Αγία Παρθενομάρτυς Φιλουμένα (ή Φιλομένα) εκ Νήσου Κερκύρας και εν Ρώμη αθλήσασα. Ημέρα μνήμης: 10 Αυγούστου.

Αγία Παρθενομάρτυς Φιλουμένα (ή Φιλομένα) εκ Νήσου Κερκύρας και εν Ρώμη αθλήσασα. Ημέρα μνήμης: 10 Αυγούστου.

 Αγία Φιλουμένα

Η Αγία Φιλουμένα ήταν Ελληνίδα πριγκίπισσα και γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 10 Ιανουαρίου 291. Μαρτύρησε 13 ετών στη Ρώμη στις 10 Αυγούστου του 304 από τον Διοκλητιανό ο οποίος ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας τα έτη 284-305. Το όνομά της σημαίνει “κόρη του φωτός” και είναι προστάτιδα Αγία των νηπίων και της νεολαίας.

Οι γονείς της ήταν βασιλείς και διοικούσαν ένα μικρό κράτος στην Ελλάδα. Ήταν ειδωλολάτρες και δεν είχαν παιδιά. Καθημερινά προσεύχονταν και έκαναν θυσίες στους ψεύτικους θεούς προκειμένου να τους χαρίσουν ένα παιδί όμως μάταια και η θλίψη τους ήταν μεγάλη.

Ένας γιατρός από τη Ρώμη που ονομαζόταν Πούμπλιος ζούσε στο παλάτι στην υπηρεσία του πατέρα της. Αυτός ο γιατρός ήταν Χριστιανός. Βλέποντας τη θλίψη των γονέων της, με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος, μίλησε σε αυτούς για τον Χριστιανισμό και υποσχέθηκε να προσευχηθεί γι 'αυτούς αν δεχόντουσαν να λάβουν το Άγιο βάπτισμα και να γίνουν Χριστιανοί. Η χάρη που συνόδευε τα λόγια του Πουμπλίου φώτισε τις καρδίες των γονιών της, πίστεψαν στον Χριστό και βαπτίστηκαν Χριστιανοί. Οι γονείς της αμέσως μετά την μεταστροφή τους στην χριστιανική πίστη ζούσαν κάθε μέρα μέσα στη Χαρά του Θεού, όπως ακριβώς τους είχε υποσχεθεί ο Πούμπλιος. Ο Πανάγαθος Θεός τους χάρισε και ένα κορίτσι. Κατά τη στιγμή της γέννησής της, της έδωσαν το όνομα "Lumena", που σημαίνει φως ως σημάδι του Φωτός της Πίστης μέσα στην οποία ζούσαν. Την ημέρα του βαπτίσματός της την ονόμασαν Φιλουμένα, δηλαδή «Κόρη του Φωτός», γιατί εκείνη την ημέρα γεννήθηκε μέσα στην αληθινή Πίστη. Η αγάπη που είχαν οι γονείς της ήταν ήταν τόσο μεγάλη που την είχαν πάντα μαζί τους.

Πραγματοποιώντας η οικογένεια ένα ταξίδι στην Ρώμη προκειμένου να ζητήσει ακρόαση από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, ο οποίος απειλούσε με πόλεμο το βασίλειο του Έλληνα βασιλιά, πήραν μαζί τους και την Αγία Φιλουμένα. Όταν η οικογένεια της Αγίας έφτασε στη Ρώμη, επισκέφθηκαν τα ανάκτορα και παρουσιάστηκαν ενώπιον του αυτοκράτορα προκειμένου να διαπραγματευθούν. Μόλις ο αυτοκράτορας αντίκρυσε τη νεαρή μάρτυρα αμέσως καταλήφθηκε από πόθο για την Αγία και δεν έπαψε να την κοιτάζει και να την θαυμάζει καθ’ όλη τη διάρκεια που ο πατέρας της προσπαθούσε να υπερασπιστεί το βασίλειό του και τους υπηκόους του.

Αγία Φιλουμένα

Μόλις ο πατέρας της έπαψε να μιλάει, ο αυτοκράτορας θέλοντας να τον απαλλάξει  από κάθε φόβο, αλλά και για να πετύχει το σκοπό υποσχέθηκε το εξής: «Θα θέσω στη διάθεσή σας όλη τη δύναμη της αυτοκρατορίας. Ζητώ μόνο ένα πράγμα, αυτό είναι το χέρι της κόρης σας». Ο πατέρας της, εκθαμβωμένος από αυτή την τιμή αλλά και σκεπτόμενος το καλό του βασιλείου του και των υπηκόων του δέχτηκε το αίτημα του αυτοκράτορα και υποσχέθηκε το χέρι της Αγίας.

Όταν επέστρεψαν στην πατρίδα τους, ο Πατέρας και η Μητέρα της έκαναν ό, τι μπορούσαν για να την πείσουν προκειμένου να δεχτεί την πρόταση του αυτοκράτορα. Η Αγία τότε τους απάντησε: «Θέλετε, για την αγάπη ενός ανθρώπου, να σπάσω τον όρκο παρθενίας που έχω πάρει για τον Ιησού Χριστό; Η παρθενία μου ανήκει σε αυτόν».

«Αλλά είσαι νέα, πολύ νέα», απάντησε ο πατέρας της, «να έχεις πάρει μια τόσο μεγάλη δέσμευση» και προσχώρησε στις πιο τρομερές απειλές προκειμένου να πείσει την Αγία να δεχτεί το χέρι του Διοκλητιανού. Η χάρης όμως του Θεού σκέπασε την Αγία και ο πατέρας της, που δεν μπορούσε πλέον να κάνει τίποτα ώστε να αποδεσμευτεί από την υπόσχεση που είχε δώσει στον αυτοκράτορα, αναγκάστηκε από τον αυτοκράτορα να παρουσιαστούν στα βασιλικά ανάκτορα.

Η Αγία έπρεπε να αντέξει για λίγο καιρό μια νέα επίθεση από τον θυμωμένο πατέρα της. Η μητέρα της, ενώνοντας τις προσπάθειές της μαζί με αυτές του πατέρα της ώστε να την πείσουν να δεχτεί την πρόταση του αυτοκράτορα έπεφταν στο κενό. Ξύλο, απειλές, όλα χρησιμοποιήθηκαν για να συμμορφωθεί η Αγία στις εντολές του αυτοκράτορα και των γονιών της. Τελικά, οι δύο γονείς της γεμάτοι απόγνωση πέφτουν στα γόνατά της με δάκρυα στα μάτια τους της λένε: «Παιδί μας λυπήσου τον πατέρα σου, τη μητέρα σου, τη χώρα σου, τη χώρα μας, τους υπηκόους μας».

'Όχι! Όχι, τους απάντησε η Αγία. «Η παρθενία μου, την οποία έχω υποσχεθεί στον Θεό, και ο όρκος που έχω δώσει στον γλυκό μου Ιησού έρχεται πάνω από όλα, πάνω από εσάς, πάνω από τη χώρα μου. Βασίλειό μου είναι ο Παράδεισος».

Η απάντηση της Αγίας έριξαν σε απελπισία τους γονείς της οι οποίοι την έφεραν ενώπιον του αυτοκράτορα, ο οποίος από την πλευρά του έκανε τα πάντα προκειμένου να την κερδίσει. Αλλά τόσο οι υποσχέσεις του όσο και οι απειλές του έπεσαν στο κενό. Τότε ο αυτοκράτορας εξοργισμένος διέταξε να δέσουν την Αγία με βαριές αλυσίδες και να την πετάξουν μέσα σε μια σκοτεινή φυλακή χωρίς νερό και τροφή σκεπτόμενος ότι η ντροπή, ο φόβος και η ταλαιπωρία θα κάμψουν το θάρρος της Αγίας. Μετά από μερικές ημέρες, ο αυτοκράτορας έδωσε εντολή για να χαλαρώσουν οι αλυσίδες της, και να της δώσουν λίγο νερό και τροφή. Ανανέωσε τις επιθέσεις του, μερικές από τις οποίες θα ήταν θανατηφόρες αν δεν την προστάτευε η Χάρης του Θεού.

Η Αγία προσευχόταν όλη μέρα με θέρμη μέσα στην φυλακή και δεν έπαυε να φέρνει συνέχεια στο νου της τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και την Μητέρα του τη γλυκιά μας Παναγία. Η αιχμαλωσία της Αγίας κράτησε 37 μέρες όταν ξαφνικά το σκοτεινό και υγρό κελί της πλημμύρισε από Ουράνιο Φως και μέσα σε αυτό είδε την Παναγία να κρατά τον Ιησού Βρέφος. «Η κόρη μου», της είπε, «τρεις μέρες ακόμα σε αυτή την φυλακή και μετά από σαράντα μέρες θα αφήσεις αυτόν τον κόσμο».

Τα λόγια αυτά της Θεομήτορος πλημμύρισαν χαρά την Αγία όμως και αγωνία καθώς η Μητέρα του Θεού της είπε ότι τρομερά βασανιστήρια την περιμένουν για την Αγάπη του Χριστού.

«Έχε πίστη και θάρρος, παιδί μου», της απάντησε η Παναγία, Εγώ θα σε βοηθήσω. Η αδυναμία της ανθρώπινης φύσης σου σε έχει σκεπάσει όμως την ώρα των δοκιμασιών σου θα έρθει η  Χάρης του Παναγίου Πνεύματος και θα σε σκεπάσει και θα νικήσεις όλες τις παγίδες του πονηρού. Παραστάτης σου στον αγώνα σου θα είναι και ο Αρχιστράτηγος Γαβριήλ που το όνομά του σημαίνει Δύναμη μου είναι Ο Θεός και σε ενδυναμώνει τις δύσκολες αυτές ώρες. Τα λόγια αυτά της Παρθένου Μαρίας έδωσαν ξανά θάρρος στην Αγία και τότε το όραμα χάθηκε αφήνοντας μέσα στη φυλακή ένα ουράνιο άρωμα.

Αυτά για τα οποία η Υπεραγία Θεοτόκος είχε προετοιμάσει την Αγία δεν άργησαν να συμβούν. Ο Διοκλητιανός, εξοργισμένος που δεν κατάφερε να κάμψει το φρόνημα της Αγίας, αποφάσισε να τιμωρήσει δημόσια την Αγία Φιλουμένα. Έτσι έδωσε εντολή να την ξεγυμνώσουν σε δημόσια θέα και να την μαστιγώσουν σκληρά. «Επειδή δεν ντρέπεται να προτιμήσει έναν εγκληματία που καταδικάστηκε σε θάνατο πάνω στο Σταυρό από τον δικό του λαό, αντί ενός αυτοκράτορα, της αξίζει να την μεταχειριστώ όπως έναν κοινό εγκληματία» απάντησε ο αυτοκράτορας.

Οι φύλακες τότε την έδεσαν σε ένα στύλο  παρουσία των μεγάλων ανδρών του δικαστηρίου και πλήθος λαού και άρχισαν να μαστιγώνουν το σώμα της Αγίας με βία. Όλο το σώμα της Αγίας είχε γίνει μία ανοιχτεί πληγή, όμως η Χάρης του Θεού σκέπαζε την Αγία και παρόλη την ασθενή της φύση άντεχε το φρικτό βασανιστήριο.

Ο τύραννος την οδήγησε πίσω στο μπουντρούμι, περιμένοντας να πεθάνει. Όμως Ουράνιο Φως πλημμύρισε ξανά το κελί και δύο ολόλευκοι Άγγελοι φάνηκαν και θεράπευσαν τις πληγές της Αγίας.

Όταν ο αυτοκράτορας ενημερώθηκε από τους φύλακες για το τι είχε συμβεί μέσα στο κελί, διέταξε να φέρουν την Αγία ενώπιον του. Ο αυτοκράτορας παρακολουθούσε την Αγία με πόθο και προσπάθησε να την πείσει ότι οφείλει την επούλωσή της και την ανάκτηση της δύναμης της στον Δία, έναν άλλο θεό που ο ίδιος, ο αυτοκράτορας, είχε στείλει. Προσπάθησε να με εντυπωσιάσει με την πεποίθηση ότι ο Δίας θέλησε να γίνει αυτοκράτειρα της Ρώμης. Συνδυάζοντας αυτά τα σαγηνευτικά λόγια με υποσχέσεις για μεγάλες τιμές, ο Διοκλητιανός προσπάθησε να κερδίσει την Αγία και να την πείσει να τον παντρευτεί, προσπαθώντας να ολοκληρώσει το έργο της κόλασης που είχε αρχίσει. Το Άγιο Πνεύμα όμως γέμισε την Αγία με δύναμη και απέρριψε όλες τις τιμές και τις προτάσεις του Διοκλητιανού και να παραμείνει σταθερή στην πίστη της και στην αγάπη του Χριστού.

Τότε, ο φρενήρης αυτοκράτορας φοβερά εξοργισμένος, διέταξε έναν φύλακας να αλυσοδέσει μια άγκυρα γύρω από το λαιμό της Αγίας και να την ρίξουν στα παγωμένα νερά του Τίβερη να πνιγεί. Η εντολή εκτελέστηκε. Ο δήμιος έδεσε μία άγκυρα στο λαιμό της Αγίας Φιλουμένας και την έριξε στον Τίβερη. Καθώς η Αγία ήταν στο νερό,  ο Θεός έστειλε δύο Αγγέλους που έκοψαν την αλυσίδα από το λαιμό της Αγίας. Η άγκυρα έπεσε στο βυθό του ποταμού, όπου χωρίς αμφιβολία παραμένει εκεί μέχρι σήμερα. Οι Άγγελοι μετέφεραν την Αγία στις όχθες του ποταμού μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παρευρισκόμενων χωρίς να έχει τραυματιστεί και χωρίς να έχει βραχεί έστω και μία τρίχα από την κεφαλή της.

Μπροστά σε αυτό το θαύμα η Αγία και όσοι ήταν στις όχθες του ποταμού έκλαψαν από χαρά και ανέπεμψαν ύμνους και προσευχές στον Ζωοδότη Χριστό. Πολλοί ειδωλολάτρες βλέποντας αυτό το θαύμα μετανόησαν και πίστεψαν στο Χριστό και βαπτίστηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος διακηρύσσοντας την πίστη τους στον Αληθινό Θεό. Ο Διοκλητιανός απέδωσε το θαύμα στη χρήση μαγείας. Τότε ο αυτοκράτορας έδωσε διαταγή να περιφέρουν στους δρόμους της Ρώμης την Αγία και να τρυπήσουν το σώμα της Αγίας με βέλη. Το αίμα της Αγίας έτρεχε άφθονο όμως η ίδια δεχόταν τα βέλη χωρίς να χάνει τις αισθήσεις της. Ο Διοκλητιανός νομίζοντας ότι η Αγία του Θεού αυτή τη φορά θα πεθάνει διέταξε τους φρουρούς να την μεταφέρουν πίσω στο μπουντρούμι. Όμως ω του θαύματος η Αγία έπεσε σε γλυκό ύπνο και όταν ξύπνησε ήταν τελείως θεραπευμένη.

Ο Διοκλητιανός πληροφορήθηκε και γι’ αυτό το θαύμα και φώναξε με οργή, «ας αφήσουμε να τρυπηθεί με αιχμηρά βέλη και δεύτερη φορά και να την αφήσουμε να πεθάνει μέσα σε φρικτούς πόνους», οι δήμιοι έσπευσαν να τον υπακούσουν. Και πάλι, οι τοξότες συγκέντρωσαν όλη τη δύναμή τους, αλλά τα βέλη αυτή τη φορά δεν έβρισκαν τον στόχο τους και πήγαιναν δεξιά - αριστερά από το σημείο που είχαν στήσει την Αγία. Ο Διοκλητιανός που ήταν παρών απέδωσε ξανά το θαύμα σε άσκηση μαγείας και σκέφτηκε ότι η δράση της φωτιάς θα μπορούσε να καταστρέψει την επίδραση της μαγείας, διέταξε να τοποθετήσουν τα βέλη σε πυρακτωμένο φούρνο και με αυτά να στοχεύσουν την Αγία Μάρτυρα στη καρδιά. Οι τοξότες υπάκουσαν και εκτέλεσαν την διαταγή του αυτοκράτορα. Όμως το θαύμα και πάλι έγινε. Τα βέλη άλλαζαν πορεία και επέστρεφαν πίσω στους τοξότες. Έξι από τους τοξότες σκοτώθηκαν. Αρκετοί που ήταν παρόντες στο μαρτύριο τη Αγίας, βλέποντας αυτό το θαύμα, απαρνήθηκαν τα είδωλα και δήλωσαν δημόσια την πίστη τους στον Ένα Θεό.

