H Γερόντισσα Μακαρία της Ιεράς Μονής Αγίας Μαρίνας Βόνης του Δήμου Μινώα Πεδιάδος, στο Ηράκλειο Κρήτης η απλή και χαρισματική, έζησε εν μέσω θαυμαστών και αποκαλυπτικών σημείων και γεγονότων, τα οποία έκανε με την ευλογία της Αγίας Μαρίνας και τη Χάρη του Χριστού.
Η μοναχή Μακαρία, κατά κόσμων Αικατερίνη Πετσαγγουράκη, γεννήθηκε το 1898 στο χωριό Μάλες Λασιθίου κοντά στην Ιεράπετρα.
Από παιδάκι, τάχθηκε στο Θεό και στον συνάνθρωπο...
Εκ γενετής έπασχε από μια πολύ σοβαρή ασθένεια, με τους γονείς της, να ζητούν την βοήθεια της Αγίας Μαρίνας προκειμένου το παιδί τους να γίνει καλά. Όταν «ως εκ θαύματος» το παιδί τους ξεπέρασε την αρρώστια που το ταλαιπωρούσε, αποφάσισαν να το τάξουν στη Χάρη της Αγίας Μαρίνας.
Οι γονείς της, Εμμανουήλ και Κυριακή, είχαν οκτώ παιδιά. Επίσης ένα από τα αδέλφια της, μόνασε στην Ιερά Μονή Αγκαράθου, παίρνοντας το όνομα Ιωακείμ.
Σε ηλικία 8 χρονών η Αικατερίνη όπως ακόμα λεγόταν, αρρώστησε βαριά. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες και τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο, ο Θεός θέλησε να την πάρει κοντά του...
Όπως τονίζεται στο βιβλίο, «την έβαλαν στο νεκροκρέβατο και την στόλισαν με λουλούδια και κουφέτα. Την επόμενη μέρα, λίγο πριν φθάσει η νεκρική πομπή στον τάφο, η μικρή άνοιξε τα μάτια της και είδε με έκπληξη τα κουφέτα. Προσπάθησε να πάρει ένα, αλλά τα χέρια της ήταν δεμένα».
Όταν όλοι αντιλήφθηκαν ότι το παιδί ήταν ζωντανό, μετά το αρχικό τους σάστισμα, «η πένθιμη πομπή μεταβλήθηκε σε χαρμόσυνη».
«Να φέρεις το παιδί στο σπίτι μου στην Βόνη»
Δύο χρόνια μετά όμως, «ο Κύριος επέτρεψε να κρατηθεί το παιδί από δαιμόνιο»…
Ονειρεύτηκε τότε η πονεμένη μητέρα της, ότι την επισκέφτηκε μια ωραία κόρη και της είπε: «Αν θέλεις το παιδί σου να γίνει καλά, να το φέρεις στο σπίτι μου στη Βόνη». Καθώς η μητέρα της δεν ήξερε που βρίσκεται αυτός ο τόπος, η μορφή που εμφανίστηκε μπροστά της, της υπέδειξε την πορεία με λεπτομέρεια μέχρι το χωριό Απόστολοι και της είπε, όταν νύκτα πια φτάσουν εκεί, να ρωτήσουν... Στη Βόνη θα συναντήσουν μια γυναίκα με φως και αυτή θα τους οδηγήσει στο σπίτι Της.
Το επόμενο πρωί, οι γονείς φόρτωσαν το 10χρονο τότε παιδί τους στο άλογο, ανάμεσα σε δυο τσουβάλια άχυρο, το έδεσαν και ξεκίνησαν με πίστη και ελπίδα. Όταν έφτασαν στη Βόνη, όπως ακριβώς τους είπε η Αγία, ήταν νύχτα και συνάντησαν στον δρόμο μια γυναίκα με αναμμένο κερί που πήγαινε στον στάβλο καθώς το ζώο της θα γεννούσε.
Πρόθυμη τους κατεύθυνε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Λίγα μέτρα πριν φτάσουν, λύθηκαν τα σχοινιά με τα οποία είχαν δέσει το άρρωστο παιδί και μεγάλη ευωδία ξεχύθηκε γύρω τους.
Στην εκκλησία βρήκαν την πρώτη Γερόντισσα Μακαρία. Προσκύνησαν και «ως εκ θαύματος», το παιδί έγινε τελείως καλά. Οι γονείς ευγνώμονες, την αφιέρωσαν στην Αγία Μαρίνα και η μικρή Αικατερίνη από την ημέρα εκείνη, έμεινε κοντά στην Γερόντισσα. Έχοντας αυτήν ασφαλή οδηγό, η μικρή Αικατερίνη (όπως ήταν το βαπτιστικό της), προσφέρθηκε στην χάρη της Αγίας με πολλή αγάπη για τον Κύριο, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και ταπείνωση.
Σαν παιδί όμως, αναζητούσε τους γονείς και τα αδέλφια της. Όταν ήταν 14 χρονών, ξεκίνησε με τα πόδια από την Βόνη καθώς ήθελε να γυρίσει στο χωριό και την οικογένειά της. Όταν προχώρησε περίπου ένα χιλιόμετρο, κοντά στην εκκλησία του Θραψανού Παναγία Υπαπαντή, αντίκρισε μια μαυροφορεμένη γυναίκα, η οποία την ρώτησε που πηγαίνει.
Της έδωσε ένα κομμάτι Τίμιο Ξύλο, της είπε ότι αυτό θα τη βοηθάει και της έδωσε εντολή να γυρίσει πίσω στην Αγία Μαρίνα και να μην ξαναφύγει ποτέ πια. Η γυναίκα έγινε άφαντη και η Αικατερίνη κράτησε αυτή την συμβουλή δια βίου.
Μετά από πολλά χρόνια όμως, της ήρθε ο λογισμός μήπως το Τίμιο Ξύλο δεν ήταν αληθινό. Το δοκίμασε στον αναμμένο φούρνο, αλλά έμεινε ανέπαφο. Η ίδια διηγούνταν πως το κρατούσε πάντα μαζί της και από την μεγάλη λατρεία της και για να μην το χάσει, άνοιξε μια τομή στο χέρι της και το έκλεισε μέσα. Έδειχνε μάλιστα πως με τα δάχτυλά της, σαν να ήταν ζυμάρι, ένωσε πάλι το δέρμα και έκλεισε την τομή.
Η Γερόντισσα Μακαρία ήταν ανυποχώρητη στο θέμα της νηστείας, την οποία τηρούσε πάντα και σε όποιον την ρωτούσε γιατί νηστεύει με τόση ευλάβεια, απαντούσε μεταξύ άλλων: «Ήμουνα άρρωστη και έγινα καλά», αποδεικνύοντας έτσι την πίστη της.
Η Αικατερίνη που έγινε Μακαρία
Στη ρασοφορία της έλαβε το όνομα της Γερόντισσάς της, Μακαρία.
Αργότερα ασκήτευσε για μερικά χρόνια στην Ιερά Μονή Κουδουμά και το Αγιοφάραγγο. Έλαβε και το μεγάλο αγγελικό σχήμα. Ποτέ όμως ως μοναχή δεν ήταν επίσημα ντυμένη, αλλά απλά και φτωχικά.
Μέσα στην άσκησή της, ήταν και το να μην ησυχάζει όλη τη μέρα. Κοπίαζε για την εκκλησία, την καθαριότητα, τα καντήλια, τους προσκυνητές. Είχε και εργαστήριο όπου έφτιαχνε κεριά και εξυπηρετούσε με αυτά το προσκύνημα της Αγία Μαρίνας. Φύτευε, καλλιεργούσε, μάζευε εισοδήματα και τα πρόσφερε με όλη της την καρδιά στους προσκυνητές. Το κελί της, δεχόταν με αγάπη τον καθένα. Μαγείρευε, ζύμωνε και έψηνε ψωμί για όλους όσοι περνούσαν από εκεί.
Οι διορατικές παρεμβάσεις της
Η Γερόντισσα Μακαρία, φαίνεται να είχε χάρισμα διόρασης. Το διορατικό και προορατικό χάρισμα, τη βοηθούσε να παιδαγωγεί και να προλαβαίνει πνευματικές πτώσεις.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο που έχει γραφτεί για τον βίο της, αλλά και με μαρτυρίες, οι διορατικές παρεμβάσεις της, αποτελούν απάντηση στο απόκρυφο μυστήριο της εκκλησίας.
Άνθρωποι που δέχθηκαν τις θαυματουργικές ευεργεσίες και αποκαλύψεις της Γερόντισσας Μακαρίας, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, αποτελούν τις μαρτυρίες για τη βοήθεια που δέχτηκαν από εκείνη όταν βρέθηκαν σε δεινή θέση ή ακόμα και όταν αντιμετώπιζαν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Πολλές φορές, κρατούσε κοντά της τους αρρώστους και τους δαιμονισμένους μέχρι να ιαθούν. Ειρήνευαν και την ακολουθούσαν με αφοσίωση στις διακονίες της. Όλοι την σέβονταν και την αγαπούσαν. Πάντοτε σοβαρή, στοργική, χωρίς διακρίσεις κοινωνικής τάξης, βοηθούσε τους πάντες και όλοι γέμιζαν από την αγάπη της και τη βεβαιότητα της πίστης που μετάγγιζε.
Πολεμούσε το κακό
Οι δοκιμασίες της Γερόντισσας Μακαρίας ήταν πολλές από τα νεανικά της χρόνια. Σε όλη της τη ζωή, πολεμούσε το κακό!
Δεκατέσσερις φορές έσπασε τα πόδια της. Το ένα της πόδι ήταν ατροφικό και υποβασταζόταν από δυο στηρίγματα. Όμως ήταν τόσο δυνατή στο σώμα και στην ψυχή, ώστε η αναπηρία δεν μείωσε την προσφορά της στον κάθε προσκυνητή της Αγίας Μαρίνας. Θεράπευε με τον γνωστό στην εποχή της πρακτικό τρόπο, προσευχόμενη και σταυρώνοντάς τους ασθενείς, κυρίως με ηπατίτιδα.
Όταν όμως καταλάβαινε πως το θέλημα του Θεού ήταν άλλο έλεγε: Παιδί μου είναι αργά...
Βαριά άρρωστοι ασθενείς, εναπόθεσαν την ελπίδα τους στην Αγία Μαρίνα, το μοναστήρι των μεγάλων θαυμάτων. Όπως λέγεται, ενώ οι πρώτες εξετάσεις τους ήταν φορτωμένες θάνατο, με τη Χάρη της Αγίας Μαρίνας, τις προσευχές και την φροντίδα της Γερόντισσας, πολλές από αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπων έβρισκαν γιατρειά.
Περιπτώσεις ασθενών που τους βοήθησε
Σύμφωνα και με το βιβλίο που έχει εκδοθεί για τον βίο της, αναφέρεται ότι κάποτε πήγε στην Αγία Μαρίνα ένα εκδρομικό με παιδιά του Γυμνασίου, που προσκύνησαν, έπαιξαν και πήραν να πάρουν την ευλογία της. Ένα από τα παιδιά ωστόσο, σταμάτησε διστακτικά στην πόρτα.
Η Γερόντισσα Μακαρία, με το διορατικό της χάρισμα κάτι κατάλαβε… Το κάλεσε κοντά της, το σταύρωσε και του είπε να βγάλει το χέρι από την τσέπη του. Το παιδί, πάνω στην παλάμη του είχε έναν όγκο. Η Γερόντισσα το λάδωσε με λαδάκι της Αγίας Μαρίνας και άλλων Αγίων. Όπως αναφέρεται, το χέρι του παιδιού καθάρισε αμέσως και ο μικρός έφυγε έκπληκτος και συνάμα χαρούμενος!
Σε άλλη περίπτωση, λέγεται πως κάποιοι γονείς πήγαν στην Αγία Μαρίνα το μωρό τους πολύ άρρωστο. Η Γερόντισσα Μακαρία, είπε στους γονείς να φύγουν και κράτησε εκείνη για λίγο καιρό το μωρό. Παρά τις τόσες διακονίες και τις δουλειές που είχε να κάνει, περιποιόταν το μωρό σαν μάνα, μέχρι που έγινε καλά και έτσι γερό και ποτισμένο από την αγάπη και τις προσευχές της, το παρέδωσε στους γονείς του.
Επίσης, αναφέρεται πως ένα παιδί με φουσκωμένους αδένες από το Θραψανό, έπρεπε να μεταφερθεί αιφνίδια στην Αθήνα για εγχείρηση και οι γονείς του βρίσκονταν σε μεγάλη θλίψη. Αυτό θα έκαναν εάν η Γερόντισσα, δεν σταύρωνε το παιδί, δεν το λάδωνε και δεν επιβεβαίωνε πως η Αγία Μαρίνα θα το θεραπεύσει. Λίγες μέρες μετά ιάθηκε εντελώς.
Ένα κοριτσάκι, από το Θραψανό και αυτό, είχε δυνατούς πόνους στην κοιλιά. Η Μακαρία, βεβαίωσε τους γονείς πως το κορίτσι θα γίνει καλά. Θα χρειαστεί όμως εγχείρηση, διότι έχει ένα πολύ λεπτό πρόβλημα στα έντερα, όπως είπε στους γονείς. Η εγχείρηση έγινε, το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε και το κορίτσι έγινε καλά.
Μαρτυρούνται επίσης πολλές περιπτώσεις ατεκνίας, στις οποίες η Μακαρία βοήθησε τα ζευγάρια να τεκνοποιήσουν. Και αυτές είναι μερικές από τις δεκάδες περιπτώσεις - καταγραφές στις οποίες η Χάρη της Αγίας Μαρίνας και η βοήθεια της Γερόντισσας, έδωσαν λύση στο πρόβλημα συνανθρώπων μας.
Το χάρισμα να μεταφέρεται θαυμαστά σε διάφορους τόπους
Η ταπεινή Γερόντισσα, σύμφωνα με τα όσα λέγονται και αναφέρονται στο βιβλίο, φαίνεται να έλαβε το χάρισμα να μεταφέρεται θαυμαστά σε διάφορους τόπους. Προσκυνητές μαρτυρούν πως την είχαν δει να κατεβαίνει αιφνίδια από ψηλά.
Μια τέτοια περίπτωση μαρτυρίας αποτελεί ένα από τα πολλά παιδιά που είχε βαπτίσει, το οποίο αναφέρει πως κάποτε που με την μητέρα του φιλοξενήθηκαν στο κελί της Γερόντισσας, εκείνη το βράδυ έφυγε παραγγέλνοντάς τους να μη βγουν έξω τη στιγμή που εκείνη θα φεύγει.
Ο φιλιότσος όμως, όπως αναφέρει το βιβλίο σύμφωνα με την μαρτυρία, από περιέργεια άνοιξε την πόρτα και μαζί με την μητέρα του, είδαν έκπληκτοι ένα σύννεφο που έφευγε πάνω τους. Το επόμενο πρωί η Γερόντισσα επέστρεψε. Μαρτυρίες επίσης αναφέρουν πως με το χάρισμα της υπερ. φύσιν μετάβασης που διέθετε πήγαινε στο Λίβανο, στα Ιεροσόλυμα και έφερνε λιβάνι.
Άλλες πάλι μαρτυρίες λένε πως έμπαινε με κλειστές πόρτες στο ναό της Αγίας Μαρίνας. Προχωρούσε το Ιερό, έπαιρνε αντίδωρο και έφευγε χωρίς κανείς να την αντιληφθεί.
Εκοιμήθη στις 19 Μαρτίου 1980.
Τα θαυμαστά γεγονότα της Γερόντισσας Μακαρίας, αλλά και των άλλων πνευματικών μορφών του αιώνα που πέρασε, μας ενισχύουν στον δρόμο της πίστης και της προσευχής. Μας δυναμώνουν πνευματικά, μας αναγεννούν και μας οδηγούν στον Χριστό. Μας δίνουν τη δύναμη της ευλογίας Του για να αντέξουμε και να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.
Άκαμπτη στους πειρασμούς και στις δοκιμασίες η μικρόσωμη συνασκήτριά της μεγάλης Γερόντισσας Μακαρίας, που κληρονόμησε μέρος από τα χαρίσματά της, εκοιμήθη εν Κυρίω στις 19 Μαρτίου 1980, σε ηλικία 82 ετών.
Το ίδιο βράδυ ξενύχτησαν με ιερέα το σκήνωμα στην Αγία Μαρίνα. Στην ένδοξη αυτή αγρυπνία, κάποιοι από το εκκλησίασμα αισθάνθηκαν ευωδία. Κοσμοσυρροή στην κηδεία της και δάκρυα πολλά... Εκεί ήταν και ο τότε Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Τιμόθεος, ιερείς, μοναχοί, εφημέριοι και φίλοι της που πολλές φορές τους στάθηκε μεγάλη παρηγοριά.
Τα πνευματικά παιδιά της Γερόντισσας Μακαρίας, συνεχίζουν να δέχονται τη βοήθειά της. Πλήθος πιστών, καταλήγουν ακόμα και σήμερα να εμπιστεύονται τον πόνο τους στον τάφο της και να ζητούν την βοήθεια της Μακαρίας που αγάπησαν και ποτέ δεν ξέχασαν…
Το βιβλίο «Γερόντισσα Μακαρία, η λαοφιλής μοναχή της Αγίας Μαρίνας Βόνης», με τις θαυμαστές περιγραφές, εκδόθηκε από την Γερόντισσα Ευθυμία η οποία μόνασε στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Σωτήρος Χριστού με την κανονική ευλογία του Σεβασμιωτάτου τότε Μητροπολίτου Κερκύρας και Παξών κ. Νεκταρίου.
Σε αυτό αναφέρονται και περιγράφονται, πολλές από τις υπερφυσικές παρεμβάσεις της Γερόντισσας, στη ζωή της εκκλησίας.
Ή Γερόντισσα Μακαρία συνήθιζε, εκτός από τίς ολονυκτίες πού έκανε στην Αγία Μαρίνα, να πηγαίνει σε εξωκκλήσια, συντροφιά με λαϊκούς πού είχε θεραπεύσει ή ευεργετήσει καί της είχαν απεριόριστη αφοσίωση καί ευγνωμοσύνη.
«Πήγαμε γιά αγρυπνία μαζί της στον Άγιο Δημήτριο. Κάποια στιγμή ακούσαμε όλοι πέταλα άλογου. Έκανε τρεις βόλτες γύρω από την εκκλησία, ακόμα καί από την ανατολική πλευρά, πού ήταν γκρεμός καί δε μπορούσε άλογο να πατά στο χώμα. Ρωτήσαμε τή Γερόντισσα ποιος είναι καί απάντησε: Δεν τόν ακούς; Θέλεις καί να τόν δεις; Ήταν ό Άγιος Δημήτριος».
Μιαν άλλη φορά πού πήγε εκεί με άλλη συντροφιά καί τίς δύο μοναχές της -είχε προστεθεί καί ή συγκύπτουσα αδελφή Μαρίνα Μπερκάκη (-1975)— δεν είχαν προβλέψει να πάρουν μαζί τους σπίρτα. Ήταν πηχτό σκοτάδι καί οι άλλοι ήθελαν να γυρίσουν πίσω. Ή Γερόντισσα τούς βεβαίωσε ότι θα βρεθούν. Πράγματι, εκεί πού προσεύχονταν μέ την πόρτα κλειστή, μπήκε μέσα ένα ωραίο παλληκάρι μέ στρατιωτική στολή. Τούς χαιρέτησε καί είπε: «Πιστεύω να μη σάς φόβισα. Είμαι από πάνω». Τους έδωσε σπίρτα, άναψαν ένα κερί καί αυτός εξαφανίστηκε. Ρώτησαν τη Γερόντισσα αν ό νέος ήταν από τά γειτονικά χωριά. Καί ή ταπεινή συνόμιλη των Αγίων τούς έδειξε την εικόνα του Αγίου: Αυτός ήταν.
Τέτοιες αγρυπνίες γίνονταν πολύ συχνά στον Άγιο Παντελεήμονα καί στον Άγιο Ιωάννη. Διηγούνται ότι μια μητέρα κάποτε από ευλάβεια άφησε τίς δύο κόρες της έξω από τό ναό. Ή Γερόντισσα, χωρίς κανείς να την πληροφορήσει γι’ αυτό, είπε στη μάνα να τίς φέρει μέσα. Στο τέλος της αγρυπνίας, όπως συνήθιζε, μπήκε στο ιερό καί τούς έβγαλε έξω ζεστό αντίδωρο, βεβαιώνοντας πώς αυτή τή φορά τό θαύμα τό όφειλαν στήν αγνότητα τών κοριτσιών.
Κάποια φορά τό ζεύγος Πεχυνάκη είδε τίς δύο μοναχές μέ τό γάιδαρο τους σε απόσταση όσο να διακρίνονται. Σε κλάσματα δευτερολέπτου τίς είδαν μπροστά τους. Στη διάρκεια της αγρυπνίας πού άκολούθησε στο ξωκλήσι του Αγίου Ίωάννου είχαν κάποια αίσθηση παρουσίας φτερωτών μέ ανθρώπινο πρόσωπο. Καθώς άρχισε να ξημερώνει, ή Γερόντισσα Μακαρία έδιωξε τούς λαϊκούς καί παρέμειναν μόνες οι μοναχές να συνεχίσουν την άσκηση της προσευχής καί να αποτρυγούν ουράνιες ευλογίες.
ΒΙΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΑΡΙΑ. Η ΛΑΟΦΙΛΗΣ ΜΟΝΑΧΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΒΟΝΗΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ.Ι.Μ. ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑ 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου