Άγιος παιδομάρτυς Ταρσίζιος της Ρώμης. Ο πρώτος Μάρτυρας της Θείας Ευχαριστίας. Ημέρα Μνήμης: 15 Αυγούστου.
Από μικρή ηλικία ο Άγιος Ταρσίζιος, βοηθούσε τους Ιερείς στις λειτουργικές συνάξεις και γι΄ αυτό το λόγο, τα μαρτυρολόγια τον αναφέρουν ως «Ακόλουθο», που σημαίνει ακόλουθος - βοηθός των Ιερέων στο έργο τους. Το χαρακτηριστικό γεγονός με τον Άγιο Ταρσίζιο έχει ως εξής: όταν είχε ξεσπάσει διωγμός κατά της Εκκλησίας εκείνα τα χρόνια, κάποια μέρα, εμπιστεύθηκαν στον Άγιο Ταρσίζιο τα Τίμια Δώρα, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, για να τα μεταφέρει στους συλληφθέντες μελλοθάνατους χριστιανούς, που βρίσκονταν στις φυλακές.
Στο δρόμο όμως, τον κύκλωσαν ειδωλολάτρες και του ζητούσαν επίμονα να τους παραδώσει αυτό που κρατούσε στο στήθος του. Ο Άγιος Ταρσίζιος αρνήθηκε σθεναρά και τότε αυτοί τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Όταν όμως έσκυψαν για να πάρουν αυτό που κρατούσε ο Ταρσίζιος, διαπίστωσαν έντρομοι, ότι τα Τίμια Δώρα είχαν εξαφανιστεί θαυματουργικά και στα χέρια του νεαρού Αγίου ήταν μόνο το πανί που τα κάλυπτε.
Οι χριστιανοί παρέλαβαν ευλαβικά το άγιο λείψανο του και το μετέφεραν στο κοιμητήριο (κατακόμβη) του τάφου του Αγίου Καλλίστου (στη Ρώμη), όπου μέχρι σήμερα δείχνουν το σημείο του τάφου του.
Αργότερα ο επίσκοπος Ρώμης Δάμασος τοποθέτησε πάνω στον τάφο του, το έξης επίγραμμα: «...Ενώ ο Άγιος Ταρσίζιος έφερε τα μυστήρια του Χριστού, κάποιος με χέρι βέβηλο πήγε να τα μολύνει. Εκείνος όμως προτίμησε να δώσει τη ζωή του, παρά να δώσει τοις κυσίν... τους θείους μαργαρίτες». Το παραπάνω κείμενο στηρίζεται στο Ρωμαϊκό μαρτυρολόγιο: ACTASANCTORUM. AUGUSTITOMUS III.
Σήμερα στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Καραβά της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, τελείται πανηγυρική Σύναξις προς τιμήν του Αγίου Ταρσιζίου, το πρώτο Σάββατο μετά τη γιορτή της Υπαπαντής από όλη τη Νεανική Κίνηση της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς.
ΕΤΕΡΟΣ ΒΙΟΣ.
Ο Άγιος Ταρσίζιος ήταν ένα μικρό αγόρι 10 χρονών που ζούσε στη Ρώμη τον 3ο αιώνα μ.Χ. Από πολύ μικρός πλησίασε την Εκκλησία και βοηθούσε τους ιερείς στη Θεία Λειτουργία. Αν και μικρό παιδί έδειχνε απίστευτη αγάπη για το Θεό. Ο Επίσκοπος Ρώμης τον εκτιμούσε ιδιαίτερα, τον είχε διαρκώς κοντά του, τον δίδασκε για τον Χριστό και όλα έδειχναν πως όταν μεγάλωνε θα γινόταν ένας πολύ καλός ιερέας. Στη Ρώμη την εποχή που ζούσε ο Άγιος Ταρσίζιος ξέσπασε διωγμός εναντίον των Χριστιανών.
Ο Αυτοκράτορας δεν επέτρεπε στους Χριστιανούς να προσεύχονται, να κτίζουν Εκκλησίες και να μιλούν για το Θεό. Όταν κάποιος έκανε το Σταυρό του φανερά ή μιλούσε για το Χριστό συλλαμβάνονταν, φυλακίζονταν και εκτελούνταν. Οι Ρωμαίοι είχαν συλλάβει πολλούς Χριστιανούς και τους κρατούσαν φυλακισμένους μέχρι να αποφασιστεί πότε θα εκτελεστούν. Οι Χριστιανοί δε δείλιαζαν όμως, ήταν έτοιμοι να πεθάνουν παρά να αρνηθούν την πίστη τους και το Χριστό τους, το μόνο που τους στεναχωρούσε ήταν οτι δεν επέτρεπαν στον Επίσκοπο της Ρώμης και τους ιερείς του να μπει στη φυλακή να τους κοινωνήσει. Ήθελαν πολύ πριν πεθάνουν να κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού για να είναι έτοιμοι. Ο Επίσκοπος σκέφθηκε ένα τέχνασμα, κάθε Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία που τελούσαν κρυφά, έδινε στον μικρό Ταρσίζιο ένα κομμάτι από τη Θεία Κοινωνία, ο Άγιος Ταρσίζιος το έκρυβε κάτω απ΄ τα ρούχα του και κρυφά έμπαινε μέσα στη φυλακή και κοινωνούσε τους φυλακισμένους Χριστιανούς χωρίς να τον καταλαβαίνουν οι φύλακες. Επειδή ήταν μικρός δεν τον υποψιάζονταν και έτσι έμπαινε ελεύθερα στη φυλακή.
Μια Κυριακή πήρε από τον Επίσκοπο τη Θεία Κοινωνία και κατευθύνθηκε στη φυλακή όπως έκανε πάντα. Στο δρόμο του μίλησαν μερικά παιδιά, ο Ταρσίζιος όμως συνέχισε το δρόμο μου, τα παιδιά είδαν πως κρατούσε κάτι στα χέρια του και θέλησαν να του το πάρουν, ο Ταρσίζιος όμως επειδή ήξερε πως αν έβλεπαν ότι κρατούσε τη Θεία Κοινωνία θα του την έπαιρναν και θα την έριχναν κάτω έσφιξε με όλη του τη δύναμη πάνω του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γρήγορα μαζεύτηκαν και μεγάλοι που όταν κατάλαβαν ότι το μικρό Χριστιανόπουλο κρατούσε τα Τίμια Δώρα άρχισαν να το κλωτσάνε, να το χτυπάνε και να το ποδοπατούν. Ο Ταρσίζιος όμως προτιμούσε να πεθάνει παρά να αφήσει τη Θεία Κοινωνία στα χέρια τον απίστων. Τα χεράκια του έσφιξαν ακόμα πιο πολύ τα Τίμια Δώρα, δεν άντεξε όμως τα χτυπήματα και πέθανε. Όταν άνοιξαν τα χέρια του η Θεία Κοινωνία είχε εξαφανιστεί, την είχε πάρει ο Θεός για να μην την μολύνουν οι ειδωλολάτρες. Έφυγαν όλοι και άφησαν το νεκρό σώμα του μάρτυρα στο δρόμο.
Οι Χριστιανοί τον παρέλαβαν κρυφά το βράδυ και τον έθαψαν. Αμέσως πάνω στον τάφο του άρχισαν να γίνονται θαύματα. Η Εκκλησία τον ονόμασε Άγιο. Αν και μικρός ο Ταρσίζιος έδειξε οτι η πίστη του ήταν μεγάλη, έφτασε μέχρι το μαρτύριο και ο Θεός τον Αγίασε.
ΤΑΡΣΙΖΙΟΣ
Σ΄ένα δρόμο της Ρώμης πεσμένος
ένας μάρτυς μικρός πληγωμένος,
στο βωμό του Χριστού ξαπλωμένος,
σαν αρνάκι μικρό σφαγιασμένος.
Το χαμόγελο λάμπει στα χείλη
και στα χέρια του κάτι κρατεί
είναι σώμα Χριστού που' χε πάρει
για να φέρει κρυφά στη φυλακή.
Τον Ταρσίζιο έχουν κυκλώσει
αγγελούδια με άσπρα φτερά
συνοδεία μαζί του θα πάνε
εις Πλάστου την ολόθερμη αγκαλιά.
Και σε λίγο ο μάρτυς πεθαίνει
και στεφάνι της δόξης φορεί.
Τέτοια δόξα καθείς τη ζηλεύει,
τέτοια δόξα καθείς την ποθεί.
Ἀπολυτίκιον
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείω έρωτι εμπεπλησμένος, Δώρα τίμια εν κόλποις φέρων, το θανείν υπέρ τούτων αιρούμενος, και ανόμοις μη προδώσας τον Κύριον, ανεδείχθης μαρτύρων το καύχημα, ω Ταρσίζιε, της Ρώμης το βλάστημα, και νέων παίδων χριστιανών αγαλλίαμα, ικέτευε Χριστόν τον Θεόν, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Οι χριστιανοί παρέλαβαν ευλαβικά το άγιο λείψανο του και το μετέφεραν στο κοιμητήριο (κατακόμβη) του τάφου του Αγίου Καλλίστου (στη Ρώμη), όπου μέχρι σήμερα δείχνουν το σημείο του τάφου του.
Αργότερα ο επίσκοπος Ρώμης Δάμασος τοποθέτησε πάνω στον τάφο του, το έξης επίγραμμα: «...Ενώ ο Άγιος Ταρσίζιος έφερε τα μυστήρια του Χριστού, κάποιος με χέρι βέβηλο πήγε να τα μολύνει. Εκείνος όμως προτίμησε να δώσει τη ζωή του, παρά να δώσει τοις κυσίν... τους θείους μαργαρίτες». Το παραπάνω κείμενο στηρίζεται στο Ρωμαϊκό μαρτυρολόγιο: ACTASANCTORUM. AUGUSTITOMUS III.
Σήμερα στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Καραβά της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, τελείται πανηγυρική Σύναξις προς τιμήν του Αγίου Ταρσιζίου, το πρώτο Σάββατο μετά τη γιορτή της Υπαπαντής από όλη τη Νεανική Κίνηση της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς.
ΕΤΕΡΟΣ ΒΙΟΣ.
Ο Άγιος Ταρσίζιος ήταν ένα μικρό αγόρι 10 χρονών που ζούσε στη Ρώμη τον 3ο αιώνα μ.Χ. Από πολύ μικρός πλησίασε την Εκκλησία και βοηθούσε τους ιερείς στη Θεία Λειτουργία. Αν και μικρό παιδί έδειχνε απίστευτη αγάπη για το Θεό. Ο Επίσκοπος Ρώμης τον εκτιμούσε ιδιαίτερα, τον είχε διαρκώς κοντά του, τον δίδασκε για τον Χριστό και όλα έδειχναν πως όταν μεγάλωνε θα γινόταν ένας πολύ καλός ιερέας. Στη Ρώμη την εποχή που ζούσε ο Άγιος Ταρσίζιος ξέσπασε διωγμός εναντίον των Χριστιανών.
Ο Αυτοκράτορας δεν επέτρεπε στους Χριστιανούς να προσεύχονται, να κτίζουν Εκκλησίες και να μιλούν για το Θεό. Όταν κάποιος έκανε το Σταυρό του φανερά ή μιλούσε για το Χριστό συλλαμβάνονταν, φυλακίζονταν και εκτελούνταν. Οι Ρωμαίοι είχαν συλλάβει πολλούς Χριστιανούς και τους κρατούσαν φυλακισμένους μέχρι να αποφασιστεί πότε θα εκτελεστούν. Οι Χριστιανοί δε δείλιαζαν όμως, ήταν έτοιμοι να πεθάνουν παρά να αρνηθούν την πίστη τους και το Χριστό τους, το μόνο που τους στεναχωρούσε ήταν οτι δεν επέτρεπαν στον Επίσκοπο της Ρώμης και τους ιερείς του να μπει στη φυλακή να τους κοινωνήσει. Ήθελαν πολύ πριν πεθάνουν να κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού για να είναι έτοιμοι. Ο Επίσκοπος σκέφθηκε ένα τέχνασμα, κάθε Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία που τελούσαν κρυφά, έδινε στον μικρό Ταρσίζιο ένα κομμάτι από τη Θεία Κοινωνία, ο Άγιος Ταρσίζιος το έκρυβε κάτω απ΄ τα ρούχα του και κρυφά έμπαινε μέσα στη φυλακή και κοινωνούσε τους φυλακισμένους Χριστιανούς χωρίς να τον καταλαβαίνουν οι φύλακες. Επειδή ήταν μικρός δεν τον υποψιάζονταν και έτσι έμπαινε ελεύθερα στη φυλακή.
Μια Κυριακή πήρε από τον Επίσκοπο τη Θεία Κοινωνία και κατευθύνθηκε στη φυλακή όπως έκανε πάντα. Στο δρόμο του μίλησαν μερικά παιδιά, ο Ταρσίζιος όμως συνέχισε το δρόμο μου, τα παιδιά είδαν πως κρατούσε κάτι στα χέρια του και θέλησαν να του το πάρουν, ο Ταρσίζιος όμως επειδή ήξερε πως αν έβλεπαν ότι κρατούσε τη Θεία Κοινωνία θα του την έπαιρναν και θα την έριχναν κάτω έσφιξε με όλη του τη δύναμη πάνω του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γρήγορα μαζεύτηκαν και μεγάλοι που όταν κατάλαβαν ότι το μικρό Χριστιανόπουλο κρατούσε τα Τίμια Δώρα άρχισαν να το κλωτσάνε, να το χτυπάνε και να το ποδοπατούν. Ο Ταρσίζιος όμως προτιμούσε να πεθάνει παρά να αφήσει τη Θεία Κοινωνία στα χέρια τον απίστων. Τα χεράκια του έσφιξαν ακόμα πιο πολύ τα Τίμια Δώρα, δεν άντεξε όμως τα χτυπήματα και πέθανε. Όταν άνοιξαν τα χέρια του η Θεία Κοινωνία είχε εξαφανιστεί, την είχε πάρει ο Θεός για να μην την μολύνουν οι ειδωλολάτρες. Έφυγαν όλοι και άφησαν το νεκρό σώμα του μάρτυρα στο δρόμο.
Οι Χριστιανοί τον παρέλαβαν κρυφά το βράδυ και τον έθαψαν. Αμέσως πάνω στον τάφο του άρχισαν να γίνονται θαύματα. Η Εκκλησία τον ονόμασε Άγιο. Αν και μικρός ο Ταρσίζιος έδειξε οτι η πίστη του ήταν μεγάλη, έφτασε μέχρι το μαρτύριο και ο Θεός τον Αγίασε.
ΤΑΡΣΙΖΙΟΣ
Σ΄ένα δρόμο της Ρώμης πεσμένος
ένας μάρτυς μικρός πληγωμένος,
στο βωμό του Χριστού ξαπλωμένος,
σαν αρνάκι μικρό σφαγιασμένος.
Το χαμόγελο λάμπει στα χείλη
και στα χέρια του κάτι κρατεί
είναι σώμα Χριστού που' χε πάρει
για να φέρει κρυφά στη φυλακή.
Τον Ταρσίζιο έχουν κυκλώσει
αγγελούδια με άσπρα φτερά
συνοδεία μαζί του θα πάνε
εις Πλάστου την ολόθερμη αγκαλιά.
Και σε λίγο ο μάρτυς πεθαίνει
και στεφάνι της δόξης φορεί.
Τέτοια δόξα καθείς τη ζηλεύει,
τέτοια δόξα καθείς την ποθεί.
Ἀπολυτίκιον
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείω έρωτι εμπεπλησμένος, Δώρα τίμια εν κόλποις φέρων, το θανείν υπέρ τούτων αιρούμενος, και ανόμοις μη προδώσας τον Κύριον, ανεδείχθης μαρτύρων το καύχημα, ω Ταρσίζιε, της Ρώμης το βλάστημα, και νέων παίδων χριστιανών αγαλλίαμα, ικέτευε Χριστόν τον Θεόν, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου