμη του Ουέσσεξ υποστήριξε τον Κνούτο (1018). Ο Γκόντουιν ήταν ο ένας από τους δυο κόμητες της εποχής της βασιλείας του Κνούτου που παρέμειναν στην θέση του μετά από αυτόν. Μετά τον θάνατο του Κνούτου (1035) ο Έντουιν υποστήριξε αρχικά τον Αρθακανούτο αλλά σύντομα άλλαξε την υποστήριξη του στον Χάρολντ τον Λαγοπόδαρο (1037) την ίδια εποχή που κατηγορήθηκε για εμπλοκή του στη τύφλωση του Άλφρεντ Έθελινγκ του αδελφού του μελλοντικού βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου του Εξομολογητή. Μετά τον θάνατο του Χάρολντ του Λαγοπόδαρου και την άνοδο στον θρόνο του Αρθακανούτου (1040) ο Έντουιν κατηγορήθηκε για εμπλοκή του στον φόνο του Άλφρεντ αλλά κατάφερε να δωροδοκήσει τον Αρθακανούτου με ένα μεγάλο πλοίο αφού πρώτα έκανε όρκο ότι ο ίδιος δεν επιθυμούσε το κακό του Άλφρεντ. Μετά τον θάνατο του Αρθακανούτου ο Έντουιν είχε σημαντικό ρόλο στην άνοδο στον θρόνο του νέου βασιλιά Εδουάρδου του Εξομολογητή, έφτασε στο αποκορύφωμα της δύναμης του όταν η κόρη του Έντιθ του Ουέσσεξ παντρεύτηκε τον Εδουάρδο. Οι γονείς του είχαν 6 γιους και τρεις κόρες μια από τις οποίες η Έντιθ, ο Χάρολντ Γκόντουινσον ήταν ο δεύτερος γιος τους, ο μεγαλύτερος ήταν ο Σβεν Γκόντουινσον. Ο Χάρολντ καταγράφεται ότι ήταν περίπου 25 χρονών το 1045 γεγονός που παραπέμπει την γέννηση του γύρω στα 1020.
Η Έντιθ παντρεύτηκε τον Εδουάρδο τον Εξομολογητή στις 23 Ιανουαρίου 1045, την ίδια εποχή ο Χάρολντ έγινε κόμης της Ανατολικής Αγγλίας, φαίνεται ως κόμης σε έγγραφα από το 1044 αλλά ο τίτλος του επισημοποιήθηκε το 1045. Ο Χάρολντ φαίνεται ότι τοποθετήθηκε σε αυτή την θέση προκειμένου να υπερασπίσει το Αγγλοσαξωνικό βασίλειο από τις επιθέσεις του Νορβηγού βασιλιά Μάγκνους του Καλού, πιθανότατα μετακίνησε μερικά πλοία στην νήσο του Σάντουιτς προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον Μάγκνους. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Χάρολντ Σβεν πήρε και εκείνος τον τίτλο του κόμη (1043).Την εποχή που ο Χάρολντ ονομάστηκε κόμης φαίνεται ότι ξεκίνησε την σχέση του με μια ευγενή με το όνομα Έντιθ η οποία ήταν κληρονόμος του Κεϊμπριτζσάιρ, του Σάφοκ και του Έσσεξ εδάφη τα οποία ανήκαν στο νέο δουκάτο του Χάρολντ. Η σχέση ήταν ένα είδος γάμου χωρίς να επισημοποιηθεί, δεν καταδικάστηκε από την εκκλησία ενώ έγινε δεκτή από πολλούς οπαδούς του, στην σχέση αυτή ο Χάρολντ προχώρησε προκειμένου να εξασφαλίσει υποστήριξη στην νέα του κομητεία.
