Η λεγόμενη "γιορτή των ερωτευμένων" έχει θεσπιστεί από κοσμικούς ανθρώπους και προσβάλει τον Άγιο. Δεν παύει όμως ο Άγιος να είναι προστάτης όσων θέλουν να παντρευτούν με Ορθόδοξο Γάμο. Όταν ο Ἀγιος ήταν εν ζωή, ο αυτοκράτορας είχε απαγορέψει να παντρεύονται οι στρατιώτες και όσοι δεν είχαν παει στρατό και έτσι οι Χριστιανοί νέοι είχαν πρόβλημα. Αλλά ο Άγιος Βαλεντίνος τους πάντρευε κρυφά και έτσι τον συνέλλαβαν και μαρτύρησε.
Ο Άγιος Βαλεντίνος στα συναξάρια της Ελλάδας και της Ανατολής μνημονεύεται μαζί με τους συμμάρτυρές του στις 19 Ιανουαρίου και στις 6 Ιουλίου. Οι συμμάρτυρές του είναι ο Αγιος Μάριος ο Πέρσης, η σύζυγός του Μάρθα, οι υιοί τους Αββακούμ και Αυδιφάξ και οι μάρτυρες Κρισπίνος και Αστέριος.
Μαρτύρησαν όλοι μαζί το 269 μαζί με τον Αγιο Ιερομάρτυρα Βαλεντίνο ο οποίος είναι Ορθόδοξος Άγιος επειδή μαρτύρησε πριν το σχισμα των Ρωμαιοκαθολικών το οποίο έγινε το 1054.
Βλ. παρακάτω:
Αγιολόγιο Τσολακίδη: 14 Φεβρουαρίου - ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΙ Ίερομάρτυρες - Ή διάκριση αυτών των Αγίων δεν είναι σαφής. ο πρώτος ήταν κληρικός της Ρώμης και μαρτύρησε κατά τους διωγμούς του Κλαυδίου Β'. ο δεύτερος ήταν επίσκοπος Τέρνι και μαρτύρησε στη Ρώμη.
και
12.Βαλεντίνων (δύο) ἱερομαρτύρων ἐν Ρώμῃ ὁ πρῶτος ἐπὶ Κλαυδίου Β΄ (διάκρισις ἀσαφής) (῾Αγιολόγιον Τσολακίδου) (Ρμ).
http://www.worldsaints.org/αρχική-σελίδα/μηναίον/φεβρουάριος/14-φεβρουαριου/
και
'Aββακοὺμ καὶ ᾿Οδιφάκιος τέκνα Μάριου καὶ Μάρθας μάρτυρες, (270) 19/1.
http://www.worldsaints.org/αρχική-σελίδα/αλφαβητάρι/αλφαβητικώς/a/
και
6 Ιουλίου:
8.Μαρίνου καὶ Μάρθας μαρτύρων, τῶν τέκνων αὐτῶν ᾿Αβδιφὰξ καὶ ᾿Αββακοὺμ καὶ τῶν κάτωθι σὺν αὐτοῖς· Κυρίνου, Βαλεντίνου Πρεσβυτέρου καὶ ᾿Αστερίου (269) (ΡΔ).
http://www.worldsaints.org/αρχική-σελίδα/μηναίον/ιούλιος/6-ιουλιου/
Τα αρχαία Μαρτυρολόγια της Εκκλησίας της Ρώμης σημειώνουν τη 14η Φεβρουαρίου ως ημέρα μνήμης του «μάρτυρος Βαλεντίνου, πρεσβυτέρου Ρώμης» (Valentinus = σθεναρός στα λατινικά). Δυστυχώς τα ιστορικά στοιχεία που έχουμε για τον άγιο είναι ελλιπή.
Το Μαρτύριο του Αγίου Βαλεντίνου στη Ρώμη
Ο Άγιος Βαλεντίνος έζησε στη Ρώμη τον 3ο αιώνα και ήταν ιερέας ο οποίος μάζι με τον Άγιο Μάριο και την οικογένεια του Αγίου Μαρίου και άλλους Χριστιανούς βοηθούσαν τους μάρτυρες κατά τη διάρκεια των διωγμών από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β’ το Γότθο. Η μεγάλη αρετή και η κατηχητική δράση του αγίου είχαν γίνει γνωστές· έτσι συνελήφθηκε και παρουσιάστηκε ενώπιον του αυτοκρατορικού δικαστηρίου…
«Γιατί, Βαλεντίνε, θέλεις να είσαι ο φίλος των εχθρών μας και απορρίπτεις τη φιλία μας;», ρώτησε ο αυτοκράτορας. Τότε ο άγιος απάντησε, «Άρχοντα μου, αν ήξερες το δώρο του Θεού, θα ήσουν ευτυχής και μαζί σου η αυτοκρατορία σου, θα απορρίπτατε τη λατρεία των ειδώλων και θα λατρεύατε τον αληθινό Θεό και τον Υιό του Ιησού Χριστό». Ένας από τους παρόντες δικαστές διέκοψε τον άγιο ρωτώντας τον τι πιστεύει για το Δία και τον Ερμή, τότε ο άγιος Βαλεντίνος θαρραλέα απάντησε, «Είναι άθλιοι, και πέρασαν τη ζωή τους μέσα στη διαφθορά και το έγκλημα!». Ο δικαστής, εξαγριωμένος, φώναξε, «βλασφήμησε ενάντια στους Θεούς και ενάντια στην αυτοκρατορία!». Ο αυτοκράτορας εν τούτοις συνέχισε τις ερωτήσεις του με περιέργεια, ικανοποιημένος μιας και βρήκε την ευκαιρία να μάθει ποια ήταν επιτέλους η πίστη των Χριστιανών. Ο Βαλεντίνος βρήκε λοιπόν το θάρρος να τον προτρέψει να μετανοήσει για το αίμα των Χριστιανών που είχε χύσει. «Πίστεψε στον Ιησού Χριστό, βαφτίσου και θα σωθείς, και ήδη από αυτή τη στιγμή θα διασφαλίσεις τη δόξα της αυτοκρατορίας σου και το θρίαμβο των όπλων σου».
Το σώμα του Αγίου ιερομάρτυρος Βαλεντίνου το περισυνέλεξε και το ενταφίασε στον κήπο του σπιτιού της, στη Φλαμινία οδό, η ευγενής Χριστιανή Σαβινέλλα. Επί Επισκόπου Ρώμης Ιουλίου του Α΄ (337- 352) κοντά στον τάφο του Αγίου χτίστηκε προς τιμή του μάρτυρα, Ναός και κοιμητήριο. Τον 11ο αιώνα, άγνωστο πώς, ο Ναός αυτός καταστράφηκε. Το 1888 ο αρχαιολόγος Μαρούκι μελέτησε την υπόθεση, έκαμε ανασκαφές κι έφερε στο φως τα ερείπια του Ναού του Αγίου Βαλεντίνου.
Οι υπόλοιποι Άγιοι που βοηθούσαν τον Άγιο Βαλέντινο στο έργο του και μαρτύρησαν μαζί του είναι οι εξής: Άγιος Μάριος ο Πέρσης, η σύζυγός του Μάρθα και οι γιοί τους Αββακούμ και Αυδιφάξ οι οποίοι πήγαν από την Περσία στη Ρώμη για να προσκυνήσουν τους τάφους των Αγίων Αποστόλων και οι μάρτυρες Κυρίνος και Αστέριος οι οποίοι γιορτάζουν όλοι μαζί στις 19 Ιανουαρίου μαζί με τον Άγιο Βαλεντίνο και πάλι.
Ο Άγιος Μάριος ο Πέρσης με τους υπόλοιπους μάρτυρες και μαζί με τον Αγιο Βαλεντίνο τον ιερεα υπαρχουν κανονικά στα Συναξάρια της Εκκλησίας στην Ανατολή (Ελλάδα κλπ.).
Ο Άγιος Βαλεντίνος ανακηρύχθηκε επίσημα Άγιος το 496 από τον Άγιος Γελάσιο Πάπα Ρώμης, όταν η Ρώμη ήταν ακόμη Ορθόδοξη.
Μετά το Μαρτύριο κάποιοι Χριστιανοί περιμάζεψαν το σώμα του αγίου και λίγο από το αίμα του σε κάποιο φιαλίδιο. Το σώμα του Μάρτυρα μεταφέρθηκε και θάφτηκε στις Κατακόμβες της Αγίας Πρίσκιλλας, τόπο κατεξοχήν ενταφιασμού των Μαρτύρων. Με την πάροδο του χρόνου, κατά κάποιο τρόπο «λησμονήθηκε» δεδομένου ότι σχεδόν καθημερινά ενταφιάζονταν σε αυτές τις κατακόμβες νέοι Μάρτυρες για αρκετούς αιώνες. Η ανάμνηση όμως του Μαρτυρίου του Αγίου Βαλεντίνου παρέμεινε ζωηρή, ιδιαίτερα στην τοπική Εκκλησία της Ρώμης. Επίσημα η μνήμη του αγίου Βαλεντίνου θεσπίστηκε το 496 από τον Επίσκοπο Ρώμης Άγιο Γελάσιο (τιμάται 21 Νοεμβρίου).
Το 1054 έγινε το Μεγάλο Σχίσμα και ο Επίσκοπος της Ρώμης μαζί με όλη την Δυτική Ευρώπη αποκόπηκε από την Μία, Αγία, Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Το 1815 τα Ιερά Λείψανα του Αγ. Βαλεντίνου δωρήθηκαν από τους Ρωμαιοκαθολικούς σε κάποιον Ρωμαιοκαθολικό Ιταλό ιερέα (κατά την συνήθεια της εποχής). Ύστερα τα λείψανα «χάθηκαν» πάλι και το 1907 τα ξαναβρίσκουμε στη Μυτιλήνη της Ελλάδας στο Ρωμαιοκαθολικό ναό της Παναγίας. Φαίνεται πως μετά το θάνατο του Ρωμαιοκαθολικού ιερέα κάποιος απόγονος του ο οποίος είχε κληρονομήσει τα λείψανα πρέπει να μετανάστευσε στη Μυτιλήνη, στην οποία τότε υπήρχε ακμάζουσα κοινότητα Δυτικό-Ευρωπαίων Ρωμαιοκαθολικών.
Το 1990 τα Ιερά Λείψανα του Αγ. Βαλεντίνου μεταφέρθηκαν από τους Ρωμαιοκαθολικούς στην Αθήνα σε Ρωμαιοκαθολικό ναό της Ιταλικής παροικίας στην Αθήνα, όπου και βρίσκονται μέχρι σήμερα.
Ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν Έλληνας καταγόμενος από την Αθήνα
Αρχικά θα πρέπει να πούμε πως επαρκή στοιχεία για την εθνική καταγωγή του Αγίου δεν υπάρχουν εκτός κάποιες ενδείξεις πως ο άγιος ήταν ελληνικής καταγωγής. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε πως η αρχαιότερη απεικόνιση του αγίου που φέρει την επιγραφή «O ΑΓΙΟC BAΛΕΝΤΙΝΟC» στα ελληνικά, βρίσκεται στην εκκλησία της Παναγίας της Αρχαίας (Santa Maria Antiqua) του 6ου αιώνα η οποία ήταν η ενορία των Ελλήνων της Ρώμης. Στο ναό αυτό τιμούσαν ιδιαίτερα τους Έλληνες Αγίους και γενικά αυτούς που ήταν από την Ανατολή. Την αγιογράφηση και την ανακαίνιση του ναού είχε παραγγείλει ο Έλληνας Επίσκοπος Ρώμης Ιωάννης ο 6ος (705-707) και την τελείωσαν οι διάδοχοί του, μεταξύ των οποίων ο Άγιος Ζαχαρίας ο τελευταίος Έλληνας Επίσκοπος Ρώμης (15/3 +752). Ίσως όμως δεν είναι τυχαίο ότι μετά από 17 αιώνες τα Ιερά Λείψανα ήρθαν στην Ελλάδα.
Άλλο περιστατικό από την ζωή του αναφέρει πως μια από τις κατηγορίες εναντίον του αγίου ήταν πως είχε απειθαρχήσει στην εντολή του αυτοκράτορα να μην συνάπτουν γάμο άνδρες που δεν είχαν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, ενώ ο άγιος είχε ευλογήσει το γάμο νεαρών Χριστιανών στρατιωτών με τις αγαπημένες τους.
Πολλοί είναι όμως αυτοί που προβάλλουν την ένσταση πως ο Άγιος Βαλεντίνος δεν αναφέρεται πουθενά στο εορτολόγιο της Ορθόδοξής Εκκλησίας. Πράγματι στις 14 Φεβρουαρίου στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας αναφέρονται οι όσιοι Αυξέντιος, Μάρωνας και οι νεομάρτυρες Νικόλαος και Δαμιανός. Η εξήγηση είναι απλή: την αρχαία εποχή που συντάσσονταν οι αγιολογικοί κατάλογοι, τα συναξάρια και τα μαρτυρολόγια είχαν καθαρά τοπικό χαρακτήρα και η φήμη ενός αγίου δεν σήμαινε πως εκτεινόταν σε όλη την Εκκλησία. Έτσι υπάρχουν άγιοι που τιμώνταν σε μία περιοχή πολύ ενώ σε άλλη ήταν εντελώς άγνωστοι, π.χ ο άγιος Δημήτριος που είναι πασίγνωστος σε όλη την Ανατολική Εκκλησία, στη Δύση δεν τιμάται καθόλου, είναι σχεδόν άγνωστος, αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν είναι άγιος. Άλλο παράδειγμα από τη σύγχρονη Εκκλησία: Πολλοί Νεομάρτυρες της Ελλάδας είναι γνωστοί μόνο στην Ελλάδα και π.χ. στη Ρωσία είναι παντελώς άγνωστοι. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι Άγιοι.
Ο Άγιος Βαλεντίνος είναι Άγιος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και δεν τίθεται θέμα επειδή τιμάται στη Δύση σήμερα, το Σχίσμα - η μεγάλη αυτή τραγωδία και μέγα σκάνδαλο της διαίρεσης των Χριστιανών - ήρθε πολύ αργότερα. Όσοι λοιπόν τιμούν τον Άγιο Βαλεντίνο έργο θεάρεστο επιτελούν γιατί «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ… καί ὁ Θεός ἡμῶν ἐν ἁγίοις ἐπαναπαύεται».
Τιμούμε τους αγίους μας και τον Άγιο Βαλεντίνο όταν μιμούμαστε το θάρρος τους να διακηρύττουν την πίστη τους στο Σωτήρα Χριστό ακόμη και με κόστος την ίδια τους τη ζωή. Τους τιμούμε όταν τους επικαλούμαστε να πρεσβεύσουν στον Θεό να μας ελεήσει και να συγχωρέσει τις πολλές μας αμαρτίες. Τους τιμούμε όταν μας είναι υποδείγματα κατά Χριστόν ζωής. Δεν τιμούμε τους αγίους όταν εξαντλούμε την «τιμή» τους σε κοσμικές διασκεδάσεις και γλέντια στην καλύτερη περίπτωση…
Ετσι εμείς οι Ορθόδοξοι, όπως αναφέρεται και στην Ορθόδοξη εορτάζουμε την μνήμη και το Μαρτύριο του Αγ. Βαλεντίνου στις 14 Φεβρουαρίου (στα ελληνικά Συναξάρια αναφέρεται η μνήμη του επίσης στις 19 Ιανουαρίου & στις 6 Ιουλίου) με χρονολογία Μαρτυρίου το 269.
Τιμή μάρτυρος – Μίμησις μάρτυρος!
Για να μιμηθούμε και για να κάνουμε τον Αγιο Βαλεντίνο να χαίρεται για εμάς πρέπει να ζούμε Χριστιανική ζωή, κοντά στο Μυστήριο της Θείας Εξομολόγησης κάνοντας Ορθόδοξο Χριστιανικό Γάμο (για όσους επιθυμούν το Γάμο).
Ευχόμαστε σύντομα τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου να επιστρέψουν στο Σπίτι τους, δηλαδή στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως πρόσφατα με θαυματουργικό τρόπο επιστράφηκαν και τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου τα οποία τα είχαν και αυτά οι Ρωμαιοκαθολικοί ως το 1965.
Βλ. παρακάτω:
Αγιολόγιο Τσολακίδη: 14 Φεβρουαρίου - ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΙ Ίερομάρτυρες - Ή διάκριση αυτών των Αγίων δεν είναι σαφής. ο πρώτος ήταν κληρικός της Ρώμης και μαρτύρησε κατά τους διωγμούς του Κλαυδίου Β'. ο δεύτερος ήταν επίσκοπος Τέρνι και μαρτύρησε στη Ρώμη.
και
12.Βαλεντίνων (δύο) ἱερομαρτύρων ἐν Ρώμῃ ὁ πρῶτος ἐπὶ Κλαυδίου Β΄ (διάκρισις ἀσαφής) (῾Αγιολόγιον Τσολακίδου) (Ρμ).
http://www.worldsaints.org/αρχική-σελίδα/μηναίον/φεβρουάριος/14-φεβρουαριου/
και
'Aββακοὺμ καὶ ᾿Οδιφάκιος τέκνα Μάριου καὶ Μάρθας μάρτυρες, (270) 19/1.
http://www.worldsaints.org/αρχική-σελίδα/αλφαβητάρι/αλφαβητικώς/a/
και
6 Ιουλίου:
8.Μαρίνου καὶ Μάρθας μαρτύρων, τῶν τέκνων αὐτῶν ᾿Αβδιφὰξ καὶ ᾿Αββακοὺμ καὶ τῶν κάτωθι σὺν αὐτοῖς· Κυρίνου, Βαλεντίνου Πρεσβυτέρου καὶ ᾿Αστερίου (269) (ΡΔ).
http://www.worldsaints.org/αρχική-σελίδα/μηναίον/ιούλιος/6-ιουλιου/
Η ζωή του Αγίου Βαλεντίνου
Τα αρχαία Μαρτυρολόγια της Εκκλησίας της Ρώμης σημειώνουν τη 14η Φεβρουαρίου ως ημέρα μνήμης του «μάρτυρος Βαλεντίνου, πρεσβυτέρου Ρώμης» (Valentinus = σθεναρός στα λατινικά). Δυστυχώς τα ιστορικά στοιχεία που έχουμε για τον άγιο είναι ελλιπή.
Το Μαρτύριο του Αγίου Βαλεντίνου στη Ρώμη
Ο Άγιος Βαλεντίνος έζησε στη Ρώμη τον 3ο αιώνα και ήταν ιερέας ο οποίος μάζι με τον Άγιο Μάριο και την οικογένεια του Αγίου Μαρίου και άλλους Χριστιανούς βοηθούσαν τους μάρτυρες κατά τη διάρκεια των διωγμών από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β’ το Γότθο. Η μεγάλη αρετή και η κατηχητική δράση του αγίου είχαν γίνει γνωστές· έτσι συνελήφθηκε και παρουσιάστηκε ενώπιον του αυτοκρατορικού δικαστηρίου…
«Γιατί, Βαλεντίνε, θέλεις να είσαι ο φίλος των εχθρών μας και απορρίπτεις τη φιλία μας;», ρώτησε ο αυτοκράτορας. Τότε ο άγιος απάντησε, «Άρχοντα μου, αν ήξερες το δώρο του Θεού, θα ήσουν ευτυχής και μαζί σου η αυτοκρατορία σου, θα απορρίπτατε τη λατρεία των ειδώλων και θα λατρεύατε τον αληθινό Θεό και τον Υιό του Ιησού Χριστό». Ένας από τους παρόντες δικαστές διέκοψε τον άγιο ρωτώντας τον τι πιστεύει για το Δία και τον Ερμή, τότε ο άγιος Βαλεντίνος θαρραλέα απάντησε, «Είναι άθλιοι, και πέρασαν τη ζωή τους μέσα στη διαφθορά και το έγκλημα!». Ο δικαστής, εξαγριωμένος, φώναξε, «βλασφήμησε ενάντια στους Θεούς και ενάντια στην αυτοκρατορία!». Ο αυτοκράτορας εν τούτοις συνέχισε τις ερωτήσεις του με περιέργεια, ικανοποιημένος μιας και βρήκε την ευκαιρία να μάθει ποια ήταν επιτέλους η πίστη των Χριστιανών. Ο Βαλεντίνος βρήκε λοιπόν το θάρρος να τον προτρέψει να μετανοήσει για το αίμα των Χριστιανών που είχε χύσει. «Πίστεψε στον Ιησού Χριστό, βαφτίσου και θα σωθείς, και ήδη από αυτή τη στιγμή θα διασφαλίσεις τη δόξα της αυτοκρατορίας σου και το θρίαμβο των όπλων σου».
Ο Κλαύδιος άρχισε να πείθεται, και να λέει σε εκείνους που ήταν παρόντες: «ακούστε τι όμορφη διδασκαλία που μας κηρύττει αυτός ο άνθρωπος». Αλλά ο έπαρχος της Ρώμης, δυσαρεστημένος, άρχισε να φωνάζει «Δείτε πώς αυτός ο Χριστιανός παραπλανεί τον Πρίγκιπά μας». Τότε ο Κλαύδιος, παρέπεμψε τον άγιο σε άλλο δικαστή. Αυτός ονομάζονταν Αστέριος, είχε ένα μικρό κορίτσι που ήταν τυφλό δύο χρόνια. Ακούγοντας για τον Ιησού Χριστό, πως είναι το Φως του κόσμου, ρώτησε το Βαλεντίνο εάν θα μπορούσε να δώσει εκείνο το φως στο παιδί του. Ο άγιος Βαλεντίνος λοιπόν, έβαλε το χέρι του στα μάτια της και προσευχήθηκε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, αληθινό Φως, φώτισε αυτό το τυφλό παιδί». Ω θαύμα μέγα! Το παιδί είδε! Έτσι ο δικαστής με όλη την οικογένειά του ομολόγησε το Χριστό. Νήστεψαν για τρεις ημέρες, κατέστρεψαν τα είδωλα που είχαν στο σπίτι τους και τέλος έλαβαν το Άγιο Βάπτισμα. Μόλις ο αυτοκράτορας έμαθε για όλα αυτά τα γεγονότα, σκέφτηκε αρχικά να μην τους τιμωρήσει, όμως η σκέψη πως στα μάτια των υπηκόων του θα φανεί αδύναμος τον ανάγκασε να προδώσει το αίσθημα δικαίου που είχε. Έτσι λοιπόν ο άγιος Βαλεντίνος μαζί με άλλους Χριστιανούς αφού πρώτα τους βασάνισαν τους αποκεφάλισαν στις 14 Φεβρουαρίου του έτους 268 (ή 269 ή 270).
Το σώμα του Αγίου ιερομάρτυρος Βαλεντίνου το περισυνέλεξε και το ενταφίασε στον κήπο του σπιτιού της, στη Φλαμινία οδό, η ευγενής Χριστιανή Σαβινέλλα. Επί Επισκόπου Ρώμης Ιουλίου του Α΄ (337- 352) κοντά στον τάφο του Αγίου χτίστηκε προς τιμή του μάρτυρα, Ναός και κοιμητήριο. Τον 11ο αιώνα, άγνωστο πώς, ο Ναός αυτός καταστράφηκε. Το 1888 ο αρχαιολόγος Μαρούκι μελέτησε την υπόθεση, έκαμε ανασκαφές κι έφερε στο φως τα ερείπια του Ναού του Αγίου Βαλεντίνου.
Οι υπόλοιποι Άγιοι που βοηθούσαν τον Άγιο Βαλέντινο στο έργο του και μαρτύρησαν μαζί του είναι οι εξής: Άγιος Μάριος ο Πέρσης, η σύζυγός του Μάρθα και οι γιοί τους Αββακούμ και Αυδιφάξ οι οποίοι πήγαν από την Περσία στη Ρώμη για να προσκυνήσουν τους τάφους των Αγίων Αποστόλων και οι μάρτυρες Κυρίνος και Αστέριος οι οποίοι γιορτάζουν όλοι μαζί στις 19 Ιανουαρίου μαζί με τον Άγιο Βαλεντίνο και πάλι.
Ο Άγιος Μάριος ο Πέρσης με τους υπόλοιπους μάρτυρες και μαζί με τον Αγιο Βαλεντίνο τον ιερεα υπαρχουν κανονικά στα Συναξάρια της Εκκλησίας στην Ανατολή (Ελλάδα κλπ.).
Ο Άγιος Βαλεντίνος ανακηρύχθηκε επίσημα Άγιος το 496 από τον Άγιος Γελάσιο Πάπα Ρώμης, όταν η Ρώμη ήταν ακόμη Ορθόδοξη.
Τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου στην Αθήνα
Μετά το Μαρτύριο κάποιοι Χριστιανοί περιμάζεψαν το σώμα του αγίου και λίγο από το αίμα του σε κάποιο φιαλίδιο. Το σώμα του Μάρτυρα μεταφέρθηκε και θάφτηκε στις Κατακόμβες της Αγίας Πρίσκιλλας, τόπο κατεξοχήν ενταφιασμού των Μαρτύρων. Με την πάροδο του χρόνου, κατά κάποιο τρόπο «λησμονήθηκε» δεδομένου ότι σχεδόν καθημερινά ενταφιάζονταν σε αυτές τις κατακόμβες νέοι Μάρτυρες για αρκετούς αιώνες. Η ανάμνηση όμως του Μαρτυρίου του Αγίου Βαλεντίνου παρέμεινε ζωηρή, ιδιαίτερα στην τοπική Εκκλησία της Ρώμης. Επίσημα η μνήμη του αγίου Βαλεντίνου θεσπίστηκε το 496 από τον Επίσκοπο Ρώμης Άγιο Γελάσιο (τιμάται 21 Νοεμβρίου).
Το 1054 έγινε το Μεγάλο Σχίσμα και ο Επίσκοπος της Ρώμης μαζί με όλη την Δυτική Ευρώπη αποκόπηκε από την Μία, Αγία, Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Το 1815 τα Ιερά Λείψανα του Αγ. Βαλεντίνου δωρήθηκαν από τους Ρωμαιοκαθολικούς σε κάποιον Ρωμαιοκαθολικό Ιταλό ιερέα (κατά την συνήθεια της εποχής). Ύστερα τα λείψανα «χάθηκαν» πάλι και το 1907 τα ξαναβρίσκουμε στη Μυτιλήνη της Ελλάδας στο Ρωμαιοκαθολικό ναό της Παναγίας. Φαίνεται πως μετά το θάνατο του Ρωμαιοκαθολικού ιερέα κάποιος απόγονος του ο οποίος είχε κληρονομήσει τα λείψανα πρέπει να μετανάστευσε στη Μυτιλήνη, στην οποία τότε υπήρχε ακμάζουσα κοινότητα Δυτικό-Ευρωπαίων Ρωμαιοκαθολικών.
Το 1990 τα Ιερά Λείψανα του Αγ. Βαλεντίνου μεταφέρθηκαν από τους Ρωμαιοκαθολικούς στην Αθήνα σε Ρωμαιοκαθολικό ναό της Ιταλικής παροικίας στην Αθήνα, όπου και βρίσκονται μέχρι σήμερα.
Ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν Έλληνας καταγόμενος από την Αθήνα
Αρχικά θα πρέπει να πούμε πως επαρκή στοιχεία για την εθνική καταγωγή του Αγίου δεν υπάρχουν εκτός κάποιες ενδείξεις πως ο άγιος ήταν ελληνικής καταγωγής. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε πως η αρχαιότερη απεικόνιση του αγίου που φέρει την επιγραφή «O ΑΓΙΟC BAΛΕΝΤΙΝΟC» στα ελληνικά, βρίσκεται στην εκκλησία της Παναγίας της Αρχαίας (Santa Maria Antiqua) του 6ου αιώνα η οποία ήταν η ενορία των Ελλήνων της Ρώμης. Στο ναό αυτό τιμούσαν ιδιαίτερα τους Έλληνες Αγίους και γενικά αυτούς που ήταν από την Ανατολή. Την αγιογράφηση και την ανακαίνιση του ναού είχε παραγγείλει ο Έλληνας Επίσκοπος Ρώμης Ιωάννης ο 6ος (705-707) και την τελείωσαν οι διάδοχοί του, μεταξύ των οποίων ο Άγιος Ζαχαρίας ο τελευταίος Έλληνας Επίσκοπος Ρώμης (15/3 +752). Ίσως όμως δεν είναι τυχαίο ότι μετά από 17 αιώνες τα Ιερά Λείψανα ήρθαν στην Ελλάδα.
Ο Άγιος Βαλεντίνος που είχε τη φήμη του ειρηνοποιού, κάποια μέρα ενώ καλλιεργούσε στον κήπο του τριαντάφυλλα, άκουσε ένα ζευγάρι να μαλώνει πολύ έντονα. Αυτό συγκλόνισε τον άγιο, ο οποίος αφού έκοψε ένα τριαντάφυλλο, βγήκε στο δρόμο πλησίασε το ζευγάρι και τους παρακάλεσε να τον ακούσουν. Αυτοί έστω και ανόρεκτα υπάκουσαν, ο άγιος αφού τους πρόσφερε το τριαντάφυλλο τους ευλόγησε. Αμέσως η αγάπη επανήλθε ανάμεσα τους, λίγο αργότερα αυτοί επέστρεψαν και ζήτησαν στον άγιο να ευλογήσει το γάμο τους.
Άλλο περιστατικό από την ζωή του αναφέρει πως μια από τις κατηγορίες εναντίον του αγίου ήταν πως είχε απειθαρχήσει στην εντολή του αυτοκράτορα να μην συνάπτουν γάμο άνδρες που δεν είχαν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, ενώ ο άγιος είχε ευλογήσει το γάμο νεαρών Χριστιανών στρατιωτών με τις αγαπημένες τους.
Άγιος Βαλεντίνος και Ορθοδοξία
Πολλοί είναι όμως αυτοί που προβάλλουν την ένσταση πως ο Άγιος Βαλεντίνος δεν αναφέρεται πουθενά στο εορτολόγιο της Ορθόδοξής Εκκλησίας. Πράγματι στις 14 Φεβρουαρίου στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας αναφέρονται οι όσιοι Αυξέντιος, Μάρωνας και οι νεομάρτυρες Νικόλαος και Δαμιανός. Η εξήγηση είναι απλή: την αρχαία εποχή που συντάσσονταν οι αγιολογικοί κατάλογοι, τα συναξάρια και τα μαρτυρολόγια είχαν καθαρά τοπικό χαρακτήρα και η φήμη ενός αγίου δεν σήμαινε πως εκτεινόταν σε όλη την Εκκλησία. Έτσι υπάρχουν άγιοι που τιμώνταν σε μία περιοχή πολύ ενώ σε άλλη ήταν εντελώς άγνωστοι, π.χ ο άγιος Δημήτριος που είναι πασίγνωστος σε όλη την Ανατολική Εκκλησία, στη Δύση δεν τιμάται καθόλου, είναι σχεδόν άγνωστος, αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν είναι άγιος. Άλλο παράδειγμα από τη σύγχρονη Εκκλησία: Πολλοί Νεομάρτυρες της Ελλάδας είναι γνωστοί μόνο στην Ελλάδα και π.χ. στη Ρωσία είναι παντελώς άγνωστοι. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι Άγιοι.
Ο Άγιος Βαλεντίνος είναι Άγιος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και δεν τίθεται θέμα επειδή τιμάται στη Δύση σήμερα, το Σχίσμα - η μεγάλη αυτή τραγωδία και μέγα σκάνδαλο της διαίρεσης των Χριστιανών - ήρθε πολύ αργότερα. Όσοι λοιπόν τιμούν τον Άγιο Βαλεντίνο έργο θεάρεστο επιτελούν γιατί «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ… καί ὁ Θεός ἡμῶν ἐν ἁγίοις ἐπαναπαύεται».
Τιμή Μάρτυρος - Μίμησις μάρτυρος
Τιμούμε τους αγίους μας και τον Άγιο Βαλεντίνο όταν μιμούμαστε το θάρρος τους να διακηρύττουν την πίστη τους στο Σωτήρα Χριστό ακόμη και με κόστος την ίδια τους τη ζωή. Τους τιμούμε όταν τους επικαλούμαστε να πρεσβεύσουν στον Θεό να μας ελεήσει και να συγχωρέσει τις πολλές μας αμαρτίες. Τους τιμούμε όταν μας είναι υποδείγματα κατά Χριστόν ζωής. Δεν τιμούμε τους αγίους όταν εξαντλούμε την «τιμή» τους σε κοσμικές διασκεδάσεις και γλέντια στην καλύτερη περίπτωση…
Ετσι εμείς οι Ορθόδοξοι, όπως αναφέρεται και στην Ορθόδοξη εορτάζουμε την μνήμη και το Μαρτύριο του Αγ. Βαλεντίνου στις 14 Φεβρουαρίου (στα ελληνικά Συναξάρια αναφέρεται η μνήμη του επίσης στις 19 Ιανουαρίου & στις 6 Ιουλίου) με χρονολογία Μαρτυρίου το 269.
Τιμή μάρτυρος – Μίμησις μάρτυρος!
Για να μιμηθούμε και για να κάνουμε τον Αγιο Βαλεντίνο να χαίρεται για εμάς πρέπει να ζούμε Χριστιανική ζωή, κοντά στο Μυστήριο της Θείας Εξομολόγησης κάνοντας Ορθόδοξο Χριστιανικό Γάμο (για όσους επιθυμούν το Γάμο).
Ευχόμαστε σύντομα τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου να επιστρέψουν στο Σπίτι τους, δηλαδή στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως πρόσφατα με θαυματουργικό τρόπο επιστράφηκαν και τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου τα οποία τα είχαν και αυτά οι Ρωμαιοκαθολικοί ως το 1965.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου