Ἅγιος Ρούμων, Ἐπίσκοπος Τάβιστοκ (Ἀγγλία). Ήμερα Μνήμης: 30 Αὐγούστου.

Ἅγιος Ρούμων, Ἐπίσκοπος Τάβιστοκ (Ἀγγλία). Ήμερα Μνήμης: 30 Αὐγούστου.

῾Ο Ἅγιος Ρούμων (St. Rumon, Ronan, Ruadan, Ruan), τιμᾶται ἀπὸ ἀμνημονεύτων χρόνων, ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἁγίους τῆς Ντουμνονία (Dumnonia) καὶ ἰδιαίτερα ὡς προστάτης τῆς πόλεως Τάβιστοκ (Tavistock) καὶ τοῦ ὁμώνυμου χωριοῦ Ρομανσλέϊχ (Romansleigh) στὸ Ντέβον (Devon), καθὼς καὶ μερικῶν οἰκισμῶν στὴν Κορνουάλλη (Cornwall).

Δυστυχῶς, παρὰ τὴν δημοτικότητά του καὶ τὴν εὐρεία λατρεία του, ἐλάχιστες ἀξιόπιστες πληροφορίες γιὰ τὸν Ἅγιο αὐτὸ εἶναι γνωστὲς – ὁ πρώϊμος Βίος του χάθηκε καὶ οἱ ὑπάρχουσες πηγὲς εἶναι πολὺ συγκεχυμένες.

Αὐτὸ ποὺ εἶναι γνωστὸ μὲ βεβαιότητα εἶναι, ὅτι ὑπῆρξε ἄξιος Ἱεραπόστολος, Ἱεροκήρυξ καὶ ἱδρυτὴς Ἐκκλησιῶν καὶ Μοναστηριῶν στὴν Δυτικὴ Χώρα τῆς Ἀγγλίας, κάποιο διάστημα τῆς ζωῆς του Ἐρημίτης, καὶ ἔπειτα πιθανώτατα Ἐπίσκοπος τοῦ Κρέντιτον (Crediton) στὸ Ντέβον.

Ὁ Ἅγιος Ρούμων πιθανὸν νὰ γεννήθηκε στὴν Βρεττάνη, νὰ ἐκπαιδεύθηκε στὴν Μοναχικὴ ζωὴ στὴν Ἰρλανδία καὶ ἐν συνεχείᾳ γιὰ πολλὰ ἔτη νὰ  ἐκήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὴν Ντουμνονία καὶ πιθανῶς σὲ ἄλλες περιοχές. Ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ τὸ ἔτος 560.

Δὲν ἦταν ὁ μόνος Ἱεραπόστολος στὴν Ντουμνονία ἐκείνη τὴν ἐποχὴ τῆς ἀναβιώσεως τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανισμοῦ στὴν περιοχή: ἄλλοι Ἅγιοι ὅπως ὁ Κέας (ὁ ἱδρυτὴς τῶν Μοναστηριῶν τοῦ Στρὶτ στὸ Σόμερσετ-Street Somerset καὶ τοῦ Λάντκι-Lanky, στὸ Ντέβον, † Μνήμη: 5η Νοεμβρίου) καὶ ὁ Γιλδάσιος ὁ Σοφὸς (ζοῦσε ἀσκητικὴ ζωὴ στὴν Ντουμνονία γιὰ μερικὰ χρόνια, † Μνήμη: 29η Ἰανουαρίου, μπορεῖ κάλλιστα νὰ ἦταν σύντροφοί του.

Ὁ ἱστορικὸς Γουΐλιαμ (William of Malmesbury) ἐπισκέφθηκε τὸ ἱερὸ τοῦ Ἁγίου Ρούμωνος περίπου τὸ 1120, ἀλλὰ δὲν κατώρθωσε νὰ διακρίνη πολλὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ζωή του, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὅτι ὑπῆρξε Ἐπίσκοπος.

Ὡρισμένοι σύγχρονοι ἐρευνητές, ὅπως ὁ Ντὸμπλ (Doble), ὑποστηρίζουν, ὅτι ὁ Ρούμων ἦταν Μοναχὸς τῆς Μονῆς Γκλάστονμπερι στὸ Σόμερσετ (ὅπου φυλάχθηκε ἀργότερα ἕνα μικρὸ τμῆμα τῶν Λειψάνων του) καὶ ἵδρυσε Μοναστήρια στὴν χερσόνησο Λιζὰρντ στὴν Κορνουάλη.

Ὁποιαδήποτε καὶ ἂν εἶναι ἡ ἀλήθεια, ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἐξακολουθεῖ νὰ μνημονεύεται καὶ νὰ τιμᾶται στὴν Βρεττάνη, τὸ Ντέβον, τὴν Κορνουάλη, τὸ Σόμερσετ (ἰδίως στὸ Γκλάστονμπερυ), τὴν δυτικὴ καὶ ἀνατολικὴ Ἀγγλία (ἀκόμη καὶ σὲ τόσο μακρινὲς περιοχὲς ὅπως τὸ Νόργουϊτς καὶ τὸ Ράμσεϋ) καὶ τιμᾶται σήμερα ἀπὸ Ὁρθoδόξους Χριστιανούς.

Καταγράφηκε, ὅτι τὰ Λείψανά του μεταφέρθηκαν ἀπὸ τὸ πρώϊμο κελτικὸ Μοναστήρι Ρουὰν Λάνιχορν (Ruan Lanihorne) στὴν Κορνουάλη, τὸ ἀρχαιότερο κέντρο τῆς λατρείας του, στὸ Τάβιστοκ (σήμερα ἐμπορικὴ πόλις στὸ δυτικὸ Ντέβον στὴν ἄκρη τοῦ ἐθνικοῦ πάρκου Ντάρτμουρ), τὸ 981 ἀπὸ τὸν Ὀρντοῦλφο (Ordulph), Κόμη τοῦ Ντέβον καὶ τῆς Κορνουάλης, ὁ ὁποῖος τὸ ἴδιο ἔτος ἵδρυσε ἕνα Μοναστήρι πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας μας καὶ τοῦ Ἁγίου Ρούμωνος στὴν πόλι αὐτή.

Τὸ Μοναστήρι αὐτὸ ἔγινε ἀπὸ τότε τὸ μεγαλύτερο κέντρο τιμῆς τοῦ Ἁγίου καὶ προσείλκυε χιλιάδες προσκυνητῶν, οἱ ὁποῖοι προσήρχοντο στὰ θαυματουργὰ Λείψανά του εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος.

Τὸ Μοναστήρι λεηλατήθηκε καὶ καταστράφηκε ἀπὸ τοὺς Δανοὺς τὸ 997, ἀλλὰ ἀνοικοδομήθηκε πάλι, καὶ εἶχε πολὺ σύντομα τὴν παλιά του αἴγλη.

Τὸ Μοναστήρι τοῦ Τάβιστοκ κατὰ τὸν Μεσαίωνα ἔγινε τὸ δεύτερο πλουσιώτερο Μοναστήρι στὸ Ντέβον. Ὡστόσο, τμήματα τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ρούμωνος (συμπεριλαμβανομένης τῆς Κάρας του) διανεμήθησαν σὲ ἄλλες τοποθεσίες καὶ περιοχές, ἰδίως στὴν Βρεττάνη.

Περίπου τὸ 1538 τὸ μεγάλο Μοναστήρι τῆς 

Παναγίας καὶ τοῦ Ἁγίου Ρούμωνος στὸ Τάβιστοκ διαλύθηκε κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Μεταρρυθμίσεως, ἡ περιβεβλημένη μὲ κοσμήματα λάρνακα τοῦ Ὁσίου Ρούμωνος συντρίφθηκε ἀπὸ τοὺς εἰκονομάχους καὶ ὁ κύριος Ναὸς τοῦ Μοναστηριοῦ κατεδαφίσθηκε.