Ο μεγαλύτερος αδελφός του Χάρολντ Σβεν εξορίστηκε (1047) μετά την αποτυχημένη απόπειρα του να απαγάγει την ηγουμένη του Λέομινστερ, τα εδάφη του διανεμήθηκαν ανάμεσα στον ίδιο τον Χάρολντ και τον Δανό ξάδελφο τους Μπέορν Έστριντσον. Το 1049 ο Χάρολντ ήταν αρχηγός του στόλου στην βοήθεια που στάλθηκε στον Ερρίκο Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προκειμένου να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει την εξέγερση του Βαλδουίνου Ε΄ της Φλάνδρας. Στην διάρκεια αυτής της εκστρατείας ο Σβεν επέστρεψε στην Αγγλία για να διεκδικήσουν τα εδάφη του, οι δυο δούκες αρνήθηκαν να του δώσουν πίσω τα εδάφη τους, ο Σβεν απήγαγε τον ξάδελφο του Μπέορν και τον δολοφόνησε. Ο κόμης Έντουιν εξορίστηκε και ο Χάρολντ βοήθησε τον πατέρα του να ανακτήσει τα εδάφη του, ο Έντουιν πέθανε (1053), ο Χάρολντ τον κληρονόμησε στην κομητεία του Ουέσσεξ και έγινε ο ισχυρότερος άντρας της Αγγλίας μετά τον βασιλιά. Ο Χάρολντ έγινε επιπλέον κόμης του Χέρεφορντ (1058) προκειμένου να αυξηθεί περισσότερο η Νορμανδική επίδραση στην Αγγλία μετά την επαναφορά του Οίκου του Ουέσσεξ με τον Εδουάρδο τον Εξομολογητή ο οποίος είχε περάσει περίπου 25 χρόνια εξορίας στην Νορμανδία. Έγινε αρχηγός σε μια σειρά από εκστρατείες εναντίον του Γκρίφφιντ-απ-Λιουέλιν, βασιλιά της Ουαλίας την περίοδο (1062 - 1063), οι εκστρατείες έληξαν με επιτυχία και τον θάνατο του Γκρίφφιντ (1063).
Το 1064 ο Χάρολντ ναυάγησε στο Ποντιέ, υπάρχουν πολλές απόψεις για αυτό το ταξίδι η παλιότερη αναφέρει ότι ο Εδουάρδος έστειλε τον Ροβέρτο αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι στον Γουλιέλμο για να τον ορίσει διάδοχο του και στην συνέχεια έστειλε τον ίδιο τον Χάρολντ να του ορκιστεί πίστη. Οι νεώτεροι ιστορικοί διαφωνούν με το γεγονός ότι ο Εδουάρδος ο Εξομολογητής είχε ορίσει κάποιον συγκεκριμένο διάδοχο του, σαν απόδειξη ισχυρίζονται την σύγκλιση των ευγενών μετά τον θάνατο του για να ορίσουν τον νέο βασιλιά. Άλλοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι είχε καλέσει τον Εδουάρδο τον εξόριστο από την Ουγγαρία να τον διαδεχτεί γιο του Έντμουντ του Σιδηρόπλευρου (1057), αυτό είναι άλλη μια απόδειξη ότι δεν είχε ορίσει ως διάδοχο του τον Γουλιέλμο. Μετέπειτα Νορμανδοί ιστορικοί δίνουν περισσότερες εξηγήσεις για αυτό το ταξίδι αναφέροντας ότι ο Χάρολντ ταξίδευσε προκειμένου να μεταφέρει πίσω μέλη της οικογένειας του τα οποία είχαν εξοριστεί το 1051, ή συμμετείχε σε κυνήγι και μια απρόσμενη θύελλα τον έριξε πέρα από το κανάλι. Ο Γκυ Α', Κόμης του Ποντιέ τον συνέλαβε αιχμάλωτο και τον μετέφερε στο κάστρο του Μπωρέν. Ο δούκας Γουλιέλμος της Νορμανδίας έφτασε εκείνη την στιγμή και ζήτησε από τον Γκυ να του τον παραδώσει προκειμένου να τον συνοδεύσει στον πόλεμο με τον Κόναν Β΄ της Βρετάνης. Ο Χάρολντ έσωσε δυο στρατιώτες του Γουλιέλμου και ανάγκασε τον Κόναν να του παραδώσει τα κλειδιά του κάστρου, ο Γουλιέλμος της Νορμανδίας τον έστεψε ιππότη. Η ταπεστρί του Μπαγιέ περιγράφει τον όρκο που πήρε ο Χάρολντ στον Γουλιέλμο τον Κατακτητή να τον αναγνωρίσει βασιλιά της Αγγλίας μετά τον θάνατο του Εδουάρδου του Εξομολογητή, μετά τον θάνατο του Εδουάρδου όμως έσπασε τον όρκο του. Ο συγγραφέας Όρντερικ Βιτάλις (1075 - 1142) αναφέρει ότι ο Χάρολντ ήταν πολύ ψηλός, όμορφος με μεγάλη σωματική δύναμη και θάρρος. Η σκληρή φορολογία του Τόστικ Γκόντουινσον (1065) παραλίγο να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο στην Αγγλία, ο Χάρολντ υποστήριξε τους επαναστάτες της Νορθούμπριας εναντίον του αδελφού του, αντικατέστησε τον Τόστικ με τον Μόρκαρ. Το γεγονός αυτό αύξησε πολύ την δημοτικότητα του Χάρολντ και του έδωσε σοβαρό προβάδισμα για την διαδοχή στον Αγγλικό θρόνο κάτι που ανάγκασε τον Τόστικ να προχωρήσει σε συμμαχία με τον Χάραλντ Χαράλντα.
Στα τέλη του 1065 ο βασιλιάς Εδουάρδος ο Εξομολογητής έπεσε σε κώμα και πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 1066 πριν προλάβει να διευκρινίσει ποιον ορίζει για διάδοχο του, η χήρα του δήλωσε ότι άφησε το βασίλειο του υπό την προστασία του Χάρολντ. Οι προθέσεις του είναι αμφίβολες, η ταπεστρί του Μπαγιέ παρουσιάζει να προτείνει έναν άντρα που μοιάζει με τον Χάρολντ, η στέψη του έγινε την επόμενη μέρα στο αβαείο του Ουέστμινστερ αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις για να το επιβεβαιώσουν. Ο πραγματικός λόγος που συγκεντρώθηκαν οι ευγενείς την επόμενη μέρα ήταν περισσότερο για να γιορτάσουν τα Θεοφάνια παρά για να γιορτάσουν την στέψη του Χάρολντ. Στις αρχές του Ιανουαρίου 1066 όταν ο Γουλιέλμος Β΄ της Νορμανδίας έμαθε για την στέψη του Χάρολντ άρχισε να προετοιμάζεται για εισβολή στην Αγγλία συγκεντρώνοντας 700 πλοία στην Νορμανδική ακτή. Στην αρχή ο Γουλιέλμος αρνήθηκε να πραγματοποιήσει την εισβολή με τον ισχυρισμό ότι ο Χάρολντ του είχε ορκιστεί στα ιερά λείψανα ότι θα είναι ο Γουλιέλμος διάδοχος του θρόνου, ο Γουλιέλμος δέχτηκε την ευλογία της εκκλησίας και όλοι οι ευγενείς συντάχθηκαν μαζί του. Ο Χάρολντ συγκέντρωσε τον στρατό του στην Νήσο Γουάιτ, μετά από 7 μήνες παραμονής αναγκάστηκε στην συνέχεια λόγω κακοκαιρίας να αποχωρήσει και να επιστρέψει στο Λονδίνο. Την ίδια εποχή ο Νορβηγός βασιλιάς Χάραλντ Χαράλντα που διεκδικούσε επίσης τον θρόνο της Αγγλίας πραγματοποίησε επίθεση μαζί με τον Τόστικ στο στόμιο του ποταμού Τάιν.
Οι δυνάμεις του Χάραλντ Χαράλντα και του Τόστικ νίκησαν τις δυνάμεις του Έντουιν της Μερκίας και του Μόρκαρ της Νορθούμπριας στην Μάχη του Φούλφορντ κοντά στην Γιορκ στις 20 Σεπτεμβρίου 1066. Ο Χάρολντ βάδισε βόρεια και έφτασε σε τέσσερις μέρες από το Λονδίνο στην Γιορκσάιρ αιφνιδιάζοντας τον Χάραλντ Χαράλντα, στις 25 Σεπτεμβρίου στην Μάχη του Στάμφορντ Μπριτζ ο Χάραλντ Χαράλντα και ο Τόστικ ηττήθηκαν και σκοτώθηκαν. Ο Σνόρρι Στούρλουσον αναφέρει ότι λίγο πριν την μάχη ένας άγνωστος άντρας που δεν είπε το όνομα του ήρθε να βρει τον Χάραλντα Χαράλντα και τον Τόστικ, μίλησε στον Τόστικ και του πρόσφερε την επιστροφή της κομητείας του αν στραφεί εναντίον του Χαράλντα. Ο Τόστικ ρώτησε τον άντρα τι του προσφέρει ο βασιλιάς Χάρολντ για να το πραγματοποιήσει και ο άντρας του απάντησε "επτά πόδια από το Αγγλικό έδαφος αφού είναι ψηλότερος από όλους τους άντρες". Ο Χάραλντ Χαράλντα εντυπωσιάστηκε με το θάρρος του άντρα και ρώτησε τον Τόστικ ποιος ήταν, ο Τόστικ του απάντησε ότι ο άγνωστος άντρας ήταν ο ίδιος ο Χάρολντ Γκόντουισον. Ο Χένρυ του Χάντινγκτον αναφέρει ότι ο άντρας είπε: "έξι πόδια εδάφους ή όσο περισσότερο χρειάζεται αφού είναι ψηλότερος από όλους τους άντρες".
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1066 ο στόλος του Γουλιέλμου εξέπλευσε για την Νορμανδία, πολλά πλοία του βυθίστηκαν από την τρικυμία αλλά ο στόλος του τελικά κατόρθωσε στις 27 Σεπτεμβρίου να φτάσει στην ακτή του ανατολικού Σάσσεξ. Ο στρατός του Χάρολντ βάδισε 386 χιλιόμετρα με 7000 άντρες για να συναντήσει τον Γουλιέλμο και άρχισε να κατασκευάζει βιαστικά αμυντικά φρούρια γύρω από το Χέιστινγκς. Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στην μάχη του Χέιστινγκς στις 14 Οκτωβρίου, μετά από εννιά ώρες σκληρής μάχης ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής ήταν ο μεγάλος νικητής, ο Χάρολντ Γκόντουινσον έπεσε στην μάχη μαζί με τους αδελφούς του Γκίρθ και Λέοφγουιν όπως περιγράφει το Αγγλοσαξωνικό χρονικό. Η αναφορά ότι ο Χάρολντ πέθανε από ένα βέλος ανάμεσα στα μάτια δεν είναι βέβαιη και μπορεί να είναι θέμα συζήτησης. Μια Νορμανδική πηγή που είχε γραφτεί αμέσως μετά την μάχη από τον Γκυ, επίσκοπο της Αμιένης αναφέρει ότι ο Χάρολντ σκοτώθηκε από τέσσερις ιππότες ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν και ο ίδιος ο Γουλιέλμος και το σώμα του διαμελίστηκε. Οι Άγγλο-Νορμανδοί ιστορικοί του 12ου αιώνα όπως ο Γουλιέλμος του Μαλμέσμπουρι και ο Χένρυ του Χάντινγκτον αναφέρουν ότι σκοτώθηκε από ένα βέλος που τον τραυμάτισε στο κεφάλι, η αναφορά ότι το βέλος τον χτύπησε ανάμεσα στα μάτια πιθανότατα είναι προσθήκη του 14ου αιώνα.
Μια σκηνή στην ταπεστρί του Μπαγιέ με την επιγραφή "Χάρολντ ο βασιλιάς είναι νεκρός" παρουσιάζει μια ανθρώπινη μορφή χτυπημένη από βέλος στα μάτια, δίπλα της είναι άλλη μια ανθρώπινη μορφή ακρωτηριασμένη στα σκέλη ενός αλόγου. Η Γραμμική οξυγραφία που υπάρχει στην σκηνή της ταπεστρί ανάγκασε τους μελετητές να την εξηγήσουν με διαφορετικούς τρόπους, o Μπενουά (1729) τονίζει ότι η γραμμή του βέλους είναι διακεκομμένη κάτι που σημαίνει ότι δεν χτυπήθηκε ο άνθρωπος αυτός με το βέλος όπως φαίνεται στις υπόλοιπες ανθρώπινες μορφές. Ο Μπερνάρ ντε Μονφωκόν τονίζει ότι στην δεύτερη μορφή η γραμμή του βέλους είναι γεμάτη καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η δεύτερη ανθρώπινη μορφή ανήκει στον Χάρολντ, στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν οι περισσότεροι μελετητές εκείνης της εποχής. Άλλοι μελετητές ανέφεραν ότι η επιγραφή παραπέμπει απ'ευθείας στην πρώτη μορφή με το βέλος στα μάτια δημιουργώντας έντονες διαφωνίες σχετικά με την παρουσία του Χάρολντ στην σκηνή που εμφανίζει η ταπεστρί. Οι τελευταίοι μελετητές σημειώνουν ότι πιθανότητα και οι δυο μορφές να ανήκουν στον Χάρολντ εξηγώντας ότι πρώτα χτυπήθηκε με το βέλος και στην συνέχεια ακρωτηριάστηκε, η σκηνή δηλαδή παρουσιάζει τον ίδιο άνθρωπο σε ακολουθία γεγονότων.
Ο σύγχρονος ιστορικός Γουλιέλμος του Πουατιέ σημειώνει ότι το σώμα του Χάρολντ δόθηκε στον Γουλιέλμο Μάλετ για ταφή. Οι δυο αδελφοί του Χάρολντ βρέθηκαν πολύ κοντά του, ο ίδιος απογυμνωμένος από όλα τα επίσημα ενδύματα θα μπορούσε να αναγνωριστεί μονάχα από μερικά σημάδια στο σώμα του. Ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής πρόσφερε το σώμα του Χάρολντ για τα ταφή στον Γουλιέλμο Βάλετ και όχι στην μητέρα του αν και εκείνη του πρόσφερε όλο το βάρος του Χάρολντ σε χρυσό για να πάρει το σώμα του γιου της, ο Γουλιέλμος ισχυρίστηκε ότι τα θέματα ταφής δεν πρέπει να έχουν σχέση με χρηματικές συνδιαλλαγές. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι η χήρα του Χάρολντ Έντιθ η Ισχυρή κλήθηκε να αναγνωρίσει το πτώμα του συζύγου της από διάφορα σημάδια που ήταν πολύ γνωστά στην ίδια. Η συσχέτιση του Χάρολντ με το Μπόσαμ τον τόπο γέννησης του και η ανακάλυψη ενός Αγγλοσαξωνικού τάφου στην εκκλησία της πόλης το 1954 οδήγησε πολλούς να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο συγκεκριμένος τάφος ανήκει στον βασιλιά Χάρολντ Γκόντουινσον. Η επισκοπή του Τσίτσεστερ απέρριψε το αίτημα εκταφής στον συγκεκριμένο τάφο τον Δεκέμβριο του 2003 με τον ισχυρισμό ότι ο συγκεκριμένος τάφος είναι απίθανο να ανήκει σε βασιλιά. Μια πρώιμη εκταφή ανακάλυψε τον σκελετό ενός άντρα κάτω των 60 ετών με κομμένο το κεφάλι, το ένα χέρι και το μισό πόδι καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι είναι το σώμα του βασιλιά Χάρολντ όπως περιγράφεται στην Κάρμεν. Το ποίημα αναφέρει ότι ο βασιλιάς Χάρολντ τάφηκε κοντά στην θάλασσα που ήταν ο κύριος τόπος δράσης του, το Μπόσαμ πραγματικά βρισκόταν σε πολή κοντινή απόσταση με το λιμάνι του Τσίτσεστερ στο Αγγλικό κανάλι.
Υπάρχει κάποιος θρύλος ότι το σώμα του Χάρολντ μεταφέρθηκε λίγα χρόνια αργότερα σε μια νέα εκκλησία η οποία είχε ιδρυθεί στο Γουόλθαμ, ιερό τόπο στο Έσσεξ γύρω στο 1060. Ένας άλλος θρύλος αναφέρει ότι ο Χάρολντ Γκόντουινσον δεν έπεσε στην μάχη του Χέιστινγκς αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει, πέθανε αργότερα σαν ερημίτης στο Τσέστερ ή στο Καντέρμπερι. Ο γιος του Χάρολντ Ουλφ μαζί με τον Μόρκαρ και άλλους δυο απελευθερώθηκαν μετά τον θάνατο του Γουλιέλμου του Κατακτητή, ο Ουλφ μπήκε στην υπηρεσία του Ροβέρτου Β΄ της Νορμανδίας ο οποίος τον έστεψε ιππότη, από τότε εξαφανίστηκε από την ιστορία. Δυο άλλοι από τους γιους του Χάρολντ ο Γκόντουιν και ο Έντμουντ επιτέθηκαν στην Αγγλία (1068, 1069) με την βοήθεια του υψηλού βασιλιά της Ιρλανδίας, έκαναν επιδρομή στην Κορνουάλη (1082) αλλά πέθαναν λίγο αργότερα στην Ιρλανδία υπό ύποπτες συνθήκες.
Ο Χάρολντ ήταν νυμφευμένος για περίπου έξι χρόνια με την Έντυθ τη δίκαιη ή με τον λαιμό κύκνου. Ο γάμος έγινε με τον τρόπο των Δανών (Νορβηγικό έθος), ο κλήρος όμως δεν αναγνώριζε αυτόν τον γάμο του. Απέκτησαν τουλάχιστον έξι παιδιά: Γκόντγουιν (1049), Έντμουντ (1049), Μάγκνους (1051), Γκύθα 1053-1098/1107, παντρεύτηκε τον Βλαδίμηρο Β΄ Μονομάχο μεγάλο πρίγκιπα τού Κιέβου και Γκούνχιλντ 1055-1097.
Ο χρονικογράφος Όρντερικ Βιτάλις αναφέρει ότι ο Χάρολντ αρραβωνιάστηκε την Αδελίζα, κόρη του Γουλιέλμου Α΄ του Κατακτητή της Αγγλίας, αλλά ο γάμος μαζί της τελικά δεν έγινε ποτέ.
Τον Ιανουάριο του 1066 ο Χάρολντ έκανε δεύτερο γάμο με την Έντιθ/Ίλντγκυθ, κόρη του Έλφγκαρ κόμη της Μερκίας και χήρα του Ουαλλού πρίγκιπα Γκρίφφιντ-απ-Λιουέλιν. Μαζί της απέκτησε δυο γιους, τους: Χάρολντ και Ουλφ, γεννημένοι γύρω στο 1066· απεβίωσαν και οι δύο στην εξορία. Μετά τον θάνατο του συζύγου της η Έντιθ κατέφυγε στους δύο αδελφούς της, τον Έντουιν κόμη της Μερκίας και τον Μόρκαρ κόμη της Νορθούμπριας. Οι αδελφοί της αρχικά δήλωσαν υποταγή στον Γουλιέλμο Α΄ τον Κατακτητή, μετά όμως εξεγέρθηκαν και έχασαν τις γαίες τους και τις ζωές τους. Τότε η Έντιθ μάλλον διέφυγε στο εξωτερικό με την Γκύθα μητέρα (ή κόρη) τού Χάρολντ. Οι γιοι του Χάρολντ, ο Γκόντουιν και ο Έντμουντ δραπέτευσαν στην Ιρλανδία· μετά εισέβαλαν στο Ντέβον, όπου ηττήθηκαν από τον Μπράιαν κόμη της Κορνουάλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου