Ψευδείς συκοφαντίες κατά του Δικαίου Λωτ.
Είναι ιδίωμα των ασεβών και των δαιμονολατρών, να συκοφαντούν κάθε Δίκαιο, τον οποίο η Εκκλησία και ο Θεός τιμά. Ένας τέτοιος κατασυκοφαντημένος Δίκαιος, είναι και ο Λωτ.
Οι Νεοειδωλολάτρες, στην συστηματική προαπάθειά τους να μειώσουν την Αγία Γραφή, κατηγορούν και τον Λωτ για διάφορα θέματα.
1. Μια πρώτη κατηγορία, είναι ότι ο Λωτ, τον οποίον εορτάζουμε ως "Δίκαιο", δίνει στον θείο του Αβραάμ το πιο άγονο κομμάτι γης.
Στην πρώτη αυτή κατηγορία μπορεί κανείς νηφάλια να απαντήσει τα εξής:
Ένας άνθρωπος δεν γεννιέται δίκαιος. Γίνεται με το χρόνο και την προσπάθεια. Ο Λωτ όταν έφυγε από τον θείο του, ήταν ακόμα νέος. Σκεφτόταν εγωϊστικά. Αυτό όμως είναι κάτι που αλλάζει με το χρόνο. Η Εκκλησία τον τιμάει για τη συνολική του πορεία, και όχι για συγκεκριμένες καταστάσεις. Αλλά ακόμα και αν πούμε (αυθαίρετα) ότι παρέμεινε "εγωϊστής", να θυμόμαστε ότι κανείς μας δεν είναι τέλειος. Δεν είναι δυνατόν να ζητάμε τελειότητα από κανέναν. Και αν ψάξουμε τον εαυτό μας, θα δούμε ότι κι εμείς πολλά έχουμε κάνει. Κι όμως ελπίζουμε ο Θεός να μας χαρακτηρίσει κάποτε δικαίους.
2. Τον κατηγορούν επίσης, ότι πρόσφερε τις παρθένες κόρες του ώστε να ασελγήσουν εις βάρος τους οι κάτοικοι των Σοδόμων, προκειμένου να σώσει τους επισκέπτες του απ αυτούς.
Απαντάμε:
Υπάρχει "κλιμάκωση" στη σοβαρότητα τών πράξεων, και μάλιστα ανάλογα με την εποχή που ζει ο καθένας, και τις ισχύουσες συνθήκες και συνήθειες. Την εποχή εκείνη, η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ήταν ιερή. Και μάλιστα όταν σε επισκέπτονται ΑΓΓΕΛΟΙ. Ο Λωτ, ήταν πρόθυμος όχι να "προσφέρει", αλλά να "θυσιάσει" τις κόρες του, για χάρη τού ιερού καθήκοντος προς τους δύο επισκέπτες του, να τους προστατέψει. Δεν είναι "προσφορά", αλλά "θυσία", όπως κάποιος θυσίαζε την οικογένειά του στους διωγμούς τών Χριστιανών από τους ειδωλολάτρες, για να μην αρνηθεί τον Χριστό. Η πρόθεση μάλιστα τού Λωτ να θυσιάσει τις κόρες του για δύο αγνώστους αγγέλους, δείχνει ότι είχε ξεπεράσει τον εγωϊσμό του.
3. Μια τρίτη κατηγορία για τον Λωτ, είναι ότι άφησε έγκυες τις κόρες του, όταν τον μέθυσαν και κοιμήθηκαν μαζί του, ώστε να αποκτήσουν σπέρμα και να έχουν κάποτε κάποιον να τις φροντίζει.
Απαντάμε και σε αυτό τα εξής:
Αφού ο Λωτ ήταν μεθυσμένος, τι μπορούσε ο ίδιος να κάνει; Ακόμα και όταν το ανακάλυψε ξεμέθυστος, η πράξη είχε γίνει. Μπορούσε να την πάρει πίσω; Μόνο παράλογοι και φανατικοί όπως οι Νεοειδωλολάτρες, μπορούν να προσάψουν μια τέτοια κατηγορία σε έναν άνθρωπο που δεν είχε συνείδηση των πράξεών του.
Δεν τις "βίασε" τις κόρες του ο Λωτ, όπως ψευδώς λένε οι εχθροί της Αγίας Γραφής. Ούτε καν είχε συναίσθηση του τι συνέβη. Και η Αγία Γραφή είναι σαφέστατη σε αυτό.
Ακόμα και για τις κόρες του μπορούμε να πούμε, ότι παρά το κακό αυτό που διέπραξαν ενάντια στον πατέρα τους, δεν το έκαναν ούτε από βίτσιο, ούτε για διασκέδαση. Αλλά σε μια εποχή που μια γυναίκα μόνη της χωρίς απογόνους τη θεωρούσαν ντροπιασμένη, θέλησαν να εξασφαλίσουν απογόνους, με αυτό τον παράνομο τρόπο. Όμως μην ξεχνάμε ότι δίκαιο λέμε τον Λωτ, και όχι τις κόρες του!
Συμπερασματικά, στην πορεία τής ζωής του, έπαψε ο Λωτ να είναι συμφεροντολόγος, καθώς θυσίασε τις κόρες του για κάποιους ξένους, και ούτε ήταν άκαρδος. Διαφορετικά πρέπει να πούμε "άκαρδους" όλους τους μάρτυρες τής Εκκλησίας, που θυσίασαν τις οικογένειές τους για να μην αρνηθούν τον Χριστό, γιατί έβλεπαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους να κατασπαράζονται από τα θηρία και να βιάζονται, και μπορούσαν να τους σώσουν μόνο με μία τους λέξη. Κι όμως, τους θυσίασαν για κάτι ανώτερο.
Για τον Λωτ η φιλοξενία ήταν το ύψιστο αγαθό στην εποχή του, πολύ δε περισσότερο, καθώς φιλοξενούσε αγγέλους. Και όπως είπαμε πιο πάνω, ούτε αιμομίκτη μπορεί κάποιος να τον πει, γιατί ήταν μεθυσμένος. Και μετά το μεθύσι του, δεν ήταν δυνατόν να αναιρεθεί η πράξη.
Οι νεοειδωλολάτρες που κατηγορούν τον Λωτ για πράξεις στις οποίες δεν είχε συναίσθηση, καλά θα κάνουν να μελετήσουν λίγο τις πράξεις τού Δία, τού βασικού "θεού" τους, τις οποίες έκανε με πλήρη συναίσθηση, και να μην πιάνουν στο στόμα τους τους δικαίους.
Υπάρχει "κλιμάκωση" στη σοβαρότητα τών πράξεων, και μάλιστα ανάλογα με την εποχή που ζει ο καθένας, και τις ισχύουσες συνθήκες και συνήθειες. Την εποχή εκείνη, η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ήταν ιερή. Και μάλιστα όταν σε επισκέπτονται ΑΓΓΕΛΟΙ. Ο Λωτ, ήταν πρόθυμος όχι να "προσφέρει", αλλά να "θυσιάσει" τις κόρες του, για χάρη τού ιερού καθήκοντος προς τους δύο επισκέπτες του, να τους προστατέψει. Δεν είναι "προσφορά", αλλά "θυσία", όπως κάποιος θυσίαζε την οικογένειά του στους διωγμούς τών Χριστιανών από τους ειδωλολάτρες, για να μην αρνηθεί τον Χριστό. Η πρόθεση μάλιστα τού Λωτ να θυσιάσει τις κόρες του για δύο αγνώστους αγγέλους, δείχνει ότι είχε ξεπεράσει τον εγωϊσμό του.
3. Μια τρίτη κατηγορία για τον Λωτ, είναι ότι άφησε έγκυες τις κόρες του, όταν τον μέθυσαν και κοιμήθηκαν μαζί του, ώστε να αποκτήσουν σπέρμα και να έχουν κάποτε κάποιον να τις φροντίζει.
Απαντάμε και σε αυτό τα εξής:
Αφού ο Λωτ ήταν μεθυσμένος, τι μπορούσε ο ίδιος να κάνει; Ακόμα και όταν το ανακάλυψε ξεμέθυστος, η πράξη είχε γίνει. Μπορούσε να την πάρει πίσω; Μόνο παράλογοι και φανατικοί όπως οι Νεοειδωλολάτρες, μπορούν να προσάψουν μια τέτοια κατηγορία σε έναν άνθρωπο που δεν είχε συνείδηση των πράξεών του.
Δεν τις "βίασε" τις κόρες του ο Λωτ, όπως ψευδώς λένε οι εχθροί της Αγίας Γραφής. Ούτε καν είχε συναίσθηση του τι συνέβη. Και η Αγία Γραφή είναι σαφέστατη σε αυτό.
Ακόμα και για τις κόρες του μπορούμε να πούμε, ότι παρά το κακό αυτό που διέπραξαν ενάντια στον πατέρα τους, δεν το έκαναν ούτε από βίτσιο, ούτε για διασκέδαση. Αλλά σε μια εποχή που μια γυναίκα μόνη της χωρίς απογόνους τη θεωρούσαν ντροπιασμένη, θέλησαν να εξασφαλίσουν απογόνους, με αυτό τον παράνομο τρόπο. Όμως μην ξεχνάμε ότι δίκαιο λέμε τον Λωτ, και όχι τις κόρες του!
Συμπερασματικά, στην πορεία τής ζωής του, έπαψε ο Λωτ να είναι συμφεροντολόγος, καθώς θυσίασε τις κόρες του για κάποιους ξένους, και ούτε ήταν άκαρδος. Διαφορετικά πρέπει να πούμε "άκαρδους" όλους τους μάρτυρες τής Εκκλησίας, που θυσίασαν τις οικογένειές τους για να μην αρνηθούν τον Χριστό, γιατί έβλεπαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους να κατασπαράζονται από τα θηρία και να βιάζονται, και μπορούσαν να τους σώσουν μόνο με μία τους λέξη. Κι όμως, τους θυσίασαν για κάτι ανώτερο.
Για τον Λωτ η φιλοξενία ήταν το ύψιστο αγαθό στην εποχή του, πολύ δε περισσότερο, καθώς φιλοξενούσε αγγέλους. Και όπως είπαμε πιο πάνω, ούτε αιμομίκτη μπορεί κάποιος να τον πει, γιατί ήταν μεθυσμένος. Και μετά το μεθύσι του, δεν ήταν δυνατόν να αναιρεθεί η πράξη.
Οι νεοειδωλολάτρες που κατηγορούν τον Λωτ για πράξεις στις οποίες δεν είχε συναίσθηση, καλά θα κάνουν να μελετήσουν λίγο τις πράξεις τού Δία, τού βασικού "θεού" τους, τις οποίες έκανε με πλήρη συναίσθηση, και να μην πιάνουν στο στόμα τους τους δικαίους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου