Άγιος Βερνάρδος του Μαντόν, ο Φωτιστής των Άλπεων. Ημέρα Μνήμης: 28 Μαΐου και 15 Ιουνίου.

Άγιος Βερνάρδος του Μαντόν, ο Φωτιστής των Άλπεων. Ημέρα Μνήμης: 28 Μαΐου και 15 Ιουνίου.

Γεννήθηκε το 923, πιθανώς στο κάστρο του Μαντόν (Menthon) κοντά στο Αννεσύ (Annecy), στη Σαβοΐα (Savoy) και κοιμήθηκε οσιακά στη Νοβάρα το 1008. Καταγόταν από πλούσια, ευγενή οικογένεια και έλαβε άρτια εκπαίδευση στο Παρίσι.

Αρνήθηκε να συνάψει έντιμο γάμο που πρότεινε ο πατέρας του και αποφάσισε να αφοσιωθεί στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Έχοντας θέσει τον εαυτό του υπό την καθοδήγηση του Πέτρου, Αρχιδιάκονου της Αόστα, προχώρησε γρήγορα και ο Άγιος Βερνάρδος χειροτονήθηκε ιερέας και λόγω της μάθησης και της αρετής του έγινε Αρχιδιάκονος της Αόστα (966), έχοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης της επισκοπής κατευθείαν από τον επίσκοπο.

Βλέποντας την άγνοια και την ειδωλολατρία που εξακολουθούσαν να επικρατούν μεταξύ των ανθρώπων των Άλπεων, αποφάσισε να αφοσιωθεί στη μεταστροφή τους. Για σαράντα δύο χρόνια συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε αυτούς τους ανθρώπους και μετέφερε το φως της πίστης ακόμη και σε πολλά καντόνια της Λομβαρδίας, πραγματοποιώντας πολυάριθμες μεταστροφές και κάνοντας πολλά θαύματα.

Για έναν άλλο λόγο όμως, το όνομα του Αγίου Βερνάρδου θα μείνει για πάντα διάσημο στην ιστορία. Από τους αρχαιότερους χρόνους υπήρχε ένα μονοπάτι στις Άλπεις των Πεννίνων που οδηγούσε από την κοιλάδα της Αόστα στο ελβετικό καντόνι του Βαλαί, πάνω από αυτό που σήμερα είναι το πέρασμα του Μεγάλου Αγίου Βερνάρδου. Αυτό το πέρασμα καλύπτεται με αέναο χιόνι από επτά έως οκτώ πόδια βάθους και μερικές φορές συσσωρεύονται παρασύρσεις σε ύψος σαράντα ποδιών. Αν και το πέρασμα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο, ειδικά την άνοιξη λόγω χιονοστιβάδων, ωστόσο χρησιμοποιήθηκε συχνά από Γάλλους και Γερμανούς προσκυνητές στο δρόμο τους προς τη Ρώμη.

Για τη διευκόλυνση και την προστασία των ταξιδιωτών, ο Άγιος Βερνάρδος ίδρυσε ένα μοναστήρι και έναν ξενώνα στο υψηλότερο σημείο του περάσματος, 8.000 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, το έτος 962. Λίγα χρόνια αργότερα ίδρυσε έναν άλλο ξενώνα στον Μικρό Άγιο Βερνάρδο, ένα βουνό των Graian Alps, 7.076 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Και οι δύο τέθηκαν επικεφαλής των Αυγουστινιανών μοναχών μετά την έγκριση του Αρχιεπισκόπου Ρώμης που είχε λάβει από αυτόν κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στη Ρώμη.

Το πέρασμα του Μεγάλου Αγίου Βερνάρδου

Αυτοί οι ξενώνες είναι γνωστοί για τη γενναιόδωρη φιλοξενία που παρέχεται σε όλους τους ταξιδιώτες πάνω από τον Μεγάλο και τον Μικρό Άγιο Βερνάρδο, που ονομάζονται έτσι προς τιμήν του ιδρυτή αυτών των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων.

Όλες τις εποχές του χρόνου, αλλά κυρίως σε έντονες χιονοθύελλες, οι ηρωικοί μοναχοί συνοδευόμενοι από τα καλά εκπαιδευμένα σκυλιά τους, βγαίνουν αναζητώντας θύματα που μπορεί να έχουν υποκύψει στη σφοδρότητα του καιρού. Προσφέρουν τροφή, ρουχισμό, στέγη στους άτυχους ταξιδιώτες και φροντίζουν τους νεκρούς. Εξαρτώνται από δώρα και συλλογές για συντήρηση. Προς το παρόν, το τάγμα αποτελείται από περίπου σαράντα μέλη, η πλειονότητα των οποίων μένει στο ξενώνα, ενώ κάποιοι έχουν υπεύθυνους γειτονικών ενοριών.

Επίσης ο Άγιος Βερνάρδος έκτισε σχολεία και εκκλησίες.

Η τελευταία πράξη της ζωής του Αγίου Βερνάρδου ήταν η συμφιλίωση δύο ευγενών των οποίων η διαμάχη απείλησε την ειρήνη της περιοχής.

Ο Άγιος Βερνάρδος κοιμήθηκε οσιακά και ενταφιάστηκε στο μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου. Τιμήθηκε αμέσως ως άγιος σε πολλά μέρη του Πιεμόντε (Αόστα, Νοβάρα, Μπρέσια).