Οι ψαλμωδίες και οι προσευχές που αναπέμπονταν εξόργισαν τον τύραννο ο οποίος χωρίς καμία καθυστέρηση έδωσε εντολή να δώσουν τέλος στη ζωή της Αγίας κόβοντάς της το κεφάλι. Έτσι η  Αγία μας παρέδωσε την Αγία της ψυχή στον στεφανοδότη  Χριστό χαρίζοντάς της μία θέση στον Παράδεισο στον χορό των υπόλοιπων Αγίων. Ήταν ημέρα Παρασκευή 3η ώρα. Το σώμα της Αγίας μεταφέρθηκε και θάφτηκε με τιμές στις Κατακόμβες της Αγίας Πρισίλλας.

Το μαρτύριο της Αγίας Φιλουμένας.

Στις 24 Μαϊου 1802 στις Κατακόμβες της Αγίας Πρισίλλας στη Via Salaria Nova βρέθηκε μια επιγραφή ενός τάφου (χώρος σκαμμένος στό βράχο). Ο τάφος εξετάστηκε προσεχτικά και την επόμενη ημέρα ανοίχτηκε. Ο τάφος ήταν σφραγισμένος με τρείς πλάκες στις οποίες ήταν γραμμένη η ακόλουθη επιγραφή: Lumena paxte cumfi.

Οι κατακόμβες της Αγίας Πρισίλλας, Το ελληνικό παρεκκλήσι κοντά στην θέση στην οποία βρέθηκαν τα Ιερά Λείψανα της Αγίας Φιλουμένας.

Τα γράμματα ήταν σε κόκκινο χρώμα και περιβάλλονται με χριστιανικά σύμβολα. Μετά από μια μικρή μελέτη, ήταν προφανές ότι αυτές οι μικρές πλάκες είχαν τοποθετηθεί με λάθος σειρά, είτε επειδή είχαν τοποθετηθεί με μεγάλη βιασύνη ή επειδή αυτοί που τα τοποθέτησαν δεν ήταν εξοικειωμένοι με τη Λατινική γλώσσα και έτσι τα τοποθέτησαν σε λάθος σειρά. Τοποθετημένα σωστά διαβάζονται ως εξής: Pax tecum Filumena! Δηλαδή “Ειρήνη σε εσένα, Φιλουμένα!”

Οι 3 πλάκες με το όνομά της και την επιγραφή Pax tecum Filumena! “Ειρήνη σε σένα, Φιλουμένα!”

Εντός του τάφου βρέθηκαν τα ιερά Λείψανα της Αγίας και δίπλα στο κεφάλι της ήταν ένα μικρό γυάλινο φιαλίδιο με απομεινάρια αίματος που ανήκε στην Αγία και είχε συλλεχθεί μετά το μαρτύριό της (αποκεφαλισμό) όπως συνηθιζόταν την εποχή εκείνη. Αυτό το αίμα χαλάρωσε από τα σπασμένα κομμάτια του αγγείου στο
οποίο τηρούνταν, και τοποθετήθηκε προσεκτικά σε μία κρυστάλλινη λάρνακα. Οι παριστάμενοι, μεταξύ των οποίων ήταν άνδρες μεγάλης μάθησης, έμειναν έκπληκτοι βλέποντας ότι αυτά τα μικρά σωματίδια του αίματος έλαμπαν σαν μαυρισμένο χρυσό ή ασήμι, ή σαν διαμάντια και πολύτιμα κοσμήματα ή σαν περίλαμπρα στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Αυτό το εξαιρετικό φαινόμενο συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Το γυάλινο αγγείο με το αίμα του Μαρτυρίου της Αγίας.

Το 1961, μερικοί υποστήριξαν ότι υπήρχαν αρώματα στο βάζο και όχι αίμα. Το 2003, ο Giovanni Braschi, είχε στην κατοχή του κάποια μικροθραύσματα του περιεχομένου του αγγείου από γυαλί όπου αναλύθηκαν με τις πιο σύγχρονες μεθόδους. Αυτές οι δοκιμές επιβεβαίωσαν, χωρίς αμφιβολία, την παρουσία του αίματος στο αγγείο.

Τα ευλογημένα Ιερά Λείψανά της φυλάσσονταν στην αφάνεια των Κατακομβών της Αγίας Πρισίλλας για 1500 χρόνια περίπου. Αλλά ο Θεός είναι θαυμαστός στους Αγίους Του. Ο Θεός που επέτρεψε να παραμείνουν κρυμμένα για 1500 χρόνια τώρα πραγματοποιεί με τα Ιερά της Λείψανα θαύματα προς όλους όσους προστρέχουν με πίστη και επικαλούνται το όνομα της Αγίας.

Στον τάφο της Αγίας Φιλουμένας βρέθηκαν χαραγμένα και τα σύμβολα του μαρτυρίου της: ένας κρίνος και ένας φοίνικας τα οποία δείχνουν την παρθενία της και το Μαρτύριό της αντίστοιχα, αλυσίδες, μια άγκυρα, ένα μαστίγιο και τρία βέλη σύμβολα των φρικτών βασανιστηρίων της και ότι η Μάρτυς έμεινε πιστή μέχρι τέλους στην αγάπη του Χριστού.

Απολυτίκιο
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Πεντεκαίδεκα ἐπὶ αἰῶνας, κόρη πάνσεμνε ἐν κατακόμβαις, Φιλουμένα ὑπὸ γῆν κατεκέκρυψο, ἀλλ’ ὁ Θεός σε πιστοῖς ἐφανέρωσεν, ὅνπερ τὸ πάλαι πιστῶς ὡμολόγησας· μάρτυς ἔνδοξε, μὴ παύσῃ καθικετεύουσα, ὑπὲρ τῶν εὐφημούντων σου τὴν ἄθλησιν.

Απολυτίκιο
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Παρθενίας τὸ κρίνον τὸ εὐωδέστατον, τὴν τοῦ φωτὸς θυγατέρα καὶ τῶν μαρτύρων τιμήν, ἀνυμνοῦμεν Φιλουμέναν τὴν ἀοίδιμον, ὅτι φιλοῦσα τὸν Χριστόν, καθυπέμεινε βελῶν, καὶ μάστιγος τὰς κακώσεις, καὶ τὸ μένος τῶν δυσσεβούντων, καταβαλοῦσα κατεστέφθη λαμπρῶς.

Μεγαλυνάρια
Θεία Φιλουμένα σε ὡς λευκόν, κρίνον παρθενίας, εὐωδέστατον καὶ τερπνόν, καὶ πεφοινιγμένον, ῥοαῖς τοῦ μαρτυρίου, ὑμνοῦμεν κατ’ἀξίαν, πάντες φιλάγιοι.

Ῥώμης ὡς κειμήλιον εὐλαβῶς, ἔμψυχον τιμῶμεν, Φιλουμένα σε οἱ πιστοί, σὺ γὰρ φερωνύμως, φωτὸς θυγάτηρ ὤφθης, ἀκτῖσί σου πυρσεύων, κόσμου τὰ πέρατα.

Διὰ τῆς πανσέμνου σου βιοτῆς, καὶ τῆς πανενδόξου, καὶ ἁγίας σου τελευτῆς, ὁσιομαρτύρων,καλλώπισμα ἐδείχθης, παρθένε Φιλουμένα· ὅθεν τιμῶμέν σε.
Δεῦτε θυγατέρα τὴν τοῦ φωτός, καὶ παρθενευόντων, κορασίων τὸν στολισμόν, τῆς ὁμολογίας, Χριστοῦ τὸν θεῖον τύπον, μαρτύρων τε τὸ κλέος, πάντες τιμήσωμεν.

Χαῖρε ὦ κοράσιον εὐαγές, ἐν τῷ Παραδείσῳ, Φιλουμένα πανευκλεές, γόνε τῆς Κερκύρας, κειμήλιον τῆς Ῥώμης, δοξάζουσα ἀπαύστως, Χριστὸν τὸν Κύριον.

Βέλεσι καὶ μάστιγι ἀπηνῶς, ἀνεταζομένη, Φιλουμένα μάρτυς Χριστοῦ, ἔρωτι δὲ θείῳ, καλῶς πυρακτουμένη, ζωὴν κατεκληρώσω, μάκαρ τὴν ἄληκτον.

Φίλη ἀναδέδειξαι τοῦ Χριστοῦ, μάρτυς Φιλουμένα, ὡς τυθεῖσα ὑπὲρ αὐτοῦ· ὅθεν σε ἐν ὕμνοις, τιμῶμεν ἑορτίοις, δοξάζοντες ἐν πίστει, τὸν σὲ δοξάσαντα.