Όσιος Οράντε ο Καλαβρός, εν Ορτούκιο του Αμπρούτσο. Ημέρα Μνήμης: 5 Μαρτίου.

Όσιος Οράντε ο Καλαβρός, εν Ορτούκιο του Αμπρούτσο. Ημέρα Μνήμης: 5 Μαρτίου.

Πριν το έτος 1000 μ.Χ. μια μερίδα μοναχών της Μονής Πράτα θέλησαν να πραγματοποιήσουν ένα προσκυνηματικό ταξίδι στη Ρώμη. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού όταν έφτασαν στην λίμνη Φουτσίνο κοντά στο Αβετζάνο, ο Άγιος Οράντε ασθένησε από υψηλό πυρετό και μη μπορώντας να ακολουθήσει αποσύρθηκε σε μία εκκλησία εκεί κοντά αφιερωμένη την Υπεραγία Θεοτόκο.

Ο Άγιος ζούσε εκεί προσευχόμενος αδιαλείπτως από ελεημοσύνες. Μια μέρα που έλειπε προκειμένου να βρει τροφή, στην επιστροφή βρήκε τις πόρτες του ναού κλειστές. Έτσι συγκέντρωσε μερικά ξερά κλαδιά και φύλλα από αμπέλια που είχε εκεί κοντά και αφού ξάπλωσε αποφάσισε να συνεχίσει την προσευχή του έξω από τις κλειστές πόρτες του ναού.

Ήταν 5 Μαρτίου του 1031 ενός σκληρού χειμώνα, όπου ο Άγιος παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο εξαιτίας υποθερμίας λόγω του έντονου ψύχους. Την επόμενη ημέρα οι κάτοικοι στο Ορτούκιο άκουσαν τις καμπάνες του ναού να χτυπούν. Όταν έφτασαν στον ναό για να δουν τι συμβαίνει αντίκρυσαν το άψυχο σώμα του Αγίου ξαπλωμένο πάνω στα φύλλα και τα κλαδιά από τα αμπέλια τα οποία πλέον δεν ήταν ξερά αλλά είχα  βλαστήσει και είχαν βγάλει καρπούς.

Αμέσως οι κάτοικοι παρέλαβαν το τίμιο λείψανο του Αγίου και το έθαψαν στην εκκλησία της Υπεραγίας Θεοτόκου. Επειδή δεν ήξεραν το όνομά του τον ονόμασαν Οράντε που στα λατινικά σημαίνει «Δεόμενος» επειδή ο Άγιος προσευχόταν αδιαλείπτως.

Έτερος βίος. 

Το πραγματικό όνομα του Καλαβρού αυτού Οσίου δυστυχώς δεν μας είναι γνωστό. Οι κάτοικοι του χωριού στο οποίο ο άγιος εκοιμήθη, βλέποντάς τον συνεχώς σε κατάσταση αδιάλειπτης προσευχής, τον αποκαλούσαν «Οράντε», που στα λατινικά σημαίνει «Δεόμενος».

Ανήκει στους έλληνες μοναχούς της Καλαβρίας που στις αρχές του 11ο αιώνα, αφήνουν την πατρίδα τους και καταφεύγουν βορειότερα στην κεντρική Ιταλία αναζητώντας περισσότερη ασφάλεια από της συχνές επιδρομές των Σαρακηνών.

Η παράδοση αναφέρει ότι όταν έφτασαν κοντά στην λίμνη Φουτσίνο στην επαρχία του Αμπρούτσο, ο Άγιος προσεβλήθη από υψηλό πυρετό και βρήκε καταφύγιο σε μια εκκλησία της Θεοτόκου στο χωριό Ορτούκιο. Εκεί παρέδωσε μετά από λίγο καιρό το πνεύμα του στον Κύριο, ενώ οι καμπάνες της εκκλησίας άρχισαν να σημαίνουν από μόνες τους. Ήταν η 5η Μαρτίου του έτους 1031.

Ο τάφος του Οσίου βρίσκεται στην εκκλησία της Θεοτόκου, που πλέον έχει πάρει το όνομα του Οσίου και μέχρι σήμερα τιμάται από τους πιστούς.