Άγιοι 800 Μάρτυρες της Ότραντο (Υδρούς). Ημέρα Μνήμης: 14 Αυγούστου.

Άγιοι 800 Μάρτυρες της Ότραντο (Υδρούς). Ημέρα Μνήμης: 14 Αυγούστου.

Το 1453, η Άλωση της Πόλης, 14 Αυγούστου 1480, η Άλωση της θυγατρός της, Ότραντο (ο Υδρούντας).

Η πόλη βρίσκεται στο πιο ανατολικό μέρος της Ιταλίας, στο πιό κοντινό σημείο με την Ήπειρο και την Ελλάδα (μόνο 70 χλμ), στην χερσόνησο Σαλέντο, στην σημερινή επαρχία του Λέτσε.

Στα χρόνια της Αρχαίας Ελλάδας, ήταν ελληνική αποικία. Συνέχισε να αποτελεί η καρδία του Ελληνισμού, της Ρωμηοσύνης και της Ορθοδοξίας σε όλη την Ν. Ιταλία στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και πέρα, δηλαδή στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και της Ισπανοκρατίας (μετά το σχίσμα του 1054). Εδώ υπήρχε το μεγαλύτερο ορθόδοξο μοναστήρι της περιοχής, η Μονή του Αγίου Νικολάου των Κασούλων με ενάρετους μοναχούς, αγίους ηγουμένους, με την περίφημη βιβλιοθήκη και σχολή. Στο μοναστήρι μέχρι το τέλος (1480), οι Πατέρες κράτησαν την Ορθόδοξη Πίστη. Η πόλη ήταν ένα μικρό και πιστό αντίγραφο της μητέρας της, της Κωνσταντινούπολης, την οποία μιμήθηκε μέχρι το τέλος... 30 χρόνια μετά.

Τα χαράματα της 31ης Ιουλίου, ένα τέραστιος τούρκικος στόλος υπό τη ηγεσία του Γκεντίκ Αχμέτ Πασά εμφανίστηκε στο λιμάνι της πόλης. Οι Ισπανοί-υπήρχε τότε Ισπανοκρατία- από τον φόβο έφυγαν κρυφά την νύχτα, αφήνωντας τους απλούς αλλά θαρραλέους κατοίκους στην μοίρα τους. Αρνήθηκαν άμεσως κάθε είδους παράδοση, ρίχνοντας τα κλειδιά της πόλης στην θάλασσα.

"Αν οι Τούρκοι θέλουν την πόλη μας, ας έρθουν με τα όπλα, πίσω από τα τείχη θα βρούν τα στήθη μας!" φώναξε η σύναξη του λάου. Η πόλη άντεξε ηρωικά 15 μέρες. Αληθινοί ήρωες, αν συγκρίνουμε τα απλά όπλα των κατοίκων με τα εξελιγμένα όπλα των Τούρκων.

Στις 12 Αυγούστου, οι Τούρκοι κατάφεραν να κάνουν την εισβολή, ειναι η αρχή του τέλους. Μετά την εισβολή οι στρατιώτες επιδόθηκαν αμέσως σε λεηλασίες και σφαγές, θανατώνοντας με φρικτούς τρόπους μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Στον καθεδρικό ναό, όπου βρισκόταν ο κλήρος, οι γυναίκες με τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, οι μοναχοί και οι μοναχές, τελέσθηκε για τελευταία φορά η Θεία Λειτουργία από τον Αρχιεπίσκοπο. Όλοι κοινώνησαν και κοντά στην Αγία Τράπεζα και γύρω από την καθέδρα όπου καθόταν ό Αρχιεπίσκοπος περιμέναν, έτοιμοι, να δώσουν την καλήν ομολογία και μετά να αποχωρήσουν για το αιώνιο ταξίδι. Μόλις μπήκαν μέσα, οι Τούρκοι πλησίασαν τον Αρχιεπίσκοπο και του ρώτησαν:

- Ποιός είσαι εσύ;

- Είμαι ο ανάξιος ποιμένας του ποιμνίου του Χριστού!

- Όχι! Μήν προφέρεις το όνομα του Χριστού! Εδώ πλέον βασιλεύει ο Μωάμεθ!

- Ο δικός σας Μωάμεθ καταδικάστηκε από τον Θεό μαζί με την δική του έκλυτη διδασκαλία και εαν δεν μετανοήσετε θα έχετε την ίδια μοίρα.

Αμέσως ο Δεσπότης αποκεφαλίστηκε και μαζί του οι ιερείς και οι πατέρες από το μοναστήρι του αγίου Νικολάου. Βιάστηκαν οι μοναχές, οι γυναίκες, οι χήρες. Τα παιδιά αιχμαλωτίστηκαν. Ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί.

Στο τέλος απέμειναν 813 άνδρες. Σε αυτούς έθεσαν το φρικτό δίλημμα: «Ασπάζεστε το Ισλάμ και τον Μωάμεθ ή θανατώνεστε όλοι επιτόπου;». Οι γενναίοι χριστιανοί άνδρες με αρχηγό τους τον Αντόνιο Πριμάλντο απάντησαν ότι «προτιμούσαν να πεθάνουν χίλιες φορές παρά να αρνηθούν τον Ιησού, τον Υιό του Θεού». Μετά από αυτήν την απερίφραστη άρνηση τους αποκεφαλίστηκαν όλοι. Οι αυτοπτές μάρτυρες διηγούνται ότι πριν να πεθάνουν όλοι αγκαλιάστηκαν. Τα παιδιά ζήτησαν την ευλογία από τους γονείς. Οι γονείς ενθάρρυναν τα παιδιά τους.

Τα τελευταία λόγια τους: Καλή αντάμωση στον Παράδεισο.

Τα σώματα των ανδρών αυτών έμειναν άταφα και άφθαρτα στο σημείο τoυ μαρτυρίου τους για περίπου ένα χρόνο. Σήμερα φυλάσσονται στο καθεδρικό ναό της πόλης. Η εορτή τους τελείται ανήμερα του μαρτυρίου, στις 14 Αυγούστου 1480.

Επιπλέον βιογραφικά στοιχεία.

Στις 28 Ιουλίου 1480, 128 τουρκικά πλοία αγκυροβόλησαν ενώπιον των τειχών της πόλης του Οτράντο (Υδρούς). Από τα πλοία αποβιβάστηκαν 18.000 Τούρκοι υπό την ηγεσία του Γκεντίκ Αχμέτ πασά. Αμέσως οι Τούρκοι άρχισαν σφοδρό κανονιοβολισμό. Η μικρή φρουρά (περίπου 140 άνδρες) και οι περίπου 17.000 κάτοικοι δεν ήταν προετοιμασμένοι.

Εμπρός στην τουρκική ορμή εγκατέλειψαν τα τείχη και αποσύρθηκαν στο φρούριο της πόλης. Οι αμυνόμενοι απέρριψαν δύο προτάσεις των Τούρκων για παράδοση της πόλης και μάλιστα πέταξαν, συμβολικά, τα κλειδιά της πόλης στην θάλασσα.

Κατόπιν αυτού οι Τούρκοι ενέτειναν τις προσπάθειές εξαπολύοντας σφοδρό βομβαρδισμό και συνεχείς μικροεπιθέσεις προς καταπόνηση των αμυνόμενων. Τελικά στις 11 Αυγούστου 1480 εξαπολύθηκε γενική επίθεση των Τούρκων. Οι αμυνόμενοι πολέμησαν ηρωικά με πρωτοπόρους τους 50 στρατιώτες που είχαν απομείνει.

Ωστόσο δεν μπορούσαν να αντέξουν. Οι Τούρκοι εισήλθαν στο φρούριο και άρχισαν να σφάζουν. Ο επίσκοπος και διοικητής της φρουράς Στέφανο Αγκρικόλο τους περίμενε ενδεδυμένος με τα άμφιά του και στον Σταυρό στο χέρι μαζί με τον κόμη Φρατζέσκο Λάργκο στην εκκλησία της πόλης. Ο επίσκοπος αποκεφαλίστηκε πάνω στην Αγία Τράπεζα. Ο κόμης πριονίστηκε ζωντανός.

Οι Τούρκοι έσφαξαν πάνω από 12.000 από τους κατοίκους ενώ αιχμαλώτισαν άλλους 5.000, μεταξύ των οποίων και 800 περίπου άνδρες. Σε αυτούς πρότειναν να προσηλυτιστούν στο Ισλάμ για να σώσουν τις ζωές τους. Τότε ένας από αυτούς, ο ράφτης (κατ’ άλλους υφαντουργός) Αντόνιο Πριμάλντι Πεζούλα, σηκώθηκε και είπε στους άλλους: «Αδέρφια πολεμήσαμε για να σώσουμε την πόλη μας, τώρα ας δώσουμε μια τελευταία μάχη για να σώσουμε τις ψυχές για τον Κύριο. Και όπως αυτός πέθανε στον σταυρό για μας είναι σωστό να πεθάνουμε και εμείς για αυτόν».

Στο άκουσμα των λόγων του οι λοιποί μελλοθάνατοι απάντησαν με ιαχές επιδοκιμασίας. Οι Τούρκοι επανέλαβαν την περί εξισλαμισμού πρόταση λέγοντας πως αν την αποδέχονταν θα τους έδιναν και τις αιχμαλωτισμένες οικογένειές τους. Οι μελλοθάνατοι και πάλι αρνήθηκαν.

Έτσι στις 14 Αυγούστου οδηγήθηκαν στο λόφο της Αθηνάς (λόφος των μαρτύρων σήμερα) και ένας – ένας αποκεφαλίστηκαν με πρώτο τον Αντόνιο Πριμάλντι που όμως, αν και του έκοψαν το κεφάλι, το σώμα του παρέμεινε γονατισμένο και δεν έπεσε στη γη, όπως λέγεται. Βλέποντας αυτό ένας εκ των δημίων, ο Μπερσά μπέη, χαρακτήριζε τον Αντόνιο άγιο. Αμέσως ο Μπερσά μπέη συνελήφθη και παλουκώθηκε με διαταγή του Γκεντίκ Αχμέτ πασά.

Στο μεταξύ ο βασιλιάς της Νεαπόλεως Φερδινάνδος επιχείρησε να απελευθερώσει την πόλη αλλά απέτυχε. Τελικά η πόλη ανακαταλήφθηκε την άνοιξη του 1481 με την βοήθεια και ουγγρικών στρατευμάτων. Τα λείψανα των αποκεφαλισθέντων βρέθηκαν και οι ελάχιστοι επιζώντες της καταστροφής άρχισαν να τιμούν τους νεκρούς ως μάρτυρες.