Ο Άγιος Ζηνόβιος καταγόταν από την Ελλάδα. Ήταν σοφιστής και δίδασκε ρητορική στην Φλωρεντία. Ασπάσθηκε τη Χριστιανική πίστη, παρά την σθεναρή αντίδραση των γονέων του, και εξελέγη Επίσκοπος της Φλωρεντίας της Ιταλίας. Σύντομα και οι γονείς του βαπτίσθηκαν Χριστιανοί και έγιναν μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Συνδέθηκε με πνευματική φιλία με τον Άγιο Αμβρόσιο, Επίσκοπο Μεδιολάνων και τον Επίσκοπο της Ρώμης Δάμασο (366 - 384 μ.Χ.), ο οποίος τον απέστειλε στην Κωνσταντινούπολη λόγω του Αρειανισμού και των ταραχών που προκαλούσαν στην Εκκλησία οι αιρετικοί.
Αξιώθηκε από τον Τριαδικό Θεό του χαρίσματος της θαυματουργίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το 390 μ.Χ. επί του αυτοκράτορα της Δύσεως Ονωρίου.
Καταγόμενος από αριστοκρατική οικογένεια της Φλωρεντίας (ονομαζόταν Γερόνιμος), ανατράφηκε από τους ειδωλολάτρες γονείς του. Από νεαρή ηλικία βρέθηκε υπό την πνευματική επίδραση του αγίου επισκόπου Θεοδώρου, υπό του οποίου και εβαπτίσθη. Κατόρθωσε, έπειτα από πολλή αντίσταση, να οδηγήσει στην Χριστιανική Πίστη τον πατέρα και τη μητέρα του.
Αγκαλιάζοντας τον εκκλησιαστικό βίο, ανήλθε ταχέως στη θέση του αρχιδιακόνου. Η αρετή του και το εξέχον χάρισμα του λόγου τον καθιστούν γνωστό στον άγιο Αμβρόσιο, ο οποίος και μεσολαβεί ώστε ο Πάπας Δάμασος Α΄ (366–386) να τον καλέσει στη Ρώμη. Εκεί, ο Ζηνοβίος αναλαμβάνει διάφορες σημαντικές αποστολές, μεταξύ των οποίων και τη διπλωματική αποστολή στην Κωνσταντινούπολη το 381, όπου παρέδωσε τις παπικές θέσεις κατά της αιρέσεως των Αρειανών.
Μετά τον θάνατο του Δαμάσου, επέστρεψε στην πατρίδα του, συνεχίζοντας με αποστολικό ζήλο το ιεραποστολικό έργο. Μετά την κοίμηση του τότε επισκόπου Φλωρεντίας Ζηνοβίου, προς μεγάλη χαρά του λαού, εξελέγη και ενεθρονίσθη ως διάδοχός του. Οι διάκονοί του, άγιος Ευγένιος και άγιος Κρησκέντιος, τιμώνται επίσης ως άγιοι.
Ευαγγέλισε πλήρως τη Φλωρεντία και τα πέριξ της, ενώ αγωνίσθηκε σθεναρά κατά της Αρειανικής αιρέσεως.
Κατά τον επίσκοπο Αντώνιο, διάδοχό του στη Μητρόπολη Φλωρεντίας και βιογράφο του, εκοιμήθη σε ηλικία 90 ετών, το έτος 424. Ωστόσο, επειδή ο ίδιος αναφέρει ότι τότε πάπας ήταν ο Άγιος Ιννοκέντιος Α΄ (ο οποίος εκοιμήθη το 417), η ακριβής χρονολογία της κοιμήσεως είναι αβέβαιη.
Πιθανολογείται ότι η κοίμησή του έλαβε χώρα την 25η Μαΐου του 417. Την ημέρα αυτή, ο πύργος όπου φέρεται ότι διέμενε, πλησίον της γέφυρας Ponte Vecchio, εστολίζετο κατ’ έτος με άνθη εις μνήμην του.
Το τίμιο λείψανό του εναποτέθηκε αρχικώς στη Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου στη Φλωρεντία (την οποία είχε εγκαινιάσει ο Άγιος Αμβρόσιος το 393), και μετεφέρθη μεταγενέστερα στον καθεδρικό ναό της Αγίας Μαρίας των Ανθέων (Santa Maria del Fiore).
Στο κέντρο του μεσαίου εκ των τριών ιερών βημάτων του ναού βρίσκεται η Αγία Τράπεζα του Αγίου Ζηνοβίου. Εκεί τοποθετήθηκε περί το 1440 η περίτεχνη μπρούτζινη λάρνακα, έργο του σπουδαίου καλλιτέχνη Λορέντσο Γκιμπέρτι, στην οποία φυλάσσονται τα ιερά λείψανά του. Το κεντρικό ανάγλυφο εικονίζει ένα από τα θαύματά του: την ανάσταση ενός νεκρού παιδιού. Επάνω από το κιβώριο τοποθετήθηκε αργότερα ο πίνακας Ο Μυστικός Δείπνος του Τζοβάννι Μπαλντούτσι. Στο παρελθόν υπήρχε επίσης πίνακας σε γυάλινο ψηφιδωτό, Η προτομή του Αγίου Ζηνοβίου, έργο του μινιατουρίστα Μόντε ντι Τζοβάννι του 16ου αιώνα· σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο του Καθεδρικού Ναού (Museo dell'Opera del Duomo).
Στον Άγιο Ζηνοβίο αποδίδονται πλήθος θαυμάτων, συμπεριλαμβανομένων και αναστάσεων νεκρών. Κατά την παράδοση, ανέστησε πέντε ανθρώπους. Μετά την κοίμησή του, αναφέρεται ότι μια νεκρή φτελιά αναβλάστησε τη στιγμή που το ιερό λείψανό του ακούμπησε σε αυτήν καθ’ οδόν προς την ταφή.
Ένα άλλο περιστατικό αναφέρει ότι παιδί, ενώ έπαιζε, παρασύρθηκε από άμαξα και σκοτώθηκε. Η μητέρα του, χήρα, με θρήνους το έφερε ενώπιον του διακόνου του Αγίου Ζηνοβίου. Ο Άγιος προσευχήθηκε θερμά και ανέστησε το παιδί, παραδίδοντάς το ζωντανό στη μητέρα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου