Όσιος Συμεών Νεμάνια ο Μυροβλύτης. Ημέρα Μνήμης: 13 Φεβρουαρίου.

Όσιος Συμεών Νεμάνια ο Μυροβλύτης. Ημέρα Μνήμης: 13 Φεβρουαρίου.

Tίς ουκ επαινέσειε, Συμεών πάτερ,

Σε τον βλύσαντα, μύρον εκ του σου τάφου;

Ο όσιος Στέφανος Νεμάνια γεννήθηκε το 1114 στην Ζέτα, το σημερινό Μαυροβούνιο, που βρισκόταν τότε υπό τον ζυγό των Λατίνων. Μόλις οι γονείς του μπόρεσαν να επιστρέψουν στην Σερβία φρόντισαν να λάβει το Βάπτισμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τον ανέθρεψαν με την αγάπη προς την αληθινή πίστη και τις άγιες αρετές.

Ο πατέρας του από νωρίς του εμπιστεύθηκε την κυβέρνηση μιας επαρχίας και χάρις στις μεγάλες διοικητικές ικανότητές του και στην αγάπη που του είχε ο λαός του, έγινε εν συνεχεία μέγας Ζουπάνος όλης της Σερβίας (1166), την οποία πέτυχε να ενώσει σε ένα και μόνο βασίλειο. Έγινε έτσι ιδρυτής της δυναστείας των Νεμάνια που θα κυβερνούσε τον σερβικό λαό επί διακόσια χρόνια (1172-1371) και θα έδινε στην Εκκλησία μεγάλο αριθμό αγίων. (*)

Κατά την βασιλεία του χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τους αντίπαλους αδελφούς του και υπέστη φυλάκιση χάριν της Ορθοδοξίας. Εξ αιτίας της ακλόνητης πίστης του και της ορατής αρωγής του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου μπόρεσε να επιβληθεί στους εχθρούς του.

Συγκάλεσε τότε σύνοδο για να μπορέσει η χώρα του να απαλλαγεί από την αίρεση των βογομίλων. Με την βοήθεια της συζύγου του Άννας, έκτισε πλήθος ναών και μοναστηριών και έκανε πλούσιες δωρεές στα μεγάλα ιερά κέντρα της χριστιανοσύνης.

Όταν εδραίωσε την ανεξαρτησία του κράτους του έναντι του Βυζαντίου και εξασφάλισε την καλή οργάνωση της Εκκλησίας, ακολούθησε το παράδειγμα του γιου του Ράστκο-Σάββα και ενεδύθη το μοναχικό Σχήμα στην Μονή Στουντένιτσα (1196) με το όνομα Συμεών, ενώ η σύζυγός του αποσύρθηκε σε γυναικείο μοναστήρι, παίρνοντας το όνομα Αναστασία.

Δύο μόλις χρόνια αργότερα (Νοέμβριος 1197) πήγε να συναντήσει τον γιο του στο Άγιον Όρος, στην Μονή Βατοπαιδίου, και έγινε ο ταπεινός μαθητής του, μιμούμενος, όσο του επέτρεπε η ηλικία του, τον ζήλο του Σάββα για την προσευχή.

Συνέβαλαν και οι δύο στον εξωραϊσμό της μονής· εν συνεχεία δε, αφού απέκτησαν το ερειπωμένο μονύδριο του Χιλανδαρίου, με χρυσόβουλο του Αλεξίου Γ’, ίδρυσαν εκεί το περικαλλές και μέγα τούτο μοναστήρι που έμελλε να καταστεί λίκνο του σερβικού πολιτισμού (1198).

Οκτώ μήνες μόλις μετά την εγκατάστασή τους εκεί, ο Συμεών ασθένησε. Κάλεσε τον γιο του Σάββα, τον αποχαιρέτησε συγκινητικά και του ζήτησε να τον ντύσει στα νεκρικά του ενδύματα και να τον ξαπλώσει πάνω σε στάχτες, στο έδαφος, ακουμπώντας το κεφάλι του σε μια πέτρα.

Κάλεσε έπειτα όλους τους μοναχούς, ζήτησε από αυτούς συγγνώμη και με τα μάτια στυλωμένα στην εικόνα της Θεοτόκου παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό, στις 13 Φεβρουαρίου 1199, με τα λόγια: «Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον!» (Ψαλμ. 150).

Λίγο αργότερα το σώμα του άρχισε να αναδίδει θαυματουργό μύρο που επιτελούσε πολλά θαύματα. Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στην Σερβία από τον άγιο Σάββα και συνέβαλαν στην συμφιλίωση των δύο άλλων αδελφών του: του Στεφάνου και του Βουκάν.

Όταν ο πρίγκιπας Στέφανος θέλησε να απαρνηθεί την Ορθοδοξία για πολιτικούς λόγους (1216), το θαυματουργό μύρο έπαψε να τρέχει· όταν όμως διαβάστηκε μπροστά στον τάφο του μια επιστολή που έγραψε ο Σάββας προς στον κεκοιμημένο πατέρα του, ο άγιος φανέρωσε πάλι την εύνοια και προστασία του για τον λαό.

Από τον κενό τάφο του αγίου Συμεών στην Μονή Χιλανδαρίου φύτρωσε θαυματουργικά ένα κλήμα και η σταφίδα που γίνεται από τις ρώγες του μοιράζεται μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο για την ευλογία των άτεκνων ζευγαριών.

(*) Εκτός από τον άγιο Στέφανο-Συμεών, την σύζυγό του και τον γιο του Σάββα, ο άλλος γιος και διάδοχός του στον θρόνο, Στέφανος Β’ ο Πρωτοστεφής, εκάρη επίσης μοναχός και τιμάται ως άγιος στις 24 Σεπτεμβρίου, ενώ και ο γιος αυτού, Στέφανος Γ’, εκάρη επίσης μοναχός.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείαν ἄσκησιν, ἐπιποθήσας, τὴν βασίλειον, ἔλιπες δόξαν, Συμεὼν καὶ ἰσαγγέλως ἐβίωσας, τῶν ἐν τῷ Ἄθῳ Ὁσίων ὡράϊσμα, καὶ τῆς Σερβίας κλεινὸν σεμνολόγημα. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Βασιλείαν πρόσκαιρον, λιπὼν ἐμφρόνως, Συμεὼν ὡς ἄγγελος, ἐπολιτεύσω ἐπὶ γῆς· διὸ καὶ βλύζειν ἠξίωσαι, ἀπὸ τοῦ τάφου σου μύρα πανεύοσμα.

Μεγαλυνάριον

Μυροβλύτα Ὅσιε Συμεών, σκέπε τὴν Μονήν σου, ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς, καὶ τοῖς ἐν Σερβίᾳ, Χριστιανοῖς βοήθει, παρέχων αὐτοῖς Πάτερ, τὴν εὐλογίαν σου.

Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος έκτος, Φεβρουάριος. Εκδόσεις Ορμύλια, σελ. 153.