Eυάγγελος το θείον εκ ξίφους τέλος,
Eυαγγελισμόν είχε του θείου στέφους.
Αυτός ο μακάριος διάδοχος του αγίου Αποστόλου Ανδρέα, είναι ο πρώτος γνωστός επίσκοπος της Επαρχίας Τόμεως (σήμερα Κωνστάντζα) που υπαγόταν στην Δακία του Πόντου (Μικρή Σκυθία ή Ντομπρότζεα). Ο επίσκοπος Ευαγγελικός ποίμανε τους ντόπιους χριστιανούς που ήταν δακο-ρουμάνοι και κατοικούσαν στις εκβολές του Δούναβη και σ’ όλη την Δακία του Πόντου, την τελευταία δεκαετία του 3ου αιώνα. Η επισκοπή Τόμεως υπήρχε ασφαλώς πολύ παλαιότερα απ’ αυτόν τον καιρό, δεδομένου ότι ο χριστιανισμός διαδόθηκε στο έδαφος της χώρας μας από τον άγιο Απόστολο Ανδρέα, τον Πρωτόκλητο, από τα μισά ακόμη του πρώτου αιώνα, όπως λέει ο Ευσέβιος Καισαρείας στο βιβλίο του «Εκκλησιαστική Ιστορία» Βιβλίο 3ο.
Ο επίσκοπος Ευαγγελικός, καταγόμενος από την Θράκη, οδήγησε στην εν Χριστώ πίστη πολλούς κατοίκους της Μικρής Σκυθίας, η οποία είχε παραμείνει ακόμη στο σκοτάδι της ειδωλολατρείας. Γι’ αυτόν γίνεται λόγος στο γραπτό μαρτύριο των αγίων Επίκτητου ιερέα και Αστίωνα μοναχού, που μαρτύρησαν για την αγάπη του Χριστού στην πόλη Αλμυρίδα (σήμερα Ντουναβάτς), ελληνική πόλη, στον κόλπο του Δούναβη ευρισκομένη, στις 8 Ιουλίου, κατά την περίοδο του διωγμού από τον Διοκλητιανό. Αυτή η γραπτή μαρτυρία υποστηρίζει ανεπιφύλακτα ότι «ο μακάριος Ευαγγελικός ήταν επίσκοπος και ο πρώτος ποιμενάρχης της αγίας Εκκλησίας του Χριστού εκείνης της επαρχίας, δηλαδή της Μικρής Σκυθίας» (ή Ντομπρότζεα).
Στο παραπάνω μαρτύριο λέγεται ότι οι γονείς του μάρτυρα Αστίωνα, καταγόμενοι από την Μικρά Ασία, ήλθαν στην Τόμι προς αναζήτηση του παιδιού τους, εκεί μεταστράφηκαν στον χριστιανισμό από τον ιερέα Μπονώση και κατόπιν βαπτίσθηκαν από τον επίσκοπο Ευαγγελικό στην Αλμυρίδα την 14η ημέρα μετά από το μαρτύριο των αγίων Επίκτητου και Αστίωνα.
Πιστεύεται ότι ο ίδιος ο Επίσκοπος Ευαγγελικός, έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου, θανατωθείς από τον ίδιο τον αυτοκράτορα, για την μεγάλη αγάπη και τον ζήλο που είχε για τον Χριστό.
Η εικόνα είναι έργο του Εργαστηρίου Αγιογραφίας Κωνσταντίνου Αντώνη.
