Υπάρχουν λίγα στοιχεία κυρίως από την προφορική παράδοση για την Νεομάρτυρα Αγία Νικολίνα η οποία τιμάται στην Ιερά Μονή Νίμνικ.
Η Αγία Νικολίνα, ήταν 12 ετών από τη Σερβία, έζησε περίπου το 1700 και καταγόταν από ένα κοντινό χωριό, περνούσε τις μέρες της βόσκοντας πρόβατα, όχι μόνο της οικογένειας, αλλά και εκείνα που ανήκαν στο μοναστήρι.
Ήρθε στο μοναστήρι ως μικρό κορίτσι για να φροντίζει τα πρόβατα του μοναστηριού εκτός από τα δικά της. Όταν οι Τούρκοι κατέκτησαν αυτές τις περιοχές, οι μοναχοί εγκατέλειψαν το μοναστήρι, έκρυψαν όλα τα πολύτιμα και έφυγαν με την ελπίδα, πιστεύοντας ότι μια μέρα θα επέστρεφαν.
Η Νικολίνα έγινε η έμπιστη υποστηρικτής του μυστικού τους – του μέρους όπου έκρυβαν τα πολύτιμα αντικείμενα. Η νεανική της αθωότητα και η ειλικρινής αγάπη της για τον Χριστό συγχωνεύτηκαν σε μια αγνότητα που εξέπληξε πολλούς. Αλλά η αγνότητα και η εμπιστοσύνη του κοριτσιού προδώθηκαν με τον πιο σκληρό τρόπο. Ο νονός της οικογένειάς της, παρακινημένος από απληστία, πούλησε το μυστικό της στους Τούρκους.
Ένα βράδυ, ενώ ο νονός της μικρής Νικολίνας καθόταν στο σπίτι του πατέρα της, αυτή και η μητέρα της συζητούσαν για το πώς δεν χρειαζόταν πλέον να πηγαίνει στο μοναστήρι για να βόσκει τα πρόβατα, επειδή οι μοναχοί είχαν φύγει. Της είπαν πού είχαν κρύψει τα πολύτιμα αντικείμενα του μοναστηριού, ώστε να τα παραδώσει στους μοναχούς όταν θα επέστρεφαν.
Ο νονός τα άκουσε όλα και τα ανέφερε στον Τούρκο πασά.
«Αν αφαιρέσετε όλους τους φόρους και τους δασμούς, θα σας πω ποιος ξέρει πού είναι κρυμμένος ο θησαυρός», πρότεινε. Οι Τούρκοι, πιστεύοντας ότι θα έβρισκαν χρυσό, συνάντησαν τη Νικολίνα. «Βρήκαν το παιδί ενώ έβοσκε τα πρόβατα στο βοσκότοπο και τη ρώτησαν πού ήταν ο θησαυρός. Τους απάντησε: "nušću nimik" που σημαίνει "δεν γνωρίζω" (εξού και το όνομα της Μονής). Βλέποντας ότι δεν έλεγε τίποτα, ένας από τους Τούρκους την έσφαξε και την πέταξε σε έναν κοντινό θάμνο.
Οι γονείς, ανησυχώντας ότι η Νικολίνα έλειπε, άρχισαν την αναζήτηση. Βρήκαν το κοπάδι στο λιβάδι, αλλά το κορίτσι δεν ήταν εκεί.
Είδαν ένα φως να λάμπει από τον θάμνο. Πλησίασαν και βρήκαν το παιδί τους, σφαγμένο. Το σώμα της κείτονταν άψυχο, αλλά αυτό το φως ήταν σημάδι ότι είχε μαρτυρήσει για τον Χριστό.
Ο τάφος της Αγίας Νεομάρτυρος στο ομώνυμο παρεκκλήσι στην Ιερά Μονή Νίμνικ
Ήθελαν να την θάψουν στον οικογενειακό τάφο, έτσι τοποθέτησαν το άψυχο σώμα της Αγίας πάνω σε ένα κάρο που το έσερναν ένα ζευγάρι βόδια, αντί όμως τα βόδια να κατευθυνθούν προς το χωριό αυτά άλλαζαν κατεύθυνση και πήγαιναν προς το μοναστήρι.
Ο παππούς πρότεινε να την πάνε στο μοναστήρι, για να γίνει η κηδεία. Όταν όμως προσπάθησαν να οδηγήσουν το κάρο πάλι προς το χωριό τα βόδια συνέχιζαν αμετακίνητα την πορεία τους προς το μοναστήρι. Συνειδητοποίησαν ότι ήταν θέλημα Θεού η Αγία Νικολίνα να παραμείνει κοντά στην εκκλησία του μοναστηριού.
Αργότερα πάνω από τον τάφο της Αγίας Νεομάρτυρος ανεγέρθηκε παρεκκλήσιο το οποίο είναι ευρέως γνωστό ως «Svetinija».
Καθημερινά συρρέουν πλήθος κόσμου στον τάφο της ζητώντας τις μεσιτείες της, αλλά και να ζητήσουν τη βοήθειά της στη θεραπεία διαφόρων ασθενειών. Πολλοί έχουν θεραπευτεί από τον καρκίνο, άτεκνες γυναίκες απέκτησαν παιδιά και άτομα με αναπηρία κατάφεραν να ξαναπερπατήσουν χάρη στις προσευχές τις Αγίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου