Αγία Μεγαλόσχημη Μοναχή Ραχήλ. Ημέρα Μνήμης: 26 Σεπτεμβρίου.

Αγία Μεγαλόσχημη Μοναχή Ραχήλ. Ημέρα Μνήμης: 26 Σεπτεμβρίου.

Η μεγαλόσχημη μοναχή Ραχήλ (κατά κόσμον Μαρία Korotkov) γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια εμπόρων στην πόλη της επαρχίας Dorogobuzh Σμολένσκ.

Στα 14 της, μαζί με μία παρέα 6 φίλων, πήγαν για ένα καλοκαιρινό προσκύνημα στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, στον τάφο του Αγίου Θεοδοσίου. Μόλις είδαν το τεράστιο πλήθος των προσκυνητών πίστεψαν πως θα καταφέρουν να προσκυνήσουν. Μετακινούμενοι μέσα στο πλήθος σαν να τους έπαιρνε ένα κύμα βρέθηκαν μπροστά στον τάφο του Αγίου Θεοδοσίου. Η Μαρία προσευχόνταν θερμά, εκφράζοντας την επιθυμία της να γίνει μοναχή. Δίπλα στο Ιερό λείψανο του Αγίου στεκόνταν ένας σεβάσμιος και ευγενικός μοναχός ο οποίος της τράβηξε την προσοχή. Φαινόνταν σαν να είχε διαβάσει την σκέψη της και της είπε ότι ο Θεός είχε εισακούσει τις προσευχές της και πως θα εκπληρώνονταν η επιθυμία της. Επίσης της είπε ότι εκείνος βρίσκεται πάντα εκεί. Έμεινε στην Λαύρα με τους φίλους της για 12 ακόμη ημέρες όμως δεν μπόρεσε να ξαναδεί τον μοναχό εκείνο. Κατά την επιστροφή της στο σπίτι, ένας δια Χριστόν σαλός πλησίασε την Μαρία και φώναξε: «Μίλησες με τον ίδιο τον Άγιο Θεοδόσιο και ότι αυτό είναι ένα άγιο κορίτσι»

Μετά από λίγο καιρό πέθανε η μητέρα της. Στα 16 της χρόνια η Μαρία είχε δεχθεί πολλές προτάσεις γάμου τις οποίες με διάφορες προφάσεις αρνιόνταν.

Όταν ήταν 17 ετών η Αγία Ραχήλ τραυμάτισε το μάτι της ενώ μαγείρευε μανιτάρια. Καθώς ο πόνος δεν υποχωρούσε έθεσε την ελπίδα της στην Παναγία και ζήτησε από τον πατέρα της την άδεια να πάει στο μοναστήρι του Μποροντίνο να προσευχηθεί στο λείψανο του Αγίου Γερασίμου και στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Πράγματι ταξίδεψε στο μοναστήρι και προσευχήθηκε θερμά. Κατά την διάρκεια της Παρακλήσεως προς τον Άγιο Γεράσιμο, ένας μοναχός άλειψε με λάδι από το καντήλι του Αγίου το μάτι της. Ο πονός εξαφανίστηκε και θεραπεύτηκε εντελώς. Τότε άκουσε μία εσωτερική φωνή να της υπενθυμίζει ότι είχε κάνει μία υπόσχεση.

Στα 18 της χρόνια θέλησαν να την παντρέψουν με έναν πλούσιο έμπορο. Ζήτησε άδεια από τον πατέρα της να πάει στο μοναστήρι της Αναλήψεως για να προσευχηθεί στην εικόνα της Παναγίας του Σμόλενσκ για αυτόν τον γάμο. Φτάνοντας εκεί ζήτησε από την ηγουμένη να την πάρει ως δόκιμη. Επίσης της ζήτησε να γράψει ένα γράμμα στον πατέρα της και να του εξηγήσει την κατάσταση. Ο πατέρας της έδωσε την συγκατάθεσή του.

Η Αγία Ραχήλ τελούσε με ζήλο το διακόνημά της. Οι άλλες μοναχές την ζήλευαν. Εκείνη τα αντιμετώπιζε όλα με υπομονή και αγάπη. Μία φορά που είχε διακόνημα στην κουζίνα οι άλλες αδελφές την παραπλάνησαν σχετικά με τον αριθμό των μερίδων που έπρεπε να ετοιμάσει.

Έπρεπε να θρέψουν και τους εκατοντάδες εργάτες που είχαν φτάσει για εργασία στο μοναστήρι. Η Αγία Ραχήλ όμως προσευχήθηκε στην Παναγία και οι άλλες μοναχές έμειναν έκπληκτες όταν είδαν πως το φαγητό  όχι μόνο έφτασε, αλλά και περίσσεψε. Μη θέλοντας να τραβήξει την προσοχή επάνω της μετά από αυτό το θαύμα, αποφάσισε να αποτραβηχτεί στο δάσος. 

Ταξίδευε χωρίς χαρτιά, ώστε να μην την στείλουν πίσω στον πατέρα της. Επισκέφτηκε μοναστήρια και σπίτια. Τα ρούχα της ήταν κουρελιασμένα, τόσο που δεν κάλυπταν το σώμα της δεόντως. Μία φορά συναντήθηκε στο δάσος με τον μεγάλο δούκα Κωνσταντίνο Νικολάγιεβιτς και με την βασιλική οικογένεια. Όταν του είπε την ιστορία της και γιατί δεν έχει τα απαραίτητα έγγραφα, εκείνος γρήγορα της έδωσε ένα γράμμα και μία δωρεά για την Μονή Βλαντίτσνυ.

Επίσκέφτηκε για τελευταία φορά στο δάσος τον γέροντα Ιωάννη τον προορατικό. Της είπε τι είναι από το Θεό και τι από τον διάβολο και της έδωσε συμβουλές για την επερχόμενη ζωή της.

Η Αγία Ραχήλ έμεινε σην Μονή Βλαντίτσνυ για 10 χρόνια. Η ρασοφορία της έγινε από τον μητροπολίτη Φιλάρετο και πήρε το όνομα Παυλίνα.

Το 1871 εκλέγει ηγουμένη στην Μονή Μποροντίνο η γερόντισσα Αλεξία η οποία έφερε μαζί της στο μοναστήρι την ρασοφόρα Παυλίνα (Αγία Ραχήλ). Το διακόνημά της ήταν στην κουζίνα. Όντας σε αυτό το διακόνημα έπρεπε να χάνει αρκετές ακολουθίες. Φρόντιζε όμως τις δουλειές της έτσι ώστε να παρευρίσκεται στις ακολουθίες. Το 1885 εκάρη μοναχή με το όνομα Μητροδώρα. Το διακόνημά της τώρα ήταν να περιποιείται το Άγιο Βήμα. Την επόχή εκείνη απέκτησε το διορατικό χάρισμα, ενώ προέβλεπε το τέλος των μοναχών.

Στις 17 Νοεμβρίου 1915, έγινε μεγαλόσχημη μοναχή με το όνομα Ραχήλ. Τώρα πια με το προορατικό και το διορατικό της χάρισμα καθοδηγούσε πνευματικά τις μοναχές και τους προσκυνητές της μονής.

Η Αγία Ραχήλ έζησε στο μοναστήρι εκατό χρόνια. Είδε την Παναγία και πολλούς αγίους. Η Παναγία της εμφανίστηκε και της είπε: «Τις προσευχές σου για τους πιστούς εγώ θα τις εκπληρώνω αμέσως». 

Την τελευταία περίοδο της ζωής της υπέφερε από πληγές στα χέρια και στα πόδια, τα οποία πρήζονταν και αιμορραγούσαν.

Εκοιμήθη στις 26 Σεπτεμβρίου 1928. Η αγιοκατάταξή της έγινε το 1996.

Πηγή: Προσκυνητής