O Άγιος Βλάσιος έζησε στο χρόνια του αυτοκράτορα Λικίνιου. Σπούδασε ιατρική, όμως την επιστήμη του δεν την εξάσκησε ως επάγγελμα αλλά ως αγαθοεργία. Παράλληλα μελετούσε ασταμάτητα την Αγία Γραφή.
Η Εκκλησία επιβραβεύοντας την όλη του παρουσία και προσφορά, τον δέχθηκε στις τάξεις του κλήρου και τελικά τον ανέδειξε επίσκοπο Σεβαστείας. Λίγο αργότερα ο άγιος εγκατέλειψε τη επισκοπή του και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε ένα σπήλαιο, όπου αφιερώθηκε στην προσευχή και την άσκηση.
Όταν αργότερα ξέσπασε διωγμός κατά των χριστιανών, ο ασεβής έπαρχος Αγρικόλας, διέταξε τη σύλληψη του αγίου, ο οποίος μετά από φρικτά βασανιστήρια αποκεφαλίστηκε.
Την παραμονή του θανάτου του έπεσε επιδημία στην περιοχή, με πολλαπλά συμπτώματα ασθένειας στον λαιμό ειδικά των μικρών παιδιών και ο Άγιος Βλάσιος ευλόγησε φρούτα που ζήτησε να του φέρουν οι κάτοικοι και τα μοίρασε στους άρρωστους οι οποίοι και θαυματουργικά θεραπεύτηκαν.
Από τότε στην Κέρκυρα, όπου εορτάζεται πανηγυρικά η μνήμη του μαζί με αυτήν της Αγίας Θεοδώρας, που τιμιτικά φέρει και το όνομα τους ο Μητροπολιτικός Ναός, τελείται το έθιμο, μια ακόμα όμορφη τοπική παράδοση, όπου την ημέρα της εορτής τους κόβονται καρπούζια και μοιράζονται στους πιστούς. "Το χειμωνικόν".
Ίσως δεν είναι τόσο γνωστό στους πιστούς, αλλά στην Κέρκυρα εκτός από το άφθαρτο λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος, υπάρχει και το άφθαρτο λείψανο της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας της αναστειλωσάσης τις Ιερές Εικόνες, Αυτοκράτειρας του Βυζαντίου συζύγου του Θεοφίλου. Κατά μία φήμη που έχει επικρατήσει ακόμα και μεταξύ Κερκυραίων, το Σεπτό Λείψανο είναι «ακέφαλο» και στη θέση του τοποθετείται ένα καρπούζι που μοιράζεται ανήμερα του εορτασμού της μνήμης της, στις 11 Φεβρουαρίου.
Το σεπτό λείψανο της Αγίας έχει εναποτεθεί στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Κέρκυρας, που είναι αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο Σπηλαιώτισσα και στους Αγίους, Βλάσιο και Θεοδώρα, είναι άφθαρτο και αρτιμελές αλλά επειδή η Αγία Θεοδώρα κοιμήθηκε ως μοναχή το κεφάλι της είναι καλυμμένο κατά τη συνήθη τάξη των μοναχών και έκτοτε παραμένει έτσι.
Το χειμωνικό (η ελληνική λέξη για το καρπούζι, λέξη που είναι τουρκικής προέλευσης) δεν μοιράζεται για την Αγία Θεοδώρα αλλά για τον Άγιο Βλάσιο Αρχιεπίσκοπο Σεβαστείας, που μαρτύρησε στα χρόνια του διωγμού του Λικινίου.
Ο Άγιος ιατρός το επάγγελμα θεράπευε δωρεάν ασθένειες του λαιμού, την δε παραμονή του μαρτυρίου του είχε πέσει θανατηφόρα επιδημία ασθένειας του λαιμού. Ζήτησε να του φέρουν οπώρας (φρούτα) που αφού ευλόγησε παρήγγειλε να δίνουν στα παιδιά όπου και θεραπεύθηκαν. Έτσι στη Κέρκυρα επικράτησε το έθιμο να ευλογείται ανήμερα της μνήμης του, χειμωνικό, καρπούζι δηλαδή, και να μοιράζεται από ένα κομμάτι στους πιστούς.
Την παραμονή του θανάτου του έπεσε επιδημία στην περιοχή, με πολλαπλά συμπτώματα ασθένειας στον λαιμό ειδικά των μικρών παιδιών και ο Άγιος Βλάσιος ευλόγησε φρούτα που ζήτησε να του φέρουν οι κάτοικοι και τα μοίρασε στους άρρωστους οι οποίοι και θαυματουργικά θεραπεύτηκαν.
Από τότε στην Κέρκυρα, όπου εορτάζεται πανηγυρικά η μνήμη του μαζί με αυτήν της Αγίας Θεοδώρας, που τιμιτικά φέρει και το όνομα τους ο Μητροπολιτικός Ναός, τελείται το έθιμο, μια ακόμα όμορφη τοπική παράδοση, όπου την ημέρα της εορτής τους κόβονται καρπούζια και μοιράζονται στους πιστούς. "Το χειμωνικόν".
Ίσως δεν είναι τόσο γνωστό στους πιστούς, αλλά στην Κέρκυρα εκτός από το άφθαρτο λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος, υπάρχει και το άφθαρτο λείψανο της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας της αναστειλωσάσης τις Ιερές Εικόνες, Αυτοκράτειρας του Βυζαντίου συζύγου του Θεοφίλου. Κατά μία φήμη που έχει επικρατήσει ακόμα και μεταξύ Κερκυραίων, το Σεπτό Λείψανο είναι «ακέφαλο» και στη θέση του τοποθετείται ένα καρπούζι που μοιράζεται ανήμερα του εορτασμού της μνήμης της, στις 11 Φεβρουαρίου.
Το σεπτό λείψανο της Αγίας έχει εναποτεθεί στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Κέρκυρας, που είναι αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο Σπηλαιώτισσα και στους Αγίους, Βλάσιο και Θεοδώρα, είναι άφθαρτο και αρτιμελές αλλά επειδή η Αγία Θεοδώρα κοιμήθηκε ως μοναχή το κεφάλι της είναι καλυμμένο κατά τη συνήθη τάξη των μοναχών και έκτοτε παραμένει έτσι.
Το χειμωνικό (η ελληνική λέξη για το καρπούζι, λέξη που είναι τουρκικής προέλευσης) δεν μοιράζεται για την Αγία Θεοδώρα αλλά για τον Άγιο Βλάσιο Αρχιεπίσκοπο Σεβαστείας, που μαρτύρησε στα χρόνια του διωγμού του Λικινίου.
Ο Άγιος ιατρός το επάγγελμα θεράπευε δωρεάν ασθένειες του λαιμού, την δε παραμονή του μαρτυρίου του είχε πέσει θανατηφόρα επιδημία ασθένειας του λαιμού. Ζήτησε να του φέρουν οπώρας (φρούτα) που αφού ευλόγησε παρήγγειλε να δίνουν στα παιδιά όπου και θεραπεύθηκαν. Έτσι στη Κέρκυρα επικράτησε το έθιμο να ευλογείται ανήμερα της μνήμης του, χειμωνικό, καρπούζι δηλαδή, και να μοιράζεται από ένα κομμάτι στους πιστούